Gdje su danas Đinđićevi ministri

Pune dvije decenije nakon petooktobarskih promjena i formiranja Vlade Zorana Đinđića u Srbiji, većina ministara koji su tada sjeli za sto u Nemanjinoj 11 danas više nije u politici, neki nisu među živima, a samo mali broj njih i dalje levitira u političkom polju Srbije i u njega se samo sporadično uključuje.

U trenutku kada je Zoran Đinđić poveo Vladu Srbije, piše portal Nova.rs, preuzeo je i praktično razorenu državu. Gotovo tokom cijelog mandata pratile su je tenzije, one u samoj koaliciji, ali i one izazvane jakim otporom pristalica bivšeg režima. Formirana je 25. januara 2001. godine, sa ukupno 168 glasova poslanika od ukupno 233 koliko ih je bilo na sjednici Skupštine Srbije tog dana. Vladu je formirala koalicija Demokratska opozicija Srbije (DOS), a bila je sastavljena od 18 stranaka i imala je sedam potpredsjednika, 17 ministarstava i 16 ministara.

Iz Đinđićeve vlade danas među živima nisu Vladan Batić, Vuk Obradović, Jožef Kasa i Gašo Knežević, a Nova.rs donosi priču o tome gdje su danas i šta rade petooktobarski ministri.

Nebojša Čović, potpredsednik

U vladi Zorana Đinđića bio je jedan od potpredsjednika, a bavio se rješavanjem sukoba na jugu Srbije, kasnije je bio i šef Koordinacionog tijela za Kosovo i Metohiju. U danima nakon ubistva Zorana Đinđića, pominjao se kao mogući novi premijer, ali na to mjesto je izabran Zoran Živković. Danas se politikom ne bavi, jedan je od vlasnika preduzeća FMP, predsjednik je Košarkaškog kluba Crvena zvezda, a potpredsjednik je i fudbalskog kluba Crvena zvezda.

Dušan Mihajlović, potpredsjednik i ministar unutrašnjih poslova

Mihajlović se odavno ne bavi politikom, medije izbjegava u širokom luku, tako da je praktično nemoguće saznati kako danas provodi vrijeme čovjek koji je nekad vedrio i oblačio Ministarstvom unutrašnjih poslova, piše portal. Njegova stranka Nova demokratija zvanično je prestala da postoji u januaru 2010. godine. Bio je jedan od vlasnika kompanije “Lutra” u stečaju, a danas je, koliko se zna, običan penzioner i bavi se pisanjem. Izdao je dva dijela knjige “Povlenske magle i vidici”.

Žarko Korać, potpredsjednik

U vladi Zorana Đinđića Korać je imao funkciju potpredsjednika Vlade Srbije zaduženog za zdravstvo, kulturu i socijalnu politiku (od 2001. do 2004. godine). Poslije ubistva premijera Zorana Đinđića bio je predsjednik vlade na dva dana, 17-18. marta 2003. godine. Izvesno vrijeme bio je poslanik Skupštine Srbije na listi Liberalno-demokratske partije. Dugogodišnji je profesor beogradskog Filozofskog fakulteta.

Božidar Đelić, ministar finansija i ekonomije

Januara 2001. godine izabran je za ministra finansija u Vladi Zorana Đinđića. Na mestu ministra finansija i ekonomije bio je od 2001. do 2004. godine. Časopis “Vreme” proglasio ga je za ličnost godine 2001. U oktobru 2002. godine, Svjetski ekonomski forum iz Davosa imenovao ga je za jednog od “mladih svjetskih lidera za narednih pet godina”. Nakon vanrednih izbora 2008. godine Đelić se nalazi na mjestu potpredsjednika Vlade za evropske integracije. Funkciju ministra za nauku i tehnološki razvoj u istoj Vladi obavljao je do marta 2011. kada je razriješen te dužnosti. Ostavku na potpredsjedničko mjesto dao je decembra iste godine jer Srbija tada nije dobila status kandidata za pristupanje Evropskoj uniji. Od januara 2014. je izvršni direktor prestižne investicione banke Lazard, gdje se bavi savjetovanjem država, velikih preduzeća i banaka o finansijskim strategijama.

Goran Svilanović, ministar spoljnih poslova

Nakon izbora 2000. godine postao je šef diplomatije Savezne Republike Jugoslavije (kasnije Državna zajednica Srbije i Crne Gore). Tu funkciju je i pod tim imenom obavljao do februara 2003. godine, a pošto je SRJ postala Državna zajednica Srbije i Crne Gore, Svilanović je funkciju nastavio da obavlja kao ministar diplomatije nove države sve do isteka mandata. Kasnije je bio član Međunarodnog komiteta za Balkan. Od decembra 2008. godine bio je koordinator za ekonomske i ekološke aktivnosti Organizacije za evropsku bezbjednost i saradnju (OEBS – Organization for securty and co-operation in Europe – OSCE). Sljedeće godine je izabran za člana organizacije ELNET – Mreže evropskih lidera. U OEBS-u je na poziciji koordinatora ostao do decembra 2012. godine, a u januaru 2013. je izabran za generalnog sekretara Regionalnog vijeća za saradnju (RCC).

Goran Pitić, ministar za ekonomske veze sa inostranstvom

Odavno se ne bavi politikom. Redovni je profesor i predsjednik Savjeta Fakulteta za ekonomiju, finansije i administraciju (FEFA). Takođe je član Upravnog odbora privrednog društva Metalac Holding iz Gornjeg Milanovca. Od 2005. do 2019. godine obavljao je funkciju predsjednika Upravnog odbora banke Societe Generale Srbija. Predsjednik je Nacionalne alijanse za lokalni ekonomski razvoj, član Upravog odbora Savjeta stranih investitora, član Predsjedništva Saveza ekonomista Srbije i Udruženja korporativnih direktora .Takođe je član Nacionalnog savjeta za tehnološki razvoj i inovacije.

Momčilo Perišić, potpredsjednik

Bio je potpredsjednik Đinđićeve vlade za odbranu i bezbjednost. Ostavku na funkciju u Vladi podnio je u martu 2002. godine, nakon optužbi za špijunažu u korist SAD. Suđenje Perišiću za odavanje povjerljivih informacija još uvijek traje. Dobrovoljno se predao Haškom tribunalu 2005. godine, gdje je 2011. prvostepeno osuđen na 27 godina zatvora za zločine u Bosni i Hrvatskoj. Žalbeno vijeće Haškog tribunala ga je 2013. oslobodilo svih optužbi i pustilo na slobodu. Po dolasku u Beograd, izjavio je da se više neće baviti politikom.

Branislav Lečić, ministar kulture

Jedan je od rijetkih koji se i dalje aktivno bave politikom, a uporedo je nastavio i glumačku karijeru. Bio je član Liberalno-demokratske partije, a nakon napuštanja te stranke osniva Pokret moja Srbija. Bio je i potpredsjednik Demohrišćanske stranke Srbije, a 2014. godine je pristupio Demokratskoj stranci. Trenutno predvodi struju demokrata koja zahtijeva smjenu predsjednika Zorana Lutovca, a nedavno je izabran i za predsjednika tog dijela DS.

Miodrag Isakov, potpredsjednik

U Vladu Zorana Đinđića ušao je u junu 2002. godine. Do februara 2009. godine bio je ambasador Srbije u Izraelu. Jedno vrijeme bio je kolumnista magazina “Tabloid” i autor knjige “ParaDOS”. U penziji je od 2014. godine. Iz javnog života potpuno se povukao, samo su se sporadično pojavljivale njegove izjave ili intervjui, nekako uglavnom u vezi sa 5. oktobrom.

Kori Udovički, ministarka rudarstva i energetike

Na ovoj funkciji bila je od juna 2002. do jula 2003. kada je izabrana za guvernerku Narodne banke Srbije, gdje je ostala do smene 2004. godine. Izvjesno vrijeme bila je pomoćnica generalnog sekretara UN i pomoćnica administratora Programa UN za razvoj (UNDP). U aprilu 2014. godine izabrana je za ministarku državne uprave i lokalne samouprave i potpredsjednicu Vlade Srbije. Tu funkciju obavljala je do avgusta 2016, kada je izabrana nova Vlada Srbije. Više nije u politici, osnovala je Centar za Visoke ekonomske studije.

Aleksandar Vlahović, ministar za privredu i privatizaciju

U periodu od 2004. do 2012. godine bio je poslanik u Skupštini Srbije. Za vrijeme njegovog mandata pripremljen je i usvojen često osporavani Zakon o privatizaciji. Do isteka njegovog mandata privatizovano je više od 1.300 preduzeća. Septembra 2004. godine osniva EKI Investment, investiciono-konsultantsko preduzeće. Oktobra 2011. preuzima poziciju predsjednika Ekonomskog instituta, najstarije istraživačkorazvojne i konsultantske kuće u Srbiji (osnovana 1947). Decembra 2011. godine izabran je za predsjednika Saveza ekonomista Srbije. Član je Srpskog poslovnog kluba „Privrednik“ i Upravnog odbora Privredne komore Beograd. Član je Upravnog odbora Erste banke i član je Nadzornog odbora Wiener Städtische osiguranje. Volonterski obavlja funkciju potpredsjednika Odbojkaškog saveza Srbije.

Rodoljub Šabić, ministar za državnu upravu i lokalnu samoupravu

Funkciju ministra obavljao je od juna 2002. do avgusta 2003. Skupština Srbije izabrala ga je 22. decembra 2004. za prvog Povjerenika za informacije od javnog značaja u Republici Srbiji. Na funkciju Povjerenika reizabran je 2011. godine. Za rad kao Povjerenik za informacije dobio je dobre ocjene i brojna priznanja stručne i šire javnosti, uključujući i formalna godišnja priznanja i nagrade. Mandat mu je istekao krajem 2018. godine, ali i poslije toga ostaje jedan od najvećih kritičara loših odluka vlasti.

Slobodan Milosavljević, ministar trgovine, turizma i usluga

Od 2004. godine bio je na čelu Privredne komore Srbije, a 2011. godine imenovan je za Savjetnika komore. U Vladu se vraća 2007. godine kao ministar poljoprivrede, šumarstva i vodoprivrede, da bi godinu dana kasnije bio izabran za ministra trgovine. U decembru 2015. uhapšen je pod optužbom za finansijske malverzacije i bio u pritvoru do kraja januara 2016. godine, jer je sa još pet osoba osumnjičen za malverzacije sa poljoprivrednim zemljištem u Novom Sadu. Pritvor je ukinut početkom 2016. a u maju 2017. Specijalni sud u Beogradu potvrdio je optužnicu protiv njega i još šestoro njegovih saradnika kojim se terete da su zloupotrebama u preduzeću „Maxim&Co“ pribavili protivpravnu imovinsku korist višu od milijardu dinara.

Marija Rašeta Vukosavljević, ministar saobraćaja i telekomunikacija

Uhapšena je 23. novembra 2004. godine zbog sumnje da je zloupotrijebila položaj prilikom rekonstrukcije beogradskog aerodroma, a 2013. godine je pravosnažno osobođena optužbi za zloupotrebu službenog položaja prilikom rekonstrukcije Terminala-2 i VIP salona na beogradskom aerodromu 2003. i 2004. godine. Apelacioni sud u Beogradu je potvrdio oslobađajuću presudu Višeg suda u Beogradu. Tom presudom bivša ministarka i njeni saradnici oslobođeni su optužbi zbog nedostatka dokaza.

Tomica Milosavljević, ministar zdravlja

Funkciju ministra obavljao je od juna 2002. do jula 2003, ali je istu funkciju obavljao i u tri naredne vlade. U januaru 2011. podnio je ostavku na mjesto ministra zdravlja u vladi Mirka Cvetkovića. Poslije toga je bio direktor Klinike za gastroenterologiju Kliničkog centra Srbije, ali je 2013. razriješen sa te funkcije. Od 2009. do 2012. bio je člana Izvršnog odbora Svjetske zdravstvene organizacije. Redovni je profesor na Medicinskom fakultetu i klinički gastroenterolog-hepatolog u Kliničkom centru Srbije.

Dragan Veselinov, ministar poljoprivrede, šumarstva i vodoprivrede

Na funkciji ministra bio je do maja 2003, kada je usljed pritiska javnosti podnio ostavku zato što je njegov vozač izazvao saobraćajnu nesreću u kojoj je stradala Katarina Marić. Tada se i potpuno povukao iz političkog života. Radi kao profesor na Fakultetu političkih nauka.

( Vijesti online )