Prva nagrada “Hugo Klajn” Boru Draškoviću

Nagradu „Hugo Klajn“ za rediteljsko životno djelo ustanovili su regionalni festivali “Sterijino pozorje” Novi Sad; “Međunarodni teatarski festival MESS“ Sarajevo; “Borštnikovo srečanje” Maribor; “Grad teatar” Budva i “Sarajevofest - umjetnost i politika” Sarajevo, a prva je dodijenjena Boru Draškoviću.

To je jednoglasno odlučio žiri u sastavu: direktor “Sterijinog pozorja” Miroslav Radonjić, direktor festivala „Borštnikovo srečanje“ Aleš Novak, umjetnički direktor MESS-a Dino Mustafić, direktorica “Grad teatra” Milena Lubarda Marojević i direktor festivala „Sarajevofest - umjetnost i politika“ Haris Pašović.

“Boro Drašković je dao nemjerljivo veliki doprinos evropskoj režiji. Kroz svoj umjetnički i pedagoški rad i kroz svoje pisanje, Drašković je značajno unaprijedio, modernizovao i inspirisao režiju u 20. i 21. vijeku. Nagrada ‘Hugo Klajn’ je priznanje koje odražava zahvalnost i divljenje mnogih umjetnika, direktora pozorišta i festivala, filmskih producenata i brojnih gledalaca za dugogodišnji briljantni rediteljski rad Bore Draškovića”, istakao je žiri u obrazloženju.

Hugo Klajn je bio uspješan reditelj, profesor i psihoanalitičar. Kao doktor i učenik Sigmunda Frojda dao je veliki doprinos razvoju psihoterapije u tadašnjoj Jugoslaviji. Bio je stalni reditelj Narodnog pozorišta u Beogradu i profesor režije na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu, obrazložili su osnivači ove nagrade. Klajn je i pisac temeljne knjige rediteljske umjetnosti „Osnovni problemi režije.“

Nagrada je Boru Draškoviću dodijeljena u nedjelju, na ceremoniji zatvaranja 65. Sterijinog pozorja, u Novom Sadu.

Drašković je diplomirao režiju na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu, u klasi prof. Klajna. Od 1959. režira u Narodnom pozorištu u Sarajevu, a 1965. godine postaje stalni reditelj Jugoslovenskog dramskog pozorišta u Beogradu. U Sarajevu i Beogradu režira niz predstava, među kojima su i „Ćelava pjevačica“ od Joneska i „Prljave ruke“ od Sartra.

“Drašković se vinuo u vrh režije u Jugoslaviji u to vrijeme. 1969. njegova predstava ‘Kad su cvetale tikve’ od Dragoslava Mihajlovića, bila je vrh progresivnog teatra i rediteljski tour de force. Na zahtjev predsjednika SFRJ, Josipa Broza Tita i beogradskog Gradskog komiteta Saveza komunista Jugoslavije, uprava i glumci Jugoslovenskog dramskog pozorišta su skinuli tu predstavu s repertoara iz političkih razloga. Zbog te zabrane, Boro Drašković je odlučio da ne radi u pozorištu. Snimao je igrane i dokumentarne filmove i televizijske drame (‘Horoskop’; ‘Usijanje’; ‘Život je lep’; ‘Ubijanje kitova’; ‘Zapisi iz Kine’; ‘Kuhinja’ i mnoge druge); i pisao knjige o režiji (‘Promena’; ‘Lavirint’; ‘Paradoks o reditelju’ i mnoge druge). 1976. je bio suosnivač Katedre za Režiju na Akademiji umetnosti u Novom Sadu gdje predaje sve do danas. Predavao je i na mnogim univerzitetima od Sarajeva do SAD-a, Indije, Kuvajta, Norveške…”, obrazložio je žiri.

Dalje se ističe da se Drašković početkom ovog milenijuma vratio u teatar predstavom „Antigona u Njujorku“ Janoša Glovackog, na festivalu „Grad teatar“ u Budvi, a zatim je režirao i u Beogradu, Novom Sadu, Skoplju... Za svoj rad je dobio veliki broj nagrada.

( Jelena Kontić )