Od Karlosa Alberta, do Tirama i Kafua - ko je najbolji desni bek?
“Frans fudbal” ove godine, umjesto Zlatne lopte za najboljeg igrača, bira idealni tim svih vremena. Deset igrača top-klase pretenduju za poziciju desnog beka
Glasovima 170 novinara čuveni magazin “Frans fudbal” izabraće najbolji fudbalski tim svih vremena. Danas predstavljamo 10 desnih bekova koji su u konkurenciji.
ĐUZEPE BERGOMI: Živa legenda Intera, odigrao preko 750 utakmica za plavo-crni tim iz Milana, koji je bio i jedini klub u njegovoj karijeri. Imao je samo 18 godina kada je sa reprezentacijom Italije postao svjetski prvak, u Španiji 1982. godine.
KAFU: Rekorder po broju nastupa za Brazil - čak 142 puta oblačio dres “karioka”. I posljednje sezone u Milanu, kada je imao 38 godina, igrao na sličnom nivou kao i u prethodne dvije decenije. Jedan od najdarovitijih, tehnički najprefinjenijih bekova svih vremena. Svjetski prvak 1994. i 2002.
KARLOS ALBERTO: Kafuova preteča, za mnoge - najveći od svih. U jednoj anketi izabran je za najboljeg desnog beka 20. vijeka. Legendarni “O capitao” vodio je Brazilce do titule svjetskog prvaka 1970. postigavši čak četiri gola, od koji je posljednji, u finalu protiv Italije, na dodavanje Pelea, nakon briljantne akcije u kojoj je učestvovalo pola tima, izabran za najljepši na mundijalima ikada. Sve to kao desni bek...
ĐALMA SANTOŠ: Preteča Kafua i Karlosa Alberta - najstariji Brazilci vjerovatno bi njega izabrali za najvećeg. Svjetski prvak sa “kariokama” 1958. i 1962, jedan od samo tri fudbalera u istoriji (uz Njemce Bekenbauera i Lama) koji je tri puta biran u idealnu postavu Svjetskog prvenstva. Možda i prvi moderni desni bek - sjajan u defanzivi, opasan kada pređe centar.
KLAUDIO ĐENTILE: Rođen u Tripoliju (Libija), ali se reprezentacija Italije 70-ih i 80-ih nije mogla zamisliti bez njega, baš kao ni ekipa Juventusa. Svjetski prvak sa “azurima” 1982, osvojio šest titula sa Juventusom i dva evropska trofeja.
MANRED KALC: Član generacije Hamburgera koja je 1983. osvojila Kup evropskih šampiona. Sa reprezentacijom SR Njemačke osvojio Evropsko prvenstvo 1980. Još se pamte njegovi centaršutevi koje su Njemci zvali “Bananenflanken” (toliko je bilo felša da je lopta poprimala putanju banane), a bio je i specijalista za penale - sa bijele tačke je dao 53 od ukupno 76 golova za HSV, što je i danas rekord Bundeslige.
FILIP LAM: Kapiten njemačkog nacionalnog tima koji je 2014. na Mundijalu u Brazilu dao domaćinu sedam golova u polufinalu, a potom osvojio i titulu. Zvali su ga i “čarobni patuljak” - iako desni bek, jednako uspješno igrao je i zadnjeg veznog, pa i lijevog beka. Sa Bajernom je 2013. osvojio sve što se moglo osvojiti. Na tri svjetska i dva evropska prvenstva biran u idealni tim.
VIM SURBIR: Ime Johana Krojfa dominiralo je u naslovima, ali je Surbir bio vitalni dio holandske reprezentacije i “totalnog fudbala” koji je ona igrala. Bio je član velikog Ajaksa 70-ih, pomogao je “kopljanicima” da osvoje sedam titula nacionalnog prvaka, četiri domaća Kupa i tri vezana Kupa evropskih šampiona. Igrao dva finala SP - oba puta je izgubio sa Holandijom, 1974. i 1978.
LILIJAN TIRAM: Velikan moderne ere. Stameni desni bek, jednako uspješno igrao i centralnog beka. Rekorder po broju nastupa za reprezentaciju Francuske - na 142 odigrana meča postigao je samo dva gola, oba u polufinalu Mundijala 1998. protiv Hrvatske (2:1). Odveo je “trikolore” u finale, zna se kako se završilo - 3:0 protiv Brazila za prvu titulu u istoriji. Dvije godine kasnije osvojio i EP. Na klupskom nivou najveći trag je ostavio u Italiji, igrajući za Parmu i Juventus.
BERTI FOGTS: ”Gubio” se u Džajićevim driblinzima, ali nikada nije odustajao - njegova SR Njemačka je tih 70-ih godina obično izlazila kao pobjednik. Cijelu karijeru proveo u Borusiji Mengengladbah, sa kojom je pet puta osvajao Bundesligu. Sa “elfom” je bio evropski prvak 1972. i svjetski 1974.
( Danilo Mitrović )