Kada tijelo postane glavna „vrlina“

“Noge na slici izolovane kao figura bez pozadine, zapravo su jedan pars pro toto iliti jedan dio za cjelinu koju naša pažnja i pamet moraju da podrazumijevaju, i to nužno moraju, pošto je vitalno stanje ovih nogu nabrizgano očiglednim muskularnim tenzijama te je čini nesumnjivom"

3464 pregleda1 komentar(a)
Lidija Vujačić, Foto: Svetlana Mandić

Tijelom često govorimo mnogo više nego što riječima možemo iskazati i neverbalna komunikacija je, ne tako rijetko, jača i ekspresivnija od one verbalne. To su nam pokazale i slike Lidije Vujačić izložene u hotelu „Onogošt“, na kojima tijelo, prije svega ekstremiteti, zauzimaju centralno mjesto, a na platnima stidljivo proviruje pozitivna energija.

Njene slike ujedno su i „kritika“ današnjice gdje je tijelo zauzelo centralnu poziciju u odnosu na, kako to reče autorka, duhovno, saznajno i kreativno. “Noge koje ram slike ‘amputira’ i izoluje od svega ostalog, te ih tako čini jedinom temom koja se, iz slike u sliku, ispoljava kroz raznolike varijacije, ispostavljajući zahtjev da su one središte - i eto još jedna među velikim istinama sa kojom posle svih prethodnih izgleda niko nije računao, u najmanju ruku nije, koliko je meni poznato, likovnim jezikom ništa slično, o tome rekao”, kazao je, otvarajući izložbu, prof. dr Milorad Simunović.

Iako je slikama, kako je kazao, ukazano na još jednu centraciju koja se tiče toga oko čega se koncentrišemo, prisutna je i decentracija.

“Noge na slici izolovane kao figura bez pozadine, zapravo su jedan pars pro toto iliti jedan dio za cjelinu koju naša pažnja i pamet moraju da podrazumijevaju, i to nužno moraju, pošto je vitalno stanje ovih nogu nabrizgano očiglednim muskularnim tenzijama te je čini nesumnjivom. Upravo, nesumnjivom, a u tehničkom smislu i bukvalno nevidljivom, pa je ta cjelina i jedna prisutna odsutnost za koju nam je opet nužno da se decentriramo i u svojoj pameti se rotiramo kako bi eventualno shvatili/zamislili u kojem položaju se ili u kojoj akciji se nalazi ta cjelina što je van rama slike pa je tako odsutna, ali i čiji je dio unutar rama pa je tako prisutan”, kazao je Simunović.

Slikarstvo i dizajn su pasije Lidije Vujačić, prateći naučni rad i stvarajući originalan spoj između antropologije i umjetnosti, pa su njen način slikarskog izražavanja prozvali likovnom antropologijom.

“Teme na slikama se naslanjaju na sociokulturne fenomene kojima se bavim u okviru antropoloških disciplina, u prvom redu na antropologiju medija i popularne kulture, kao i antropologiju konzumerizma gdje je akcenat na postmodernom društvu i postmodernoj individui. Ona je negdje ekstremno ogoljena, pa i pojednostavljena, tj. subjekat je postao više objekat“, kazala je Vujačićeva „Vijestima“.

Zbog toga su, kako je istakla, njene slike i „svojevrsna ‘kritika’ ekstremno vizuelizovane civilizacije u kojoj živimo“.

„Tijelo je postavljeno u središte, postalo je glavna ‘vrlina’ (u odnosu na sve drugo - duhovno, saznajno i kreativno), sa svim drugim materijalističkim vrijednostima. S druge strane, moje slike, odnosno teme i poruke, ali u antičkom smislu, veličaju skladan spoj tjelesnog i duhovnog i prirodnost tjelesnog. Tu su, naravno i neke druge srodne teme, naročito iz arsenala antropologije popularne kulture, ili preciznije još, popularne i džins supkulture”, istakla je Vujačićeva.

Diplomirala je na Odjeljenju za etnologiju i antropologiju Filozofskog fakulteta u Beogradu, a usavršavala se i u Berlinu i Gracu, doktorirala je iz oblasti sociokulturne antropologije. Oblasti njenog istraživanja su antropologija savremenosti i popularne kulture, medijska kultura i likovna antropologija. Autorka je i koautorka 11 inostranih i domaćih monografija, a napisala je i više desetina naučnih i stručnih radova, kao i nekoliko stotina članaka, feljtona, priloga, prikaza, reportaža. Učestvovala je, po pozivu, na više desetina prestižnih međunarodnih naučnih konferencija, rukovodila i sarađivala na više inostranih projekata. U kontinuitetu radi na popularizaciji antropološke nauke u različitim vrstama medija, a bila je i koautor i stručni konsultant u radu na nekoliko dokumentarnih filmova.

U martu ove godine njene likovne radove imala je priliku da vidi podgorička publika, dok se italijanskoj stručnoj javnosti predstavila na multimedijalnom događaju.

Postavku izložbe u Nikšiću, koja je nazvana “Govor tijela”, čine 22 platna rađena u tehnici uljani pastel, a publika će slike moći da pogleda do 17. januara.