Zaštititi čitav gornji tok Ćehotine
Naveli su da gornji tok Ćehotine i Otilovićko jezero, po svim biodiverzitetskim i kulturno-istorijskim vrijednostima, kao i pejzažnim atraktivnostima, starosti i očuvanosti prostora, zaslužuju i imaju punu opravdanost da budu pod određenim stepenom zaštite
Nevladine organizacije Da zaživi selo, WWF Adria i Eko-tim pokrenuće inicijativu za zaštitu gornjeg toka Ćehotine, čiji je cilj stvaranje polaznih osnova za valorizaciju rijeke na održiv i ekološki prihvatljiv način.
“U okviru Inicijative ‘Za našu Ćehotinu’ Opštini Pljevlja biće predloženo donošenje odluke i pokretanje postupka za izradu studije zaštite gornjeg toka rijeke Ćehotine kao prvog koraka u postupku proglašenja zaštićenog područja. Takođe, Inicijativa će obuhvatiti i kampanju podizanja svijesti stanovnika Pljevalja o ekološkim i kulturno-istorijskim vrijednostima gornjeg toka Ćehotine, kao i njenim razvojim potencijalima“, saopšteno je iz tih NVO.
Naveli su da gornji tok Ćehotine i Otilovićko jezero, po svim biodiverzitetskim i kulturno-istorijskim vrijednostima, kao i pejzažnim atraktivnostima, starosti i očuvanosti prostora, zaslužuju i imaju punu opravdanost da budu pod određenim stepenom zaštite. Na tom području, kako dodaju, još je očuvana autohtona flora i fauna, područje nije previše opterećeno urbanizacijom i devastacijom prostora, ali da bi tako i ostalo mora se i zaštiti, kako bi se spriječile potencijalne prijetnje u budućnosti koje bi mogle da ugroze vrijednost tog područja.
“Problemi u gornjem toku rijeke Ćehotine su različite prirode i imaju negativan uticaj na slivno područje u toj zoni. Sadašnji negativni uticaji na gornji tok rijeke Ćehotine su uticaji šumskih koncesionara koji kroz eksploataciju šume dovode do brojnih negativnih uticaja na pritoke rijeke Ćehotine, uticaj neodržive poljoprivrede u zoni Vruljanskog i Maočkog polja, uticaj naselja Vrulja u smislu komunalnih otpadnih voda te divljih deponija na obali Ćehotine”, ističu iz NVO Da zaživi selo.
Zaštitom gornjeg toka rijeke Ćehotine, koja je jedan od simbola Pljevalja, „staviće ovo područje na kartu svijeta, te ga učiniti atraktivnim i privlačnim za turiste”. Razvoj održivog turizma u skladu sa prirodom i njenim zakonima u zoni gornjeg toka rijeke Ćehotine, kako se navodi u saopštenju, bazira se na izuzetnim neiskorišćenim potencijalima tog područja - netaknute čiste prirode, terena pogodnih za različite vidove zimskog i ljetnjeg turizma, bogatstva flore i faune, prirodnih vrijednosti, vrijednih kulturno-istorijskih spomenika i tradicionalnog načina života na selu i katunima.
“Nacionalna politika promoviše razvoj turističkih aktivnosti zasnovanih na prirodi, gdje biodiverzitet igra značajnu ulogu. Turistički proizvodi usmjereni na prirodu uključuju posmatranje ptica, fotosafari, vožnju bicikla, kajaking, sportski ribolov, pješačenje, vjerski turizam, kulturno-istorijski turizam. Održivi turizam u gornjem toku rijeke Ćehotine može biti značajan izvor prihoda kako za lokalnu samoupravu, tako i za lokalne zajednice“, ukazuju iz NVO.
Da je potrebno zaštititi gornji tok rijeke Ćehotine, ističu, potvrđuje i činjenica da se voda iz gornjeg toka Ćehotine koristi za vodosnabdijevanje građana Pljevalja preko akumulacije Otilovići. Takođe, kako dodaju, u području gornjeg toka Ćehotine se nalazi i turistički reper opštine Pljevlja - Meandri rijeke Ćehotine, koji treba da bude valorizovan u većoj mjeri ali na održiv način. Podsjećaju da je gornji tok Ćehotine prirodno mrjestilište salmonidnih vrsta riba - potočne pastrmke i mladice.
“Mladica je rijetka i zaštićena vrsta salmonidnih vrsta riba u Evropi, jer je u nestajanju najviše zbog izgradnje velikih brana i na taj način joj se sprečava njen mrijest koji je uslovljen migracijama u gornjim tokovima rijeka”.
Uspješni primjeri zaštite rijeka, kako se navodi u saopštenju, mogu se naći u različitim zemljama svijeta. “U Evropi, zemlje kao što su Švedska i Finska usvojile su osamdesetih godina prošlog vijeka zakone o zaštiti rijeka ili njihovih djelova od izgradnje koja bi mogla da ugrozi prirodne odlike i slobodan tok ovih rijeka. U SAD od 1968. godine na snazi je Zakon o divljim i slikovitim rijekama kojim se osigurava trajno očuvanje rijeka sa izuzetnim prirodnim, kulturnim i rekreativnim vrijednostima”.
( Goran Malidžan )