Jesu li ovo projekti koje su Boka i Herceg Novi čekali decenijama?
Da li su ove projekte Boka i Herceg Novi morali da čekaju 30 godina? Kolika je vrijednost ovih investicija? Da li će se realizacijom ovih projekata smanjiti saobraćajne gužve u Novom? Jesmo li konačno na putu da trajno riješimo problem odlaganja komunalnog otpada? Je li konačno došlo vrijeme da se povežu dvije strane Novske obale? Odgovore na ova i mnoga druga pitanja saznajte u video prezentacijama projekata
Lista „Crno na bijelo – Može Bokeški“ koju čine Građanski pokret URA, Bokeški forum, Savez građana CIVIS, Inicijativa Bokobran i nestranačke ličnosti predstavila je dva kapitalna projekta u sklopu kampanje za predstojeće lokalne izbore u Herceg Novom zakazane za 09. maj. Prvi projekat je izgradnja podmorskog tunela od Zelenike do Luštice kojim će konačno povezati dvije strane Novske obale i smanjiti saobraćajne gužve u zalivu. Drugi projekat je izgradnja savremenog reciklažnog centra za termičku obradu i uništavanje otpada kojim će se trajno riješiti problem odlaganja komunalnog otpada u opštini Herceg Novi.
Povezivanje dvije strane Bokokotorskog zaliva i spajanje dva kraja Novske obale su pitanja o kojima se često vodila rasprava decenijama unazad. Gradnja mosta na Verigama je projekat sa kojim se najviše licitiralo u javnosti, ali bi njegova realizacija uticala na status Boke i Kotora na UNESCO-voj listi svjetske prirodne i kulturne baštine. Dvije strane Bokokotorskog zaliva trenutno spaja trajekta linija između Kamenara i Lepetana. Ova linija godinama unazad funkcioniše bez koncesionog akta, a koristi od nje ima samo mala grupa pojedinaca. Nedopustivo je da se u budžet Novske i Tivatske opštine od trajekta ne prihoduje ni jedan jedini euro.
Koalicija Crno na bijelo – Može Bokeški zalaže se za izgradnju podmorskog tunela od Zelenike do Luštice čime bi se spojile dvije strane Novske opštine. Ukupna dužina samog tunela iznosiće oko 1700 metara, a ukupna dužina pristupnih saobraćajnica sa kružnim tokovima oko 1950 metara. Tunel će se sastojati od dvije saobraćajne trake (po jedna u oba smjera). Sastavni dio tunela su i staze za pješake i bicikla. Poseban dio tunela je i prolaz za evakuaciju u slučaju neplaniranih nezgoda. Zbog stabilizacije i nošenja opterećenja tunel se oslanja na podvodne betonske i čelične stubove i šipove. Ovaj kapitalni projekat radio bi se uz poštovanje strogih ekoloških normi i propisa. Za razliku od projekta izgradnje mosta izgradnja podmorskog tunela ne bi ugrozila status Boke i Kotora na listi svjetske prirodne i kulturne baštine.
Tunel ne bi ugrozio plovne puteve kroz zaliv jer je prosječna dubina za plovni put u središnjem dijelu tunela od 20 do 22 metra. Podmorski tunel Zelenika – Luštica bio bi sastavni dio projekta izgradnje planirane obilaznice oko Herceg Novog. Realizacijom ovih kapitalnih projekata značajno bi se rasteretila postojeća saobraćajna infrastruktura u Novom i smanjile gužve pogotovo u ljetnjim mjesecima.
Ukupni troškovi realizacije ove kapitalne investicije iznose oko 60 miliona EUR-a. Dio novca za ovaj projekat obezbijedio bi se iz EU fondova. Slično kao i tunel Sozina ovaj kapitalni projekat bi sam sebe isplatio u periodu od 12 do 15 godina od trenutka puštanja u saobraćajni promet.
Projekat podmorskog tunela je od velikog značaja ne samo za Boku već i za čitavu Crnu Goru. Tunel direktno utiče na poboljšanje turističke ponude, a uz to bi predstavljao i svojevrsnu turističku atrakciju. Slični tuneli do sada su izgrađeni na Farskim ostrvima i u Norveškoj. Izgradnjom ovog tunela poboljšala bi se i regionalna povezanost i stvorila direktna saobraćajna veza između Dubrovačkog i Tivatskog aerodroma. Aerodrom Tivat bi izgradnjom tunela i unapređenjem saobraćajne infrastrukture na Luštici bio direktno povezan sa Hrvatskom i Evropskom unijom. Usmjeravanjem saobraćaja i transporta kroz podmorski tunel i preko Luštice značajno bi se smanjile gužve i u Tivtu i u Novom. Izgradnja tunela značajno bi doprinijela da se ubrzaju investicije i valorizuju potencijali Luštice jer bi ovo poluostrvo dobilo direktnu saobraćajnu vezu sa Novskim dijelom zaliva.
RECIKLAŽNI CENTAR na prostoru Duboki do
Herceg Novi se decenijama unazad suočava sa problemima odlaganja i deponovanja komunalnog otpada. Nesavjestan rad jednog broja opštinskih funkcionera i neadekvatno upravljanje privremenom deponijom na Tisovim gredama doveli su do ekoloških katastrofa i finansijske štete za budžet opštine i gradsko preduzeće “Čistoća”. Neadekvatno odlaganje otpada dovelo je do zagađenja vazduha, zemljišta i vode ne samo na prostoru privremene deponije već i na mnogo širem prostoru.
Dnevno se na deponiju odveze oko 25 do 30 tona komunalnog otpada odnosno prosječno tri kamiona. Broj korisnika komunalnih usluga prema dostupnim podacima je oko 2300 pravnih lica i oko 13 000 domaćinstava. Planirana sanitarna deponija Duboki do, neće trajno riješiti problem sa odlaganjem komunalnog otpada u našem gradu, već je ista projektovana za period od 20 godina.
Zbog toga se koalicija Crno na bijelo – Može bokeški zalaže, da se na prostoru Duboki do izgradi savremeni reciklažni centar za termičku obradu i uništavanje otpada. Naš plan je da se posredstvom privatno-javnog partnerstava angažuje kompanija koja bi izgradila reciklažni centar koji bi istovremeno mogao da obradi trenutno lagerovane količine otpada, ali i da prerađuje od 25 do 30 tona komunalnog otpada na dnevnoj bazi.
Termička prerada otpada podrazumijeva više kontrolisanih katalitičkih procesa obrade mješovitog komunalnog otpada bez prethodne segregacije odnosno odvajanja. Proces pokreću, kao sirovina, sve vrste komunalnog otpada (organski, plastika, papir, guma, biomasa, laki industrijski i poljoprivredni otpad). Preradom dobijamo finalne proizvode: ulje, gas, vodu i ugljenik. Rezultat je 0% emisije štetnih gasova u atmosferu (gasovi se vraćaju u sistem i koriste kao napajanje za isti taj sistem) i 100% prerada komunalnog otpada. Ostaci kod prerade su u vidu ugljenik-pudera i mogu se pakovati u brikete i koristiti kao čvrsto gorivo za grijanje ili industrijska postrojenja. Voda koja se izdvaja je kondezaciona i koristi se za hlađenje sistema i za navodnjavanje. Gas se koristi za proizvodnju električne energije za napajanje sistema (5% ukupno proizvedenog gasa) i za dalju prodaju.
Ovakva postrojenja se prave na 25 do 50 tona dnevne obrade, a cijena čitave investicije kretala bi se od 7 do 10 miliona u zavisnosti od tačno određenog kapaciteta postrojenja. Ovaj projekat bi se realizovao u saradnji Opštine, Vlade i zainteresovanih investitora. Njegovom realizacijom otvorilo bi se od 80 do 100 novih radnih mjesta.
( Promo sadržaj )