Država bi mogla ispaštati zbog inspektora
U samom mišljenju se navodi da je Služba neblagovremenim odlučivanjem i nepostupanjem u cjelosti po rješenju glavnog administratora u predmetu formiranim povodom uklanjanja bespravno sagrađenog zida u Perastu povrijedila podnosiocu pritužbe pravo na pravično suđenje u razumnom roku, zajemčeno Ustavom Crne Gore i Evropskom konvencijom o ljudskim pravima i osnovnim slobodama
Institucija zaštitnika ljudskih prava i sloboda upozorila je Službu za inspekcijske poslove Opštine Kotor da njeno nepostupanje može imati za posljedicu vođenje postupaka u kojima bi se razmatrala odgovornost države.
“Neopravdano odugovlačenje postupaka u predmetima izvršenja konačnih upravnih aktata, odnosno njihovo neizvršavanje, nepostupanje po nalozima neposredno višeg organa i nedonošenje odluka u primjerenim zakonskim rokovima, što rezultira nerazumno dugim trajanjem postupaka, može imati za posljedicu vođenje postupaka u kojima bi se razmatrala odgovornost države, kao i službenika i sljedstveno tome, obaveza naknade štete po opštim pravilima o naknadi iste”, navodi se u upozorenju zamjenice zaštitnika Snežane Mijušković.
Osim Službi za inspekcijske poslove, ona je dala više preporuka glavnom administratoru Opštine kao i njihovom Sekretarijatu za urbanizam, građevinarstvo i prostorno planiranje.
U samom mišljenju se navodi da je Služba neblagovremenim odlučivanjem i nepostupanjem u cjelosti po rješenju glavnog administratora u predmetu formiranim povodom uklanjanja bespravno sagrađenog zida u Perastu povrijedila podnosiocu pritužbe pravo na pravično suđenje u razumnom roku, zajemčeno Ustavom Crne Gore i Evropskom konvencijom o ljudskim pravima i osnovnim slobodama.
Podnosiocu pritužbe je, prema mišljenju zamjenice zaštitnika, nedostavljanjem odgovora Sekretarijata za urbanizam, građevinarstvo i prostorno planiranje povrijeđeno Ustavom zajamčeno pravo na obraćanje - odgovor.
Slučaj je počeo u septembru 2017. godine, kada je komunalni inspektor opštine naložio da se ukloni zid ili da se za njega osigura odobrenje. Međutim, odgovorno lice nije postupilo po datom ukazu.
U martu sljedeće godine, on je Sekretarijatu za urbanizam, građevinarstvo i prostorno planiranje podnio zahtjev za legalizaciju.
Odlučujući po podnijetoj žalbi, Glavni administrator, kao neposredno viši organ, donio je u julu prošle godine rješenje kojim je usvojio žalbu i poništio rješenje Službe za inspekcijske poslove i predmet vratio na ponovni postupak i odlučivanje. U navedenom rješenju glavni administrator ukazao je da žaliocu nije omogućeno da učestvuje u postupku i da se izjasni o svim činjenicama i okolnostima koje su bitne za donošenje rješenja, kao i da se upozna sa zahtjevom za legalizaciju spornog objekta i pruži mu se prilika da se izjasni o tom dokazu. Takođe, istaknuto je da je dispozitiv ožalbenog rješenja nejasan i pogrešno određen, kao i da je u obrazloženju osporenog rješenja prvostepeni organ pogrešno primijenio materijalno pravo.
“Ono što posebno zabrinjava zaštitnika jeste činjenica potpune neaktivnosti Službe za inspekcijske poslove opštine Kotor i odsustvo namjere da sprovede rješenje koje je donijela 19. februara 2018. godine, dakle pune tri godine. Ovo posebno pri činjenici što je zahtjev za legalizaciju pomoćnog objekta, koji je bio navodni osnov za nepostupanje po rješenju jer je zbog rješenja te upravne stvari postupak izvršenja prekinut, podnijet još 14. marta 2018. godine, a rješenje o prekidu donijeto je tek nakon dvije godine od njegovog podnošenja”, navodi se u zaključcima Mijuškovićeve.
Kada je u pitanju ova služba, Mijuškovićeva ocjenjuje da takvo postupanje može izazvati opravdanu sumnju o namjeri tog organa da na neki način osujeti ili eventualno prolongira izvršenje predmetnog rješenja, što bi u krajnjem slučaju moralo rezultirati utvrđivanjem odgovornosti službenih lica za takvo postupanje.
Istovremeno je uočeno da se službeno lice koje je vodilo postupak u navedenoj upravnoj stvari, obratilo Sekretarijatu u vezi sa dobijanjem određenih informacija u vezi sa podnošenjem zahtjeva za legalizaciju tek nakon godinu i tri mjeseca od dana donošenja rješenja.
Služba, ističe se u mišljenju zamjenice zaštitnika, nije pružila nijedan dobar i održivi razlog za odugovlačenje postupka, pa je u ovom slučaju povrijeđeno pravo na suđenje u razumnom roku.
( Miloš Rudović )