Skale
Nikšić je sada u prilici da ime Miodraga Gvozdenovića Skala konačno otrgne od zaborava. Nije valjda pretenciozno da sugerišem današnjim gradskim ocima da Sportskom centru daju ime svog najvećeg i najsvestranijeg sportiste. To Nikšić treba da uradi zbog sebe, a ne zbog Skala
Krug je zatvoren - Skale se vraća u Nikšić.
Jedan je od mnogobrojnih mladića - tako kratke, a tako darovitošću dugačke - Vardarske ulice. Tačnije: jedan, jedinstven, neponovljiv. Sve dječačke snove svoje generacije, i u njeno ime je ostvario.
Mogli ste ovih dana to da pročitate ili čujete, uz uvid u izbljedjele crno-bijele fotografije, kao i suvoparni “statistički bilans” raritetne karijere Skalove.
Generacija smo. I komšije - Vardarska se “uliva” u Karađorđevu...
Životni putevi su nas “razdvojili” između šeste i sedme decenije prošlog vijeka. U docnijim, poluvjekovnim povremenim susretima, uvijek ista tema: Nikšić, njegovi sportisti iz vremena viteškog i vremena čistog amaterizma. I posljednje druženje, prije tri-četiri godine, kad mu je uručena Povelja grada (konačno!), proteklo je, pogađate, obnavljanjem uspomena kada je Skale, s družinom svojom, doslovce sportski dominirao u svim ekipnim nadmetanjima - od “uličnih šampionata” na poluasfaltu do, tek u povoju, dvoranskih prvenstava grada i Republike.
Ostaje mi u sjećanju, kad sam već k’o bajage novinar, jedna proročanska Vojina-Škobe Božovića, predratnog reprezentativca, a 60 i neke trenera Sutjeske, koji je, odlazeći biciklom na stadion kraj Bistrice, zastao i, u nekom od tih cjelodnevnih takmičenja “ulica”, primijetio Skalu. Nit mu je znao ime, nit se dugo zadržao. Samo je kasnije, tadašnjem predsjedniku Savu Stanišiću, onako, kao usput, rekao: Ako mi ga dovedete, biće reprezentativac. O Skalu je, naravno, bila riječ.
Škobino oko, pokazalo se, ni ovog puta nije omanulo, “samo” što je Skale upisao 300 nastupa u reprezentativnom odbojkaškom dresu. Ne gol, već smeč!
Krug je, dakle, zatvoren - Skale se vraća u Nikšić.
Umišljam da ne treba mnogo znanja, iskustva i intelektualne pravičnosti, a bez imalo patetike, ovdje i danas ustvrditi da je Skale najbolji sportista svih vremena grada u kojem je rođen dan poslije oslobođenja (19. septembar 1944)
Nikšić je sada u prilici da ime Miodraga Gvozdenovića Skala konačno otrgne od zaborava.
Nije valjda pretenciozno da sugerišem današnjim gradskim ocima da Sportskom centru daju ime svog najvećeg i najsvestranijeg sportiste.
To Nikšić treba da uradi zbog sebe, a ne zbog Skala.
( Milorad Đurković )