Radio Ulcinju prijete stečaj i likvidacija, Opština mnogo ne mari: Poniženi, bez plata - čekaju kraj

Poniženi smo, poraženi i bez imalo razumijevanja za nedaće koje su nas snašle, ne našom krivicom. Sve dobro, a bilo je mnogo toga u protekle 34 godine postojanja, zaboravljeno je. Tako bih opisala trenutni osjećaj, priča Suzana Mujić, koja od prvog dana radi kao novinar u Radio Ulcinju, o mučnom stanju u prvom dvojezičnom elektronskom mediju u Crnoj Gori.

Prve signale u etar Radio Ulcinj poslao je 13. jula 1987.

To je bila istorija, vrijeme kada se Radio Ulcinj rado slušao u ulcinjskim domovima i šire, ali budućnost nije ružičasta.

Toj medijskoj kući danas, ukoliko Opština kao osnivač ne izdvoji budžetom i zakonom predviđena sredstva, prijeti stečaj ili u najgorem slučaju - likvidacija.

To je “Vijestima” potvrdio i direktor RT Ulcinj Muzafer Čauši.

“Čujem da se priča o nekoj ružnoj likvidaciji, ne onoj ‘muškoj’, da nam kažu - ne trebate nam više, isplatićemo što smo dužni, daćemo otpremnine, staviti bijeli čaršaf na prostorije i idite kućama. Ne, oni nas guraju u dugove, pa nas u likvidaciju kroz stečaj može poslati Uprava prihoda, a mi kućama sa rukama u džepovima“, priča Čauši.

Nekada uzorna medijska kuća, već više od deceniju živi teške dane, tavori u besparici, a sa dotrajalom opremom i teško može da prati marketinšku utakmicu.

“Drugačija je situacija sa komercijalnim medijima, mi smo javni servis. Osim toga, mi zbog dotrajalih instrumenata nemamo ni dobru čujnost“, kaže Čauši.

Novinarka Mujić ističe da je o slušanosti prvog i jedinog dvojezičnog lokalnog radija iluzorno govoriti.

“Bez telefona, odnedavno i bez interneta, sa slabom čujnošću, nijesmo u situaciji da ponudimo mnogo. Oni koji mogu i treba da pomognu medijskoj kući čiji su osnivači, već pet meseci ignorišu naše postojanje time što nam uskraćuju novac potreban za našu egzistenciju i opstanak radija“.

Mujić tvrdi da sadašnje opštinsko rukovodstvo ne pokazuje volju da teret krize podijeli sa njima, iako koriste istu kasu u kojoj je i novac, kako kaže, doduše nedovoljan, opredijeljen i za taj medij.

Čauši navodi da je Radio Ulcinj na najnižem nivou kredibilnosti i slušanosti od osnivanja.

“Osnovni razlog je finansijska i svaka druga zapostavljenost ove kuće“.

Odbornici u SO Ulcinj odlučili su 2011. da bi uz Radio bilo dobro da imaju i TV, pa su usvojili odluku o tome. Iako je radijska kuća tom odlukom preimenovana u RTUL, ni nakon deset godina nema “kamena temeljca“ za Televiziju.

“Vidjeli su da je to skupa igračka za njih, pa su se okrenuli drugim, komercijalnim televizijskim i radijskim kućama“, kaže Čauši.

On je ranije u dopisu predsjedniku Opštine kazao da već duže od decenije traje konstantan pad u svim segmentima poslovanja tog medija.

“Materijalno-finansijska oskudica množi zaostale obaveze i dugove, tehnički uređaji i oprema su krajnje dotrajali i većim dijelom nefunkcionalni, a radnici umorni, bezvoljni i iscrpljeni nemaštinom i beznađem, zbog sve težeg finansijskog stanja u kome se nalaze“, napisao je Čauši.

Čauši je podsjetio da se radnicima duguje 16 mjesečnih primanja i da je posljednja plata primljena za novembar 2019. godine, te da se doprinosi ne uplaćuju godinama.

“Opština je 2011. godine preuzela i reprogramirala zaostale obaveze do 2015, u iznosu od 164,5 hiljada eura. Nijesmo u saznanju kojom se to dinamikom realizuje. Obaveze plaćanja prema državi, od 2015. godine, prenijete na nas, ne izvršavaju se i one su na kraju 2020. iznosile blizu 245 hiljada eura“, stoji u dopisu.

Takođe, ističe se da neisplaćene neto-zarade zaposlenih zaključno sa februarom iznose oko 78 hiljada eura.

“Žiro-račun RTUL d.o.o. blokirala je Poreska uprava, krajem januara, na iznos od 3.370 eura, a u proceduri je i priprema prisilne naplate poreza i doprinosa od oko 113 hiljada eura, koja bi nas, definitivno, uništila“, ocijenio je Čauši.

Ponovio je da je glavni razlog takvog materijalno-finansijskog stanja nedovoljno i neredovno finansiranje iz budžeta SO Ulcinj, koji je uvijek bio glavni, a u posljednje vrijeme i jedini izvor finansiranja.

Kazao je da lokalna vlast ne poštuje skalu procenata u odnosu na ukupan operativni budžet Opštine, koja pripada finansiranju lokalnog javnog emitera a koja je sastavni dio odluke o osnivanju RTUL iz decembra 2011.

“U proteklih 11 godina predviđeno je 1,2 miliona eura, a uplaćeno oko 820 hiljada eura. Dakle, 380 hiljada manje, ionako nedovoljnog iznosa budžeta“, kazao je Čauši.

Napomenuo je da se godišnje Radiju iz budžeta isplati u prosjeku oko 80 hiljada eura što, kako je naveo, nije dovoljno čak ni za 12 neto mjesečnih primanja zaposlenih.

“Tu su i naknade članovima Savjeta, oko 15 hiljada eura, za usluge Radio-difuznog centra u iznosu od 7,2 hiljada eura, računi za telefon, struju, komunalije... S tim budžetom, već na startu godine, mi smo u izvjesnoj dubiozi i minusu od oko 40 hiljada eura za (ne)plaćanje doprinosa. O obnovi opreme, otklanjanju čestih kvarova, plaćanju nepredvidivih troškova - ni riječi“, naveo je Čauši.

Prema njegovoj procjeni, za koliko-toliko normalno funkcionisanje RTUL, godišnje je neophodno oko 150 hiljada eura, skoro duplo više od prosjeka u zadnjoj deceniji.

Podaci iz dopisa predsjedniku Opštine vezani su za kraj prošle godine.

“Od tada, ništa se nije promijenilo samo što smo još više u bijedi zbog neisplaćene četiri i po mjesečne zarade i još dužniji za doprinose, poreze, telefone, struju...”, kazao je Čauši.

On navodi da su problemi Radija počeli oko 2006. godine, pojavom prvih komercijalnih elektronskih medija.

“Tada je lokalna vlast počela da gubi interes za javni servis, jer su se pojavili komercijalni mediji, a posebno im je bila mila lokalna televizija. Od tada im je mrsko da nam plate i ono što nam svakako pripada“.

Posljednji zaposleni već ima 16 godina staža

Čauši je naveo je da u Radiju Ulcinj ima deset stalno zaposlenih, najmanje otkad ta medijska kuća postoji i podsjetio da je jedno vrijeme radilo 18 ljudi.

“Otišli su, uglavnom, visokobrazovani i iskusni novinari, tako da je struktura zaposlenih krajnje nepovoljna - dva novinara i četiri audio tehničara. Zaposlenje mladih novinara je onemogućeno administrativnim ograničenjima i nedostatkom novca za plaćanje njihovog rada“, naveo je Čauši u pismu, dodavši da posljednji novozaposleni radnik ima već 16 godina radnog staža.

Starosna struktura zaposlenih, pojasnio je, takođe je izuzetno nepovoljna za jedan medij - od 10 radnika, više od polovine starije je od 60 godina.

( Samir Adrović )