Na klupi Pelegrini, na terenu Rikelme i Forlan: Kako je Viljareal došao nadomak finala Lige šampiona

Fudbaleri Viljareala večeras (21 čas) igraju prvo evropsko finale u klupskoj istoriji. Rival u borbi za trofej je Mančester junajted, a duel se igra na „Miejski“ stadionu u poljskom Gdanjsku...

Priliku za plasman u prvo klupsko finale Viljareal je imao prije 15 godina. Tada je u polufinalu Lige šampiona bolji bio Arsenal, kojeg je španska ekipa ove sezone izbacila u polufinalu Lige Evrope.

Generacija koja je Viljareal odvela do polufinala Lige šampiona i u predvorje raja 2006. godine jedna je od najuspješnijih u istoriji kluba. Ovaj tekst je podsjećanje na taj period, kada je ekipa bila blizu, ne samo borbi za trofej u Ligi šampiona, već i tituli u La Ligi...

* * *

Navijači Viljareala pamte 25. april 2006. godine i revanš meč polufinala Lige šampiona protiv Arsenala na „Madrigalu“. Londonski tim imao je minimalnu prednost iz prvog duela, dobro se držao i u revanšu, a onda je u finišu dosuđen penal za špansku ekipu. Loptu je uzeo najbolji igrač Viljareala, Huan Roman Rikelme – ispred sebe je imao Jensa Lemana, a iza dugu istoriju kluba, koji se tek probijao na najveću – kako domaću, tako i evropsku – scenu. Argentinac je poljubio loptu, spustio je na bijelu tačku, zaletio se i promašio. Leman je odbranio udarac, a Viljareal nikada više nije bio u prilici da dođe tako daleko u Ligi šampiona.

U tom trenutku Viljareal je bio klub, koji je počeo da traži mjesto pod španskim i evropskim suncem. Bitan momenat dogodio se 1997. kada je vlasnik „žute podmornice“ postao Fernando Roig Alfonso. Već naredne sezone klub, koji je osnovan 1923. godine izborio je prvi put plasman u prvu ligu. Od tada je Viljareal rastao, te samo tokom dvije sezone (1999/2000 i 2012/2013) nije bio član La Lige.

Uspon kluba sa "Madrigala" počinje 2004. godine, kada je za trenera doveden Manuel Pelegrini. Čileanac do tada nije imao priliku da radi u Evropi, a poziv Viljareala bio je veoma primamljiv.

Na klupi Čileanac, na terenu igrači rođeni širom Južne Amerike – Huan Roman Rikelme, Dijego Forlan, Huan Pablo Sorin i Rodolfo Aruabarena. Bio je tu i naturalizovani Španac, Markos Sena (rođen u Brazilu). Ne treba zaboraviti napadača Sonija Andersona. Kada je riječ o domaćim igračima - na golu je stajao Pepe Reina (otišao po završetku sezone u Liverpul), potom Havi Venta, Hosiko i Hose Mari. U klub je stigao i - tada mladi - Santi Kasorla, koji je kasnije otišao u Rekreativo. Potom se vratio i postao legenda kluba.

Sezona 2004/2005 je počela rano. Još u julu ekipa je igrala Intertoto kup, preko kojeg je izboren plasman u Kup Uefa. To se odrazilo na start u La Ligi, gdje je prva pobjeda ostvarena tek u šestom kolu protiv Saragose.

Ključan period u sezoni dogodio se od decembra do februara - sedam pobjeda i dva remija garantovali su priključak gornjem dijelu tabele. U tom nizu je i pobjeda nad Barselonom. Meč je završen 3:0 - Forlan je dva puta pogodio, a Rikelme dva puta asistirao. Do kraja sezone Viljareal je uspio da se održi u vrhu i zauzme istorijsko treće mjesto, iza Barse i Reala. Forlan je na kraju postigao 25, Rikelme 16 pogodaka.

Osvojeno treće mjesto grantovalo je kvalifikacije za Ligu šampiona za sezonu 2005/2006, gdje ih je u dvomeču čekao Everton. Oba meča završena su identičnim rezultatom (2:1) u korist Viljareala. Prvi put u istoriji ekipa je obezbijedila plasman u grupnu fazu najjačeg evropskog klupskog fudbalskog takmičenja, a revanš meč u Španiji ostaće upamćen kao posljednji na kojem je pravdu dijelo čuveni Pjerluiđi Kolina. Nakon toga se penzionisao.

U grupnoj fazi Lige šampiona Viljareal je igrao sa Mančester junajtedom, Lilom i Benfikom. I osvojio prvo mjesto, bez poraza. U međuvremenu u klub je na pozajmicu iz Juventusa stigao Alesio Takinardi...

Poput Lige šampiona, i u domaćem šampionatu prvi dio sezone bio je dobar, ali je ubrzo uslijedio pad forme... Nekoliko loših rezultata, te povrede igrača na početku 2006. godine bitno su uticali na nastavak kampanje u La Ligi, ali ne i u Ligi šampiona. Golovima Rikelmea i Forlana, Viljareal je izvukao 2:2 na gostovanju Rendžersu u prvom meču osmine finala. Po jedan gol u revanšu na obje strane lansirao je "žutu podmornicu" u četvrtfinale, gdje ih je čekao Inter. Nakon vodećeg gola Forlana, "neroazuri" su zahvaljujući Adrijanu i Martinsu preokrenli i slavili 2:1. Ispostaviće se nedovoljno, jer je u revanšu Aruabarena lansirao ekipu u epsko polufinale, gdje ih je čekao Arsenal. Gol Kola Turea u Londonu, te promašeni penal Rikelmea u revanšu označili su kraj u Ligi šampiona. Arsenal je otišao u finale, gdje je izgubio od Barselone.

U La Ligi je osvojeno sedmo mjesto, ali razloga za nezadovoljstvo nije bilo. Sljedeće sezone (2006/2007) Viljareal je u domaćem šampionatu bio peti, a sezonu kasnije (2007/2008) prvi put i drugi na tabeli. Ekipa je tih godina pretrpjela određene promjene – na ljeto 2006. su stigli Nihat Kahveči, Rober Pires i Kani, a godinu kasnije, Đuzepe Rosi, Dijego Godin i Đoan Kapdevilja. Bez sumnje najveći transfer bio je povratak Kasorle nakon jedne sezone u Rekreativu. Bilo je i odlazaka - Forlan je prešao u Atletiko Madrid, a Rikelme u Boku.

Osvojeno drugo mjesto, ispred Barselone, a iza Reala 2008. godine najveći je uspjeh Viljareala u La Ligi. Klub se vratio u Ligu šampiona, a Pelegrini učvrstio status legende.

Bile su to zlatne godine kluba sa „El Madrigala“, stadiona koji je 2017. preimenovan u „La Keramiku“. Tim je često bio akter Lige Evrope, ali ne i Lige šampiona, gdje je od 2008. "žuta podmornica" još samo dva puta učestvovala. Priliku za novo učešće u tom takmičenju Viljareal ima večeras.

Potrebno je samo da bude bolji od Mančester junajteda.

( Savo Njunjić )