I Samardžić spreman za penziju
Za Samardžićevo ime vezuju se tvrdnje da je u vrijeme državne zajednice SCG i kasnije, nakon osamostaljenja Crne Gore, na dužnostima koje je obavljao u Beogradu, Kumboru i Podgorici, bio veoma blizak sa tadašnjim viosokim fiukcionerima DPS-a i da je pod njihovim nagovorom odlučujuće uticao na donošenje odluka
Jedan od najdugovječnijih oficira na najvišim dužnostima u sistemu odbrane Crne Gore, admiral Dragan Samardžić uskoro će biti penzionisan jer je ispunio zakonom predviđene uslove za prestanak aktivne vojne službe, potvrdila je „Vijestima“ ministarka odbrane Olivera Injac.
Ona je, odgovarajući na pitanje da li je Samardžič stekao uslove za odlazak u penziju, i da li crnogorski sistem odbrane i dalje računa na tog oficira koji je služio pod svim dosadašnjim ministrima odbrane - od Mila Đukanovića 2006. do Injac, kazala da je Samardžić inspunio uslove za penzionisanje.
Samardžić (58) je, od sticanja nezavisnosti koja ga je dočekala u činu kapetana bojnog broda na mjestu komandanta tadašnje Mornarice Vojske Srbije i Crne Gore, obavljao niz visokih dužnosti u VCG i Ministarstvu odbrane. Iako zakon dozvoljava maksimalno pet godina, on je ukupno devet godina bio načelnik Generalštaba VCG, nakon čega je bio vojno doplomatski predstavnik Crne Gore na rezidentnoj osnovi u Austriji, zadužen i za OEBS i Ujedinjenje nacije.
Na nerezidentnoj osnovi pokrivao je i dužnost vojnog atašea Crne Gore u Mađarskoj, Slovačkoj i Češkoj. U martu prošle godine bivše DPS državno rukovodstvo ga je postavilo na dužnost zvaničnog vojog predastavnika Crne Gore pri NATO i EU u Briselu.
„U svakom slučaju, to da je on ispunio uslove za penziju je već zakonski osnov koji se stiče da odlazi u starosnu penziju, tako da ja vjerujem da je to način da se taj posao završi. Sigurna sam i da sam admiral Samardžić prepoznaje značaj toga i da je informisan o svemu, te da će i njegova odluka brzo uslijediti”, kazala je Injac „Vijestima“.
Za Samardžićevo ime vezuju se tvrdnje da je u vrijeme državne zajednice SCG i kasnije, nakon osamostaljenja Crne Gore, na dužnostima koje je obavljao u Beogradu, Kumboru i Podgorici, bio veoma blizak sa tadašnjim viosokim fiukcionerima DPS-a i da je pod njihovim nagovorom odlučujuće uticao na donošenje odluka kojima se tadašnja Mornarica olako kao neperspektivnih, odricala nekih atraktivnih lokacija na primorju poput Platamuna ili stotina miliona dolara vrijednog naoružanja i vojne opreme koji su preprodavani ili topljeni u staro željezo.
U vrijeme dok je obavljao dužnost pomoćnika ministra odbrane Bora Vučiniča (DPS) za materijalne resurse, Samardžić je bio uključen u kontroverzni proces prodaje vojnog brodogradilišta Arsenal u Tivtu kanadskom milijarderu Piteru Manku, od kada je Mornarica VCG praktično „ostavljena na suvom“ jer nema više nijedan ozbiljan tehnički kapacitet u državi koji bio joj pružao logističku podršku.
Za vrijeme Samardžićevog mandata u MO ili na čelu Vojske, VCG je ostala bez tenkova i oklopnih transportera, školsko-borbene avijacije, većine artiljerije većeg kalibra, svih raketnih sistema PVO, gotovo kompletne mornarice i niza atraktivnih vojnih lokacija na primorju koje su prodavane raznim tajkunima.
On je, kao istovremeno načelnik Generalštaba i član Vladinih tenderskih komisija za valorizaciju vojne imovine, odnosno za turizam, te člana Odbora direktora kompanije za promet naoružanja i vojne opreme MDI iz Podgorice, bio u višegodišnjem konfliktu intreresa, jer je sa jedne strane određivao što je vojsci „višak“, a onda je isto to na drugim funkcijama „valorizovao“ i prodavao.
Za to vrijeme je ubrzano napredovao kroz činove i za manje od 13 godina od kapetana bojnog broda, došao do čina admirala. Sa tim činom (četiri zvjezdice) Samardžić u koru vojnih predstavnika država članica pri NATO-u u Briselu „šije“ sve svoje kolege iz ostalih zemalja NATO, uključujući i samog predstavnika SAD, general-potpukovnika Džona Louva (tri zvjezdice). Dobro upućeni tvrde i da je Samardžić, iako je već godinama izmješten iz Podgorice na vojno-diplomatske dužnosti u inostranstvu, zapravo taj koji i dalje u odlučujućem smislu „vuče konce“ u VCG i da je do sada mnogo puta dokazao svoju lojalnost DPS-u.
Prema tvrdnjama izvora „Vijesti“, admiral iz Brisela preko sebi bliskih ljudi na važnim pozicijama u VCG i dalje nastoji da oteža zalaganja aktelne ministarke da se VCG oslobodi od neprimjerenog političkog uticaja i instrumentalizacije kojoj je vojska bila izložena za vrijeme DPS-ove vlast.
( Siniša Luković )