Odbijen zahtjev Stanojevića: Da je vratio pare, sud bi možda uvažio zahtjev, radi se o specijalnom povratniku

Osnovni sud u Herceg Novom donio je rješenje kojim je kao neosnovana odbijena molba za uslovni otpust Nenada Stanojevića, osuđenog za krivično djelo prevara.

Presudom tog suda, on i okrivljeni T. L. oglašeni su krivim zbog izvršenja krivičnog djela prevara u saizvršilaštvu.

Stanojević je, piše u dokumentima, osuđen na kaznu zatvora od tri godine, a okrivljena T.L. na kaznu zatvora u trajanju od dvije godine i šest mjeseci.

“Pri čemu je sud oštećenom G.S. dosudio imovinsko-pravni zahtjev u iznosu od 46.785,00 eura, koji su okrivljeni bili dužni solidarno da uplate u roku od tri mjeseca po pravosnažnosti presude. Navedena presuda je preinačena presudom Višeg suda u Podgorici, i okrivljeni N.S. je osuđen na kaznu zatvora u trajanju od dvije godine i šest mjeseci, a okrivljena T.L. na kaznu zatvora u trajanju od godine i 6 mjeseci”, navodi se.

Stanojević je, kako stoji u odluci, krivično djelo počinio u vremenskom periodu od oktobra 2017. do kraja juna 2019. godine, i to tako što je lažno prikazivao činjenice oštećenom G.S. da se bavi liječenjem i skidanjem crne magije:

“Čime je održavao u zabludi oštećenog koji mu se prethodno obratio za pomoć kako bi uspostavio ranije prekinuti kontakt sa sinom. Zbog čega je N.S. dolazio kod oštećenog kući u više navrata izvodivši obrede koji su navodno trebali da ovome pomognu u skidanju crne magije pri čemu mu je prikazivao lažno da je u njegovom dvorištu zakopano zlato koje treba iskopati da bi se skinule čini, te da je za skidanje čini nužno dopremanje magneta od 450 kilograma iz rudnika zlata u Majdanpeku”, navodi se u odluci Osnovnog suda u Herceg Novom.

U obrazloženju odluke hercegnovskog Osnovnog suda piše da sam opis radnji izvršenja krivičnog djela, čiju kaznu izdržava N.S., jasno pokazuje da se ne može raditi ni o kakvom ovlašnom činjenju, odnosno činjenju “bez mnogo razmišljanja”.

“ S obzirom da je N.S. inkriminisane radnje preduzimao tokom dužeg vremenskog perioda, više od jedne godine i to ih je preduzimao izuzetno perfidno-zloupotrebljavajući lošu porodičnu situaciju oštećenog G.S., a naravno da je tako nešto mogla učiniti samo jako manipulativna osoba koja je itekako studiozno promišljala o svojim kriminalnim aktima. U konačnom, shodno članu 37 stav 1 KZ, koji propisuje pri odlučivanju o uslovnom otpustu da sud mora uzeti u obzir da li je postignuta svrha kažnjavanja, a ovaj sud nalazi da upravo ne bi bila postignuta svrha kažnjavanja ukoliko bi se počiniocu jednog ovako teškog krivičnog delikta omogućilo da prije vremena izađe na slobodu iako nije otklonio štetne posljedice svojih kriminalnih radnji, pri čemu se radi o licu koje je disciplinski kažnjavano”, piše u obrazloženju rješenja.

Osuđeni N.S. podnio je hercegnovnskom Osnovnom sudu molbu za uslovni otpust sa izdržavanja kazne zatvora u kojoj je naveo da je tokom boravka angažovan na poslovima redara, da nije disciplinski kažnjavan i da nikada više neće počiniti nijedno krivično djelo.

“Sud nalazi da nijesu ispunjeni uslovi za davanje uslovnog otpusta osuđenom N.S. Ovo vijeće nalazi da nije ispunjen i drugi uslov - subjektivni, da bi se molbi osuđenog moglo udovoljiti. Nadalje, po članu 37 KZ, sud će odlučujući o uslovnom otpustu uzeti u obzir između ostalog i to da li je osuđeni nadoknadio štetu koju je prouzrokovao krivičnim djelom i da li je vratio imovinsku korist stečenu izvršenjem krivičnog djela. Radi se o veoma bitnom segmentu ponašanja osuđenog lica jer taj segment pokazuje da li je faktički osuđeno lice zaista prihvatilo da je činjenjem krivičnog djela pogriješilo pa treba da otkloni negativne efekte svog kriminalnog ponašanja. Sud ne može a da ne primijeti da je drugostepeni Viši sud odlukom, upravo kao jedan od razloga za opravdavanje ublažavanja prvobitno izrečene kazne N.S., istakao to što je isti bio spreman da obešteti oštećenog G.S. Kada je već ta okolnost bila za višestepenu instancu značajna za ublažavanje kazne, očekivano bi bilo da osuđeni N.S., koji se navodno u toj mjeri popravio da se može očekivati da na slobodi neće ponavljati izvršenje krivičnih djela, ponudi dokaz kako je oštećenom G.S. vratio čitav novčani iznos ili barem dio iznosa koji je od istog na prevaran način pribavio. Međutim, osuđeni u tom pravcu nije podnio bilo kakav dokaz, pa je izostalo utvrđenje da se kroz eventualnu nadoknadu štete licu pogođenom izvršenjem krivičnog djela, osuđeni profilisao kao osoba na koju je kazna zaista uticala pozitivno, odnosno kao osoba čije se ponašanje u toj mjeri popravilo da bi se moglo zaključiti kako u slučaju prijevremenog otpusta na slobodu neće vršiti nova krivična djela”.

Dodaje se da je iz sadržine spisa predmeta Osnovnog suda u Herceg Novom i iz ličnih podataka Stanojevića sadržanih u izreci presude Osnovnog suda, vidljivo je da je riječ o licu koje je i ranije osuđivano zbog istog krivičnog djela i to presudom Osnovnog suda u Valjevu, što znači da se radi o specijalnom povratniku.

( Komnen Radević )