Tačka presjeka virtuoziteta i poetičnosti

U ponedjeljak uveče, 7. avgusta, u Crkvi Sv. Duha nastupili su klarinetista Aleksandar Tasić, violončelista Dmitrij Prokofjev i pijanista Ratimir Martinović, kao članovi KotorArt trija. Pored Festivalskog orkestra i nedavno oformljenog KotorArt ansambla, ovaj festivalski brend je zamišljen sa slobodnim izvođačkim okvirom, promjenjivog instrumentalnog i personalnog sastava.

Najduže u KotorArt triju je pijanista Ratimir Martinović, profesor na Akademiji umetnosti u Novom Sadu, generalni i umjetnički direktor KotorArta, a potom klarinetista Aleksandar Tasić, profesor na Akademiji u Novom Sadu i na FILUM-u u Kragujevcu. Iako po stažu u ansamblu najmlađi član, violončelista Dmitirij Prokofjev, vođa sekcije violončela u Crnogorskom simfonijskom orkestru i umjetnički direktor NVO Ars Industria, kotorsku publiku je više puta osvojio svojim ranijim nastupima, kao solista, kamerni ili orkestarski izvođač.

Umjetnici kod kojih se u idealnoj tački presjecaju linija virtuoziteta i linija poetičnosti predstavili su se programom čiji koncept nadmašuje već viđene, a takođe uspješne, prethodne muzičke događaje. Dok su u interpretaciji Trija za klarinet, violončelo i klavir Nina Rote umjetnici stavili akcenat na sadržaj i karakter, u “Razgovorima” Ivana Gleboviča Sokolova težište su premjestili na koncept i “proširenu” interpretaciju, jer se od umjetnika zahtijeva i da sviraju, i da govore. Ta zvučna proširenost, ali na čisto muzičkom planu, nastavljena je kroz Fantaziju trio Roberta Mučinskog, koju je autor strukturirao kroz četiri (!) samostalne dionice - klarinet, violončelo, lijeva ruka klavira i desna ruka klavira.

Premda ime Nina Rote na koncertnoj sceni ne izaziva preveliku pažnju dok se ne poveže s muzikom za film “Kum”, njegov Trio u mnogim djelovima očarava podjednako i anlitičare i izvođače, kao i publiku. Drugi stav tog djela, lirski duet između klarineta i violončela uz harmonski bogatu pratnju klavira, bio je jedan od najpoetičnijih momenata na koncertu u cjelini. S druge strane, veliku pažnju izazvao je treći stav s muzikom humorističnog karaktera kojom se gotovo simulira zvučni ambijent cirkusa.

Izvođenjem kompozicije “Razgovori” Ivana Gleboviča Sokolova, umjetnici su uveli publiku u drugačiju, “proširenu” interpretaciju. Premda je djelo nastalo 1997. godine, ono nije imalo “sreće” da zaživi na koncertnom podijumu, a prema riječima Martinovića, izvođenje na Don Brankovim danima muzike bila je ne samo crnogorska nego vjerovatno i evropska premijera. Tokom interpretacije, razgovori su se odvijali na muzičkom i verbalnom nivou. Na taj način, umjetnici su publiku proveli kroz četiri stava kompozicije, odnosno četiri dijela dana - dan, veče, noć, jutro, korsteći se svjetlosnim efektima kako bi te djelove i vizuelno učinili očiglednim.

Kao posljednje djelo, umjetnici su izveli Fantaziju trio Roberta Mučinskog koja zaokuplja pažnju slušaoca od samog početka i drži je do samog kraja. “Zapaljiva”, vedra i humoristična muzika dobila je maestralnu interpretaciju, a umjetnici zaslužene ovacije publike.

( Boris Marković )