Rafailovići godinama traže zemlju

”Tražimo naše i ništa više” kažu predstavnici bratstva Rafailovići, koji punu deceniju i po pred crnogorskim sudovima bezuspješno pokušavaju da dokažu kako je na jedan od najperfidnijih načina oteta njihova đedovina, trenutno najatraktivniji zemljišni kompleks u Budvi, šest i po hektara na rtu Zavala. Gradonačelnici su se mijenjali i obećavali, od Rajka Kuljače, preko Lazara Rađenovića, do Marka Carevića, ali niko od njih nije obećanje i ispunio.

Nedavna izjava Carevića da se srpskoj kraljevskoj porodici Karađorđevićima treba vratiti Miločer i Sveti Stefan, koju je poslije pod pritiskom javnosti, nakon što je izazvala buru, preinačio da se svima, bez izuzetka mora vratiti imovina ako je nepravedno oduzeta, isprovocirala je i predstavnike bratstva Rafailovići, kojima je prvi čovjek Budve, u vrijeme predizborne kampanje upravo na njihovoj otetoj imovini na Zavali obećao da će Opština učiniti sve da je vrati.

Upravo sa Zavale, pred mještanima koji su mu dali podršku, Carević je i obećao da će se pitanje Rafailovića riješiti, jer je Opština ta koja osporava svih proteklih 15 godina da budu pravično obeštećeni.

A Opština je svih proteklih deceniju i po, što i sada čini, od kada se vodi sudski spor, koji su pokrenuli predstavnici 13 porodica bratstva Rafailovića, ta koja osporava da se ovaj jedini zeleni pojasa u Budvi vrati onima kojima je oduzet prije četvrt vijeka.

Poziv Opštini da isplati pravičnu naknadu od Rafailovića dolazi u vrijeme kada je Vrhovni sud vratio kotorskom Osnovnom sudu na ponovno odlučivanje po tužbi Rafailovića.

Naime, maratonski sudski spor koji se vodio pred kotorskim Osnovnim sudom, okončan je nakon što se ovaj sud poslije punih osam godina sudske borbe izjasnio nenadležnim.

Nakon toga Rafailovići su podnijeli žalbu.

Problem Rafailovića bio je taj što se njihova zemlja našla na oku budvanske kriminalne grupe Svetozara Marovića i megalomske zarade koja je nekadašnja zelena oaza grada - rt Zavala donijela investitorima koje je visoki funkcioner DPS-a doveo u metropolu turizma u jeku “zlatne groznice” prodaje nekretnine, te 2006. godine.

Naime, priča o jedinom zelenom pojasu u Budvi, šumi u nastavku luksuznog rezidencijalnog kompleksa “Dukley gardens”, na kojem se nalazi postrojenje za desalinizaciju, a planeri su na njemu nekada bili predvidjeli izgradnju hotela “Jedro” sa 27 spratova, dobila je sudski epilog nakon što su predstavnici bratstva Rafailovići presavili tabak kako bi uspjeli da povrate imovinu svojih predaka.

A sve se dogodilo prije tačno dvije i po decenije, kada je zemlja Rafailovića, poslije nekoliko vjekova koliko se vodila na njihove pretke, 1995. iznenada u katastru upisana kao vlasništvo Opštine.

Naime, Katastar je u to vrijeme vršio snimanje terena i svako ko nije obilježio svoje imanje, ono je automatski upisivano kao državno, odnosno u ovom slučaju opštinsko.

Zbog neažurnosti Rafailovića, njihova đedovina završila je u rukama Opštine, koja se nakon toga grčevito borila da dokaže da je to njeno.

Oglas da će se vršiti snimanje terena izašao je u tadašnjem Službenom listu i gotovo niko nije bio upoznat sa time, zbog čega i Rafailovići nijesu uspjeli da obilježe svoja imanja.

Ipak, zaplet nastaje 2006, kada firma “Moninvest”, u kojoj je jedan od osnivač bio odbjegli šef budvanske kriminalne grupe Svetozar Marović, kupuje od staromještanskih porodica Medin i Anzulović gotovo četiri hektara zemlje na Zavali.

Ubrzo Marovićeva firma, kako su oni tada objavili, preprodaje zemlju ruskom milijarderu Sergeju Polonskom i njegovoj firmi “Mirax” po 700 eura za kvadrat, za više od 20 miliona eura.

Tada Rafailovići, jer se u njihovom komšiluku dogodila milionska kuporodaja, saznaju da nijesu vlasnici svoje đedovine, već Opština, koja namjerava da Polonskom ustupi zemljište za gradnju višespratnog hotela.

“Mi imamo kupoprodajni ugovor iz 30. marta 1937, naš otac je dio zemlje kupio od rođaka Rafailovića, što jasno navodi da je zemlja na Zavali uvijek bila u vlasništvu bratstva. I taj dokument smo predali sudu, kao jedini validni, gdje se potvrđuje da je odvajkada bila u vlasništvu bratstva, ali ni to nije bilo dovoljno sudu”, jedna je od izjava koju su predstavnici Rafailovića predočili kako sudiji, tako i predstavnicima Opštine.

Međutim, Opština je osporila tužbeni zahtjev Rafailovića, navodeći da oni nijesu dostavili nijedan dokaz na kome temelje svoja prava.

Obećali im bili 700 eura po kvadratu

Rafailovići su u početku tražili povraćaj imovine, ali im je Opština, dok su njome upravljali DPS-ovi gradonačelnici predložila vansudsko poravnanje, te da će im isplatiti prvobitno po 700 eura po kvadratu, da bi potom snizila cijenu na nekih 495 eura.

Međutim, i pored pružene ruke i obećanja da će to učiniti tadašnja vlast nije ispoštovala Rafailoviće.

Spornim zemljišnim kompleksom u to vrijeme gazdovala je opštinska, kontroverzna firma “Budva holding”, jedna od neuspjelih Marovićevih projekata, koje su vodili gradonačelnici DPS-a.

“Budva holding” je u čak dva navrata tada raspisivale tendere za strateškog partnera za izgradnju luksuznog hotela sa 27 spratova nalik “Jedru”.

U avgustu 2008. raspisan je tender za osnivanje “Joint venture” kompanije, na koji su ponudu dostavile dvije kompanije od kojih je prvorangirana pristigla od “Zavale invest”, zajedničke firme Sergeja Polonskog i “Moninvest”, u kojoj je Marović bio suvlasnik.

( Vuk Lajović )