Vlast za 30 godina nije izgradila ni jednu bolnicu u Crnoj Gori
Trenutno najgora situacija je u Podgorici. Glavni grad praktično i nema svoju opštu bolnicu, već u tu svrhu koristi Klinički centar. Prevedrno u brojke – kapacitet bolničkih kreveta u državi koja ima 625 hiljada stanovnika, je oko dvije hiljade kreveta. Na jedan krevet imamo 30 stanovnika
U Crnoj Gori posljednja bolnica izgrađena je prije 42 dvije godine, i svih osam koliko ih ima u državi, sagrađene su ili obnovljene 50 i 70 godina prošlog vijeka, od strane tadašnje komunističke vlade. Vlast koja zemlju vodi više od 20 godina očigledno nije imala ni sluha ni novca, da sagradi makar jednu bolničku zgradu. U državi koja ima 625 hiljada stanovnika, postoji oko dvije hiljade kreveta, što je po ocjeni ljekara ispod nivoa međunarodnog prosjeka. Kapitalnim budžetima do sada nijjednom nijesu predviđene takve investicije. Iz ministarstva zdravlja poručuju da je plan države da u narednom periodu naprave novu bolnicu u Pljevljima, da država ozbiljno razmišlja o izgradnji bolnice na primorju, te da za sada nema izgleda da bi Podgorica mogla dobiti novu bolničku zgradu.
Pored Kliničkog centra, u Crnoj Gori postoji još sedam opštih bolnica, i sve su one sagrađene ili renovirane 50-tih i 70-tih godina prošlog vijeka. Vlast koja se na čelu države nalazi skoro 30 godina nije izgradila nijedan bolnički objekat, niti je, sudeći po kapitalnim budužetima do sada, imala tako nešto u planu. Iz ministarstva zdravlja kažu da je država svih ovih godina ulagala ogroman novac u njihovo održavanje, dogradnju i modernizaciju.
„U pravu ste kada je upitanju sama izgradnja objekata, možda se na tom polju moglo i više uraditi, ali negdje treba uvažiti i ekonomsku situaciju u državi, i da se ne radi o objektima koji su male finasisjke vrijednosti“, kazala je Milica Škiljević iz Ministarstvo zdravlja.
Dio ljekara ipak je mišljenja da je država do sada više puta mogla da nađe novac za izgradnju makar jedne bolnice , da je to htjela.
"Stalno pričamo o tome nema para, ma naravno da nema para kada imate 750 miliona poreskog duga i još jedna činjenica da je FOND PIO prije par dana iznio podatak da je dužan sto devet miliona za zdravstvene doprinose. Kompletna jedna bolnica, košta od 20 do 50, 60 miliona, zavisno od kapaciteta, ali da kažemo da jedna bolnica od 250 kreveta, pa negdje oko 40 miliona, sa svim pratećim kapacitetima, aposlutno sve, govorimo o ključu u ruke“, kazao je Vladimir Dobričanin, ljekar.
Trenutno najgora situacija je u Podgorici. Glavni grad praktično i nema svoju opštu bolnicu, već u tu svrhu koristi Klinički centar. Prevedrno u brojke – kapacitet bolničkih kreveta u državi koja ima 625 hiljada stanovnika, je oko dvije hiljade kreveta. Na jedan krevet imamo 30 stanovnika.
„Crnoj Gori treba 700 do 750 novih kreveta, ležajeva. I narvno priča o iskorišćenju kapaciteta. Vi ovdje imate hirurgiju, kariologiju, internu medicinu kompletnu koja ima sikorišćenost kapaciteta preko 90 odsto, to nije normalno“, kazao je dobričanin.
Najplastičniji primjer je da odjeljenje endokrinologije ima osam krveta, a u Crnoj Gori je registrovano oko 60 hiljada šećernih bolesnika.
„To sve govori da se niko nije potrudio". kazao je Dobričanin.
„Fokus ministarstva zdravlja u ovoj godini je da rastaretimo Klinički centar, od pacijenata koji dolaze iz drugih opština. Da zadržimo te pacijnete da bolničko liječenje završavaju okviru svojih mjesta boravka“, kazla je Škiljević.
Ministarstvo zdravlja je za narednu godinu u budžetu kandidovalo izgradnju tri klinike u Podgorici koje trenutno rade u montažnim objektima – za psihijatriju, infektivne bolesti i dermatologiju. Ipak od izgradnje opšte bolnice za sada neće biti ništa. Ono što bi moglo imati izvjesniju perspektivu je izgradnja nove bolnice u Pljevljima.
„Kapitalnim budžetom za ovu i narednu godini, ministartsvo zdravlja je kandidovalo izgradnju opšte bolnice na sjeveru, konkretno radi se o izgradnji novog bojketa opšte bolnice Pljevlja, koja je sagrađena nekih 60-tih godina i koja je jedina opšta bolnica paviljonskog tipa“, kazala je Škiljević
Iz ministarstva zdravlja se nadaju da će koristeći međunarodna sredstva u nekom narednom periodu biti više prostora za ovakve poduhvate. Kao primjer se navodi susjedna Hrvatska koja je iz strukturnih fondova, kojima je dobila pristup kada je postala članica EU, napravila pravi bum u zdravstvenoj infrastrukturi.
( Danijela Lasica )