Vrijeme da baba ode kod frizera
Izrada PUP-a Opštine BD trebalo bi da bude - da je sreće - neuporedivo kompleksnije pregnuće od organizovanja, raspisivanja i žiriranja konkursa za jedno šetalište
Dok palme njišu grane/ i cijela varoš spi/ behari dok mirišu/ ljubiš me, ljubiš, ti
Dubrovački trubaduri, Dok palme njišu grane, Jugoton, 1971.
Ne rekoh vam da je ser Žile, prvi crnogorski arhitekt, koncem prošloga mjeseca aminovao inicijativu Vladana Stevovića, prvog arhitekta Budve - Kraljice crnogorskog turizma - da se na Stevovićevu ekipu prebaci organizovanje i raspisivanje međunarodnog konkursa za famozno šetalište - ovoga puta na potezu od Staroga grada do Bečića (a ne do Rafailovića).
JP Morsko je, sa svoje strane, još početkom aprila dostavilo ser Žiletovom direktoratu pri gazda Mitketovom Ministarstvu ekologije, prostornog planiranja i urbanizma - dokumentaciju neophodnu za organizovanje i raspisivanje konkursa za idejno rješenje pomenutog šetališta - od restorana Sole Mio do Bečića - uz prethodno dostavljenih 100.000 eura, na ime troškova za organizaciju konkursa.
Ser Žile je, dakle - postupajući strogo po slovu Zakona, kao i uvijek - odustao od toga da Ministarstvo (odnosno ser Žile), uz sasluženje JP Morsko dobro i Opštine Budva, imenuje žiri i formira zajednički radni tim koji bi se bavio organizovanjem konkursa - i riješio da prenese sve nadležnosti, uz oficijelni blagoslov, na tzv. organ lokalne samouprave. Što je i razumljivo, naravno, ako znamo da ser Žileta pritiska teško breme drugih obaveza. Ser Žile je, recimo, u prošli četvrtak bio u obavezi da sa gazda Mitketom i kolegama izađe na teren i čekira radove na autoputu - s akcentom na lokacijama na kojima je (navodno) devastirana životna sredina - “kako bi se”, veli, “utvrdilo stvarno činjenično stanje u odnosu na izvještaje i planove remedijacije” - što pozdravljam, zdušno - jedno su izvještaji i planovi, a drugo je stvarno činjenično stanje na terenu.
Kako bilo, pomenuću uzgred, šale radi, da u Odluci o određivanju rukovodioca izrade Prostorno-urbanističkog plana Opštine Budva i visini naknade za rukovodioca i stručni tim - koju je Vlada Crne Gore, slava joj i milost, donijela 22. jula (SL 82/21, od 29. jula) - imamo Član 3, koji kaže: “Rukovodiocu izrade i stručnom timu... utvrđuje se naknada u ukupnom iznosu 150.000,00 eura” - u ukupnom, veli, iznosu - što se, kladio bih se, odnosi (i) na ukupne pripadajuće poreze i prireze - a ovamo imamo izdatak od 100.000 za organizovanje i raspisivanje konkursa za šetalište - što je, u najmanju ruku, čudno... Da je Vlada, kojim slučajem, mene imenovala za rukovodioca izrade PUP Opštine Budva - bilo bi mi, siguran sam, još čudnije.
Ne sumnjam, molim vas, da će to ako-bog-da-a-daće šetalište “u potpunosti promijeniti izgled najatraktivnije zone metropole turizma, one uz samu obalu koja je godinama bila devastirana raznim neprimjerenim sadržajima”, kako reče gospodin Mikijelj, direktor JP Morsko dobro, te da će “povećati kvalitet života svih građana Budve” - ali ću ipak dozvoliti sebi konstataciju da bi izrada PUP-a Opštine BD trebalo da bude - da je sreće - neuporedivo kompleksnije pregnuće od organizovanja, raspisivanja i žiriranja konkursa za jedno šetalište - pa bilo ono i u najatraktivnijoj zoni metropole turizma.
Gazda Mitke je, sa svoje strane, sredinom jula predlagao da se rukovoditeljki izrade Prostornog plana Crne Gore - Prostornog plana cijele naše države, pjesmom opjevane - odredi naknada u visini - pazite sad: 350.000 eura - ali je razum, srećom, prevladao, pa je đenerale Krivokapić riješio da odriješi državnu kesu i doda još 150.000 - ukupno 500.000. I sad se pitam čemu one silne priče o Zavodu za prostorno planiranje i urbanizam, kad PP CG možemo da dobijemo za tričavih pola miliona eura - i to u rekordnom roku - a PUP metropole turizma za više nego povoljnih 150.000.
***
Deseti, jubilarni FREI (Festival of Real Estate Investments - Festival investicija i nekretnina) - upriličen je bio u Hotelu “Avala Resort & Villas” u Budvi u periodu od 13. do 16. maja davne 2019. godine.
U okviru jubilarnog FREI-a, upriličeno je bilo i nekoliko panel-diskusija, od kojih je najinteresantnija bila na temu: Međunarodni konkurs za urbanističko-arhitektonsko rješenje šetališta u Budvi. Uvaženi panelisti - Dušan Vuksanović (čika Duško - prvi arhitekt u tom trenutku), Ana Samardžić (prva arhitektica Budve u tom trenutku - danas savjetnica za urbanizam đenerala Krivokapića, predsjednika Vlade), neizostavni Slobodan Mitrović (intelektualna, odnosno zdravorazumska potpora), Veljko Radulović (Lepi Veliša, u pjesmi opjevani junak iz teorije i prakse) i Dragan Marković (pomoćnik direktora JP Morsko dobro u to vrijeme - u funkciji neizostavne mirođije) - bili su jedinstveni u ocjeni da šetalište “može biti novi impuls uobličavanja urbanizacije i izgleda grada” - ili u prevodu: ako selo gori, a gori (kako tada, tako i sada), možda je pravo vrijeme da baba ode kod frizera - tj. da se stotinica hiljada eura baci na pomenuti - međunarodni konkurs.
I vrapci na granama budvanskih palmi znaju da se Budva u jednom povijesnom trenutku koji nam je definitivno promakao - recimo da je to bilo koncem veselih osamdesetih godina prošlog vijeka - našla na udaru elementarne nepogode, u teoriji i praksi poznate kao razobličena/razobručena urbanizacija - ili budvanizacija - tako da je od strane mladih arhitektica - mnogo mladih, mnogo slatkih - i mladih arhitekata - jednako mladih i jednako slatkih - zdušno pozdravljen impuls da se razobličena/razobručena budvanska urbanizacija uobliči/uobruči - barem za nijansu - jednim čarobnim šetalištem.
Teško je procijeniti, u ovom trenutku, koliko je na konkretizaciju impulsa koji se odnosio na organizaciju, raspisivanje i sprovođenje pomenutog međunarodnog konkursa - uticala činjenica da je 18. maja, par dana po okončanju FREI 2019 - na Prepodobnomučenike Galaktiona i Epistima - Pavle Radulović, ministar održivog razvoja i turizma (dobri naš Paško - najbolji ministar u milenijumskoj povijesti održivog razvoja i turizma Crne Gore) - “primio”, kako sam reče, “metak”. Naime, Paško je 18. maja dozvolio, unatoč brojnim kontroverzama, da (i) ljeta gospodnjega 2019. na budvanskom šetalištu, u zoni Morskog dobra - između šetališta i obale mora - ostane, uz stanovita uslovljavanja, dobar dio tzv. privremenih lokala (diskoteka, te lokala brze hrane i trgovačkih radnji) - bez obzira na to što su prethodno uklonjeni svi privremeni objekti koji su se nalazili sa kontra-strane - u zoni šetališta koju kontroliše Opština Budva.
OK, ispucah za danas - nastavak u narednom broju...
( Borislav Vukićević )