Peticijom traže zaštitu Ljubišnje
Planina nadomak Pljevalja trebalo još 2020. da dobije status regionalnog parka prirode. Ljubišnja treba da se razvija u jednu od najinteresantnijih planinskih regija sjeverne Crne Gore, kaže pljevaljski profesor i promoter te planine Asim Kuhinja
Planina Ljubišnja još nije proglašena za regionalni park prirode, iako je Prostornim planom Crne Gore taj status trebalo da dobije do 2020. godine.
Zbog toga je Nevladina organizacija “Mladost” iz Pljevalja počela prikupljanje potpisa da se Ljubišnja proglasi regionalnim parkom.
Inicijativa će poslije praznika biti predate Skupštini opštini Pljevlja, kako bi se o njoj izjasnili odbornici. Ukoliko dobije njihovu saglasnost, biće proslijeđena odgovornim u državi na odlučivanje.
Nakon što bi Ljubišnja bila proglašena regionalnim parkom, ne bi više bilo stihijskog i neplanskog korišćenja prirodnih bogatstava naše opštine. Trebalo bi prvo zaštititi šumske komplekse i izgraditi neophodnu infrastrukturu, posebno putnu, i riješiti vodosnabdijevanje. To je prva faza kroz koju mora da se prođe da bi se osmislio program na planini Ljubišnji
”Već smo prikupili dovoljan broj potpisa da bi inicijativa ušla u skupštinsku procedure, ali planiramo da prikupimo što više kako bi iza nje stalo što veći broj građana. Ljubišnji je potrebna i neophodna zaštita koju bi joj donio status regionalnog parka”, kazao je za “Vijesti” magistar Asim Kuhinja, profesor geografije i turističke geografije u Gimnaziji “Tanasije Pejatović” u Pljevljima i osnivač NVO “Mladost”, koja ove godine proslavlja 20 godina postojanja i rada.
Kuhinja je autor stručne studije “Perpektive razvoja turizma na planini Ljubišnji” i koautor je udžbenika “Turistička geografija Crne Gore”. Napisao je u Crnoj Gori jedinstven priručnik za planinare i knjigu “Pljevlja kroz vjekove”.
Neprestano radi na promociji Ljubišnje, planine koja se odlikuje brojnim specifičnostima, bogatom florom i faunom i brojnim endemičnim vrstama, od kojih su neke, nažalost, na ivici istrebljenja.
”Mi smo punih 20 godina promoteri ove planine koja je nepoznata čak i Pljevljacima”, rekao je Kuhinja koji svake godine zajedno sa svojim učenicima posjećuje Ljubišnju.
Poslije nacionalnih parkova, regionalni parkovi su druga zona zaštite, što bi, ukoliko dobije taj status, zaustavilo dalju devastaciju Ljubišnje.
”Nakon što bi Ljubišnja bila proglašena regionalnim parkom ne bi više bilo stihijskog i neplanskog korišćenja prirodnih bogatstava naše opštine. Trebalo bi prvo zaštititi šumske komplekse planine Ljubišnje i izgraditi neophodnu infrastrukturu, posebno putnu, i riješiti vodosnabdijevanje. To je prva faza kroz koju mora da se prođe da bi se osmislio program na planini Ljubišnji”, rekao je Kuhinja.
Tvrdi da je rudnik “Šuplja stijena” u značajnoj mjeri degradirao Ljubišnju u dijelu prema granici sa Bosnom i Hercegovinom.
Planirano osam ski-staza
Prostornim planom Crne Gore do 2020. godine na Ljubišnji je trebalo da se izgradi osam skijaških staza.
”Ni jedan jedini korak na realizaciji ovog megalomanskog projekta nije započet. Bilo bi potrebno i znatno jednostavnije uraditi asfaltni put od sela Vrba do Trišove poljane i do Jezerca. Taj put bi ujedno mogao zimi da služi kao ski-staza, kojom bi sa vrha Ljubišnje moglo da se stigne skoro do Gradca. Čini mi se da Opština Pljevlja trenutno gazduje nekadašnjom manipulacijom Šumarstva u Vrbi, koja bi mogla da se privede namjeni i oživi taj prostor”, kazao je Kuhinja.
Ljubišnja, smatra poznati pljevaljski profesor, u perspektivi treba da se razvija u jednu od najinteresantnijih planinskih regija sjeverne Crne Gore.
”U prostornom pogledu Ljubišnja čiji je naviši vrh 2.238 metara dominira ovim područjem i raspolaže prirodnim potencijalom treba da u budućoj razvojnoj perspektivi sa širim okruženjem izraste u zanačajan planinski centar zimskog i ljetnjeg turizma… Za razvoj ljetnjeg turizma naročito su povoljni klimatski i vremenski uslovi. Ljubišnja je pogodna i za viši oblik planinarenja, markiranim planinskim stazama moguće je doći iz više pravaca do najvećeg vrha Dernečišta. Planinarenje je moguće gotovo na svim djelovima planine Ljubišnje koju karakterišu brojne kose, niski vrhovi, prevoji i vidikovci veoma povoljni za planinarske i kraće izletničke pohode. Razvijanje ove vrste planinarenja posebno omogućava šumska putna mreža izgrađena za eksploataciju drveta, tako da je od grada kolima moguće doći za relativno kratko vrijeme”, rekao je Kuhinja.
Kaže da je moguće organizovanje jednodnevnih i poludnevnih izleta na Ljubišnju, i da se sa planinskih vrhova pruža impresivan pogled. Najimpozantniji pogled se pruža sa Dernečišta, prema Kovaču, Liscu, Sinjajevini, Bjelasici, Komovima, Moračkoj kapi, Magliću, Durmitoru…
”Od Konjskog polja postoje pješačke staze prema Dernečištu, Maloj Ljubišnji, Vjeterniku, Kolijevci, Crvenom ždrijelu, Jelovom panju, prema seoskim naseljima koja gravitiraju kanjonu Tare, Meštrevcu, Vranovini, Slatini i Ograđenici… Zaista se radi o širokom spektru mogućnosti, koje pružaju uslove za realizaciju nekih elemenata turističkih kretanja, naročito rekreativnih”, istakao je Kuhinja.
Kaže da bi ispresijecani makadamski putevi koji su ranije služili za ekslopataciju drveta, mogli poslužiti kao staze za planinski biciklizam.
Ljubišnja ima dobre uslove i za razvoj zimskog, seoskog, lovnog i ribolovnog turizma.
”Skijaške zone je moguće formirati na padinama Ljubišnje. Srednji broj dana pod snijegom na Ljubišnji je 138, a sa snježnim pokrivačem većim od deset centimetara 120 do 150 dana. Srednji broj dana sa prekrivačem preko 20 centimetara je 76. Na padinama sjeverne ekspozicije postoje povoljni uslovi za izgradnju ski-staza i žičara. I pored malih količina padavina, snijeg se zadržava dugo na većim visinama tako da bi se buduće ski-staze završavale u seoskim naseljima u podnožju Ljubišnje, Vrbi, Zauglinama i Popovom dolu…U zavisnosti od količine padavina pojedine ski-staze mogle bi se koristiti i do 160 dana u godini”, rekao je Kuhinja.
Smatra da ne postoje realni uslovi za postavljanje osam staza i žičara na Ljubišnji, kako je to bilo planirano u Prostornom planu.
”Veči dio ski-staza i žičara su trasirane kroz zone visokih šuma što bi uslovilo njenu sječu, čime bi se narušila pravila zaštite prirodne sredine koja važe za zone regionalnih parkova. I sama morfologija terena koji je ispresijecan dubokim dolinama otežao bi i povećao cijenu izgradnje smučarskih sadržaja”, rekao je Kuhinja.
Tvrdi da Ljubišnja ima samo jednu manu - što nema nijedno jezero.
( Goran Malidžan )