”Sveti rat” Kremlja protiv Ukrajine
Crkva na čelu sa patrijarhom Kirilom tvrdi da brani “tradicionalne” vrijednosti od dekadentnog Zapada, što je ključna nit Putinovog brenda ruskog nacionalizma
Ideja “svetog rata” u Evropi možda djeluje kao povratak u davnu prošlost. Ipak, tako su, u suštini, Ruska pravoslavna crkva i njen poglavar, patrijarh moskovski Kiril, predstavili invaziju Rusije na Ukrajinu. Patrijarh Kiril predvodi molitve za ruske vojnike koji se bore za, kako je rekao “istinsku nezavisnost Rusije” i ponavlja priču Kremlja da se Moskva bori da se odbrani od grešnih spoljnih neprijatelja, a sveštenici koji su se usprotivili su kažnjeni. Takvo ponašanje pokazuje ne samo kako su crkva i država postale isprepletane sa Rusijom Vladimira Putina, nego je to takođe važno za razumijevanje invazije Moskve na Ukrajinu - i njeno viđenje koliko je krupan ulog.
Iako nije formalno njegov dio, Ruska pravoslavna crkva je postala de fakto stub Putinovog autokratskog režima. Pošto je decenijama bila potiskivana pod komunizmom, crkva je stvorila čudnu vezu sa potomcima sovjetskih obavještajnih službi koje su nekada bile njeni progonitelji. Zauzvrat je dobro nagrađena, privilegijama za najvišu hijerarhiju i izgradnjom hiljada novih crkava.
Ta povezanost ide dalje od puke podrške akcijama i narativu Kremlja. Uloga moskovske crkve kao branitelja “tradicionalnih” vrijednosti od dekadentnog Zapada je ključna crta Putinovog brenda ruskog nacionalizma. Među njenim bogatim podržavaocima je nekoliko “pravoslavnih oligarha” i potomaka “bijelih” Rusa koji su pobjegli u inostranstvo nakon revolucije 1917.
Crkveno liderstvo je prećutno prihvatilo Putinovo stvaranje ideologije koja spaja poštovanje prema carskoj, pravoslavnoj prošlosti Rusije sa poštovanjem prema sovjetskoj pobjedi nad fašizmom u Drugom svjetskom ratu. To je oličeno u glavnom hramu ruskih oružanih snaga, koji je otvoren 2020.
Ovo razmišljanje predstavlja i ukrajinsku “specijalnu vojnu operaciju” kao svetu, jer je krenula da povrati Kijev, rodno mjesto pravoslavlja kada je Kijevska Rus primila hrišćanstvo u 10. vijeku. Ukrajinska pravoslavna crkva je bila pod nadzorom Rusije do 2019, kada se otcijepila nova, nezavisna, Pravoslavna crkva Ukrajine. Nju je priznao poglavar istočne pravoslavne crkve, vaseljenski carigradski patrijarh Vartolomej. Rat ima za cilj da zaliječi ovaj raskol - koji Rusija vidi kao potez kojim diriguju SAD sa namjerom da podriju pravoslavlje i Putinovu viziju da u “ruski svijet” ujedini ljude koji govore ruski jezik izvan njenih granica.
Al, isto kao što će Putinov vojni medveđi zagrljaj Ukrajinaca umjesto toga zavaditi dva naroda za više generacija, rat takođe dodatno razdvaja pravoslavne crkve predvođene Moskvom i Kijevom. Većina parohija u Ukrajini odlučila je da ostane potčinjena patrijarhu Kirilu čak i nakon 2019 - oko 12.000, ili oko trećine svih parohija pod kontrolom Moskve. Sada, mnoge klerikalne pristalice Moskve u Ukrajini izostavljaju patrijarha Kirila iz svojih molitvi. Stotine ukrajinskih sveštenika koji su i dalje formalno članovi moskovske crkve pozvali su da patrijarhu sudi rijetki crkveni sud zato što blagosilja rat.
Isto kao što će Putinov vojni medveđi zagrljaj Ukrajinaca zavaditi dva naroda za više generacija, rat takođe dodatno razdvaja pravoslavne crkve predvođene Moskvom i Kijevom
Lord Rouan Vilijams, bivši Kenterberijski nadbiskup, koji je prošle nedjelje posjetio Ukrajinu sa drugim vjerskim liderima, rekao je da postoje snažni argumenti za izbacivanje ruske crkve iz Svjetskog savjeta crkava, ukoliko patrijarh Kiril ne osudi ubistva pripadnika “sopstvenog stada”.
Iako za takav potez možda postoje moralni argumenti, malo je vjerovatno da će to promijeniti računicu Kremlja. To bi zapravo moglo samo da podstakne opsadni mentalitet Moskve - i narativ da vodi pravedni vjerski rat.
Prevod: A. Šofranac
( “Fajnenšl tajms” )