Rampa za otvaranje Grada teatra
Predstavnici porodica bratstva Rafailovići obavijestili su Opštinu Budva da nemaju dozvolu da na njihovoj đedovini grade raskošnu scenu iznad rezidencijalnog kompleksa vila “Dukley gardens”
Spektakularno otvaranje ovogodišnjeg festivala “Grad teatar” koje je trebalo da bude organizovano na impozantnoj sceni na rtu Zavala moraće da bude održano na drugoj lokaciji.
Predstavnici porodica bratstva Rafailovići obavijestili su Opštinu Budva da nemaju dozvolu da na njihovoj đedovini grade raskošnu scenu.
Da su Rafailovići “spustili rampu” za poznati regionalni kulturni festival, prvo je potvrdio predsjednik Savjeta javne ustanove “Grad teatar” Krsto Kuljača koji je kazao da je Sekretarijatu za investicije stigao dopis da Rafailovići nijesu dali saglasnost. On je kazao da je sve bilo dogovoreno sa predstavnicima porodice, ali da su u posljednji čas oni kazali da ne daju odobrenje. I u Opštini su “Vijestima” potvrdili da je došlo do preokreta i da je zasada takva situacija da nemaju zeleno svjetlo da se na lokaciji iznad rezidencijalnog kompleksa vila “Dukley gardens” napravi scena.
Predstavnici Rafailovića, međutim, kazali su “Vijestima” da njih niko nije ni pitao da se na njihovoj zemlji, koja je pod sporom, jer vode pravnu bitku deceniju i po da bi dokazali da im je nepravedno oteta, postavlja scena.
Prije nekoliko godina na toj lokaciji napravljena je scena, i neke od najpoznatinijih tada predstava odigrane su u ovom nesvakidašnjem ambijentu, koji je oduševio kulturnu javnost cijelog regiona.
Upravo zbog takvog efekta koji je izazvao ambijent rta Zavala, odakle se pruža pogled na kompletnu Budvu, odlučeno je da se napravi impozantna scena i da 7. jula na njoj bude upriličeno otvaranje trideset šestog izdanja “Grad teatra” i to najnovijom predstavom Narodnog pozorišta iz Beograda “Rat i mir”, nastaloj prema čuvenom romanu L.N. Tolstoja, u dramatizaciji Fedora Šilija, a u režiji Borisa Liješevića.
Planirano je bilo i da ovogodišnja festivalska premijera predstave “Magbet”, produkcija “Grada teatra” Budva, Srpskog narodnog pozorišta iz Novog Sada, Beogradskog dramskog pozorišta, ITAKA Art centra iz Inđije i Ujvideki Sinhaz (Novosadskog pozorišta), u režiji Nikite Milivojevića, autora nekih od najznačajnijih pozorišnih produkcija u istoriji ovog festivala, bude izvedena baš na Zavali. A i veliki koncert na Zavali je trebalo da održe i maestro Bojan Suđić koji je trebalo da nastupi sa virtuozom na violini Stefanom Milenkovićem.
U Opštini Budva je “Vijestima” nezvanično rečeno da se kao jedna od alternativa za festivalsku scenu sada pominje i tvrđava “Mogren”, iznad istoimene plaže, koja je nedavno uređena i očišćena za ceremoniju otvaranja ljetnje sezone
Predstavnici bratstva Rafailovići punu deceniju i po pred crnogorskim sudovima bezuspješno pokušavaju da dokažu kako je na jedan od najperfidnijih načina oteta njihova đedovina, trenutno najatraktivniji zemljišni kompleks u Budvi, šest i po hektara na rtu Zavala. Gradonačelnici su se mijenjali i obećavali, ali niko od njih nije obećanje i ispunio.
Opština je svih proteklih godina, što i sada čini, od kada se vodi sudski spor koji su pokrenuli predstavnici 13 porodica bratstva Rafailovića, ta koja osporava da se ovaj jedini zeleni pojas u Budvi vrati onima kojima je oduzet prije četvrt vijeka.
Problem Rafailovića bio je taj što se njihova zemlja našla na oku budvanske kriminalne grupe Svetozara Marovića i megalomske zarade koja je nekadašnja zelena oaza grada - rt Zavala donijela investitorima koje je visoki funkcioner DPS-a doveo u metropolu turizma u jeku zlatne groznice prodaje nekretnina, 2006. godine.
Naime, priča o jedinom zelenom pojasu u Budvi, šumi u nastavku luksuznog rezidencijalnog kompleksa “Dukley gardens”, na kojem se nalazi postrojenje za desalinizaciju, a planeri su na njemu nekada bili predvidjeli izgradnju hotela “Jedro” sa 27 spratova, dobila je sudski epilog nakon što su predstavnici bratstva Rafailovići presavili tabak kako bi uspjeli da povrate imovinu svojih predaka.
A sve se dogodilo prije tačno dvije i po decenije, kada je zemlja Rafailovića, poslije nekoliko vjekova koliko se vodila na njihove pretke, 1995. iznenada u katastru upisana kao vlasništvo Opštine.
Naime, katastar je u to vrijeme vršio snimanje terena i svako ko nije obilježio svoje imanje, ono je automatski upisivano kao državno, odnosno u ovom slučaju opštinsko.
Zbog neažurnosti Rafailovića, njihova đedovina završila je u rukama Opštine, koja se nakon toga grčevito borila da dokaže da je to njeno.
Oglas da će se vršiti snimanje terena izašao je u tadašnjem Službenom listu i gotovo niko nije bio upoznat sa time, zbog čega i Rafailovići nijesu uspjeli da obilježe svoja imanja.
Ipak, zaplet nastaje 2006, kada firma “Moninvest”, u kojoj je jedan od osnivač bio odbjegli šef budvanske kriminalne grupe Svetozar Marović, kupuje od staromještanskih porodica Medin i Anzulović gotovo četiri hektara zemlje na Zavali.
Ubrzo Marovićeva firma, kako su oni tada objavili, preprodaje zemlju ruskom milijarderu Sergeju Polonskom i njegovoj firmi “Mirax” po 700 eura za kvadrat, za više od 20 miliona eura.
Tada Rafailovići, jer se u njihovom komšiluku dogodila milionska kuporodaja, saznaju da nijesu vlasnici svoje đedovine, već Opština, koja namjerava da Polonskom ustupi zemljište za gradnju višespratnog hotela.
”Mi imamo kupoprodajni ugovor iz 30. marta 1937, naš otac je dio zemlje kupio od rođaka Rafailovića, što jasno navodi da je zemlja na Zavali uvijek bila u vlasništvu bratstva. I taj dokument smo predali sudu, kao jedini validni, gdje se potvrđuje da je odvajkada bila u vlasništvu bratstva, ali ni to nije bilo dovoljno sudu”, jedna je od izjava koju su predstavnici Rafailovića predočili kako sudiji, tako i predstavnicima Opštine.
Međutim, Opština je osporila tužbeni zahtjev Rafailovića, navodeći da oni nijesu dostavili nijedan dokaz na kome temelje svoja prava.
Obećali im bili 700 eura po kvadratu
Rafailovići su u početku tražili povraćaj imovine, ali im je Opština, dok su njome upravljali DPS-ovi gradonačelnici predložila vansudsko poravnanje, te da će im isplatiti prvobitno po 700 eura po kvadratu, da bi potom snizila cijenu na nekih 495 eura.
Međutim, i pored pružene ruke i obećanja da će to učiniti, tadašnja vlast nije ispoštovala Rafailoviće.
Spornim zemljišnim kompleksom u to vrijeme gazdovala je opštinska, kontroverzna firma “Budva holding”, jedan od neuspjelih Marovićevih projekata, koje su vodili gradonačelnici DPS-a.
”Budva holding” je u čak dva navrata tada raspisivale tendere za strateškog partnera za izgradnju luksuznog hotela sa 27 spratova nalik “Jedru”.
U avgustu 2008. raspisan je tender za osnivanje “Joint venture” kompanije, na koji su ponudu dostavile dvije kompanije od kojih je prvorangirana pristigla od “Zavale invest”, zajedničke firme Sergeja Polonskog i “Moninvest”, u kojoj je Marović bio suvlasnik.
( Vuk Lajović )