Društvo defektologa: Mijenjajte zakon za dobrobit djece
Društvo pitaja i zašto postoji Zakon o vaspitanju i obrazovanju djece s posebnim obrazovnim potrebama
Društvo defektologa Crne Gore ponovilo je da u Nacionalnom savjetu za obrazovanje treba da budu i defektolozi i poručilo da zakone treba mijenjati, posebno kada se tiču osjetljivih kategorija.
Oni su istakli da je defektolog prethodnih godina bio član Nacionalnog savjeta, te da Društvo još nije dobilo zvaničan odgovor od Ministarstva prosvjete u vezi sa sastavom tog tijela.
”Nakon saznanja putem medija (“Vijesti”), jer odgovor od Ministarstva prosvjete nismo dobili, o razlozima zbog kojih jedino strukovno udruženje defektologa nije dio Nacionalnog savjeta za obrazovanje, imamo potrebu da se oglasimo i odbranimo naš stav. Naime, poražavajuće je, najprije, da krovna institucija koja se bavi obrazovanjem, u državi koja pretenduje da gradi inkluzivno društvo i već 20 i više godina implementira inkluzivno obrazovanje, ne sarađuje s jedinim strukovnim udruženjem defektologa u državi. Nismo sigurni ni da li Ministarstvo uopšte ima saznanje da postojimo”, piše u reagovanju Društva.
”Vijesti” su ove sedmice objavile da je Društvo defektologa osudilo to što u Nacionalnom savjetu za obrazovanje nema defektologa kao predstavnika struke koja se direktno bavi obrazovno-vaspitnim procesom djece sa smetnjama u razvoju.
Iz Ministarstva prosvjete, međutim, istakli su da je u cjelini ispoštovan Opšti zakon o obrazovanju kada je riječ o proceduri, ali i po pitanju sastava Nacionalnog savjeta, te da su poslali dopis svim institucijama kojima po propisima pripada pravo da predlože kandidate za članove tog dijela.
Oni su odgovorili da su dobili dopis ovog strukovnog udruženja, koji je iznio stav da u Nacionalni savjet treba uključiti njihovog predstavnika, ali da je zakon jasan.
”Ista krovna institucija poziva se na Opšti zakon o obrazovanju i neznaveno time isključuje djecu sa smetnjama koja su takođe dio obrazovnog sistema iste države, ali se obrazuju po posebnim programima, u resursnim centrima i integrisanim odjeljenjima po Zakonu o djeci s posebnim obrazovnim potrebama. Pitamo osnivača zbog čega postoji taj zakon. Ko njega treba da sprovodi i da li postoji neko tijelo koje je formirano po ovom zakonu? Da li Opšti zakon o obrazovanju i jednim svojim dijelom tretira djecu sa smetnjama van institucija redovnog obrazovnog sistema? Da li su prilikom formiranja Nacionalnog savjeta pomislili na djecu sa smetnjama? Ko će ih zastupati i braniti njihove interese?”, saopšteno je iz Društva.
Kazali su da im se javilo puno roditelja i pružilo im podršku i da se pitaju na koji način da prezentuju problem Ministarstvu kada krovna institucija u obrazovnom sistemu ne osjeća potrebu ni da odgovori na njihov dopis.
( Ana Komatina )