Pipao djevojčicu, pa ga desetorica tukla

Okrivljeni za nedozvoljene polne radnje M.L. ispričao je u tužilaštvu da je pod dejstvom alkohola neprimjereno dirao maloljetnu djevojčicu, nakon čega ga je desetak osoba pretuklo i zarobilo do dolaska policije.

Taj optuženi ostaje iza rešetaka, nakon što je Apelacioni sud kao neosnovanu odbacio žalbu njegovih branilaca, na rješenje da mu se produži pritvor...

U obrazloženju takve odluke, sudije citiraju i detalje iz optužnice Višeg državnog tužilaštva u Podgorici, odnosno izjavu okrivljenog.

Navode da je tokom saslušanja on ispričao da je kritičnog dana bio angažovan od strane filmske ekipe “da dovede konja u vlasništvu svog komšije”, ali da je da je tokom cijelog dana konzumirao rakiju - oko litar i po...

Rekao je, kako piše, da je sjedio na klupi i da je u jednom trenutku pored prošla djevojčica stara, “po njegovoj procjeni, oko 10 godina”, nakon čega ju je obuhvatio oko pojasa, sjeo u krilo i neprimjereno pipao.

”Tvrdeći da je bio pod dejstvom alkohola i da ne zna zašto je to uradio, navodeći da je djevojčica ustala i pobjegla, da je i on krenuo da bježi, ali ga je ekipa, njih oko 10 lica, uhvatila i tukla a zatim i zadržala na licu mjesta do dolaska policije”, navodi se u spisima Tužilaštva, koje citiraju sudije Apelacionog suda.

Dodaje se da su i šest svjedoka “na uvjerljiv, doslijedan i detaljan način opisali svoja saznanja vezana za kritični događaj”.

Konstatuju da iz tih dokaza dovedenih u međusobnu vezu, proizilazi osnovana sumnja da je okrivljeni L. M. izvršio krivično djelo stavljeno mu na teret optužnicom, a što je osnovni preduslov da bi se prema nekom odredio, a samim tim i produžio pritvor.

”Dok će činjenica da li je okrivljeni zaista izvršio krivično djela koje mu se stavlja na teret biti utvrđena u daljem toku krivičnog postupka”.

Konstatuju da je prvostepeni sud osnovano produžio pritvor okrivljenom: “Pa imajući u vidu težinu krivičnog djela, koja se ogleda kroz visinu Krivičnim zakonikom propisane kazne za isto, te da okrivljeni u narednom dijelu krivičnog postupka može biti oglašen krivim za isto i osuđen na relativno visoku kaznu zatvora, koja ga činjenica, objektivno posmatrano ne može ostaviti ravnodušnim u njegovom odnosu prema pravosudnim organima, a u smislu odazivanja na pozive od strane istih ili da se da u bjekstvo i skrivanje za slučaj da se nađe na slobodi. Dovodeći ove činjenice (životnu situaciju u kojoj se našao okrivljeni) u vezi sa činjenicom da je nakon izvršenja krivičnog djela stavljenog mu na teret pokušao da pobjegne u čemu je bio spriječen od strane prisutnih građana i zadržan do dolaska policije, a što ni sam okrivljeni nije sporio, to navedene činjenice u svojoj ukupnosti ukazuju na osnovanu bojazan od bjekstva okrivljenog ukoliko bi mu bilo omogućeno da se u daljem toku postupka brani sa slobode”.

( Danilo Mihajlović )