Razigrani pogled istraživača
Izložba slikara i pedagoga Mirka Dragovića u galerijskom prostoru JU Galerije i muzeji Budva Crvena Komuna u Petrovcu trajaće od 1. novembra do 1. decembra
Mirko Dragović pripada redu istaknutih crnogorskih slikara srednje generacije. Dragović se kroz svoje sveukupno dosadašnje stvaralaštvo studiozno posvetio kolorističkom istraživanju motiva apstraktnog slikarstva težeći ka čistim i jakim bojama, čistim kontrastima i dinamičnim kompozicijama sa dubinskom perspektivom, koja je dodatno naglašena svojevrsnom likovnom magijom i izražajnim kolorističkim arabeskama u prvom planu.
Uporedo sa slikarskim tehnikama, Dragović usavršava vizuelno svoju umjetnost i razvija bogatstvo linija, sučeljavajući oštre poteze pera sa prozračnim potezima kičice, kao kada i veliki pjesnici magijom svoje olovke ispišu najljepše stihove u momentima inspiracije i nadahnuća. Vasilij Kandinski istaknuti ruski slikar jednom je zapisao: “Od svih umjetnosti, apstraktno slikarstvo je najteže. Zahtijeva da znate kako dobro crtati, da imate veću osjetljivost za kompoziciju i boje, a da ste vi pravi pjesnik, što je od suštinskog značaja”.
Takav konkretan primjer imamo kod njegove slike “Lavirint duše” čija kompozicija govori kao najljepši stihovi drevnih i novih grčkih pjesnika, poput velikog Nikosa Kavadijasa koji je bio opijen morskom pjenom i lavirintima.
U svom likovnom izrazu, Mirko Dragović probljeskuje svojim vizurama koje su u saglasju sa prirodom i njegovom neposrednom (direktnom) kontaktu, ali i kroz likovne neujednačene figure svojih impresija iz djetinjstva, prirode, mora i emocionalnog života stvara i djela sa intimističkim motivima svakodnevnih likovno-književnih rituala uz svoju omiljenu knjigu koja stoji u ateljeu kao putokaz ili podsjetnik njegovih inspiracija.
Svojevrsna prozna liričnost njegovih djela dočarana je blijedoplavim tonovima, povremeno isprekidana snažnijom hronološkom dinamikom, uz ekspresivno naglašavanje detalja tamnijim tonovima, što njegovim slikarskim kompozicijama daje određenu dozu dramatike, posebno kad su u pitanju prizori iz prirode na uzburkanom moru, kao što su slike sa nazivom “Morski svijet”. Bogatstvom i paletama boja sa razigranim istraživačkim duhom i pogledom, Mirko Dragović zapaža apstraktne prizore iz okoline koja ga okružuje, ali takođe i prizore iz svojih sjećanja, vješto eksperimentišući kroz sintagmu u dubinu metafizike čovjekove duše.
Fascinantna je slika “Prihvatanje nepoznatog” koja na oko posmatrača djeluje kao enigma, iluzija ili stvarnost svojstvena ljudskom biću, da li je ona odraz ili svjedočenje jednog vremena, izraz i posredno emotivno tumačenje istih onih laviranata iz kojih potiču Mirkove priče i slike ostaje nam da sami odgonetnemo. Autor nam više nego jasno sugeriše svoja tematska i stilska izvorišta, na kojima gradi svoje motive. Evidentna je umjetnikova filigranska preciznost kojom predstavlja ljepotu oblika i harmoniju boja kakva se rijetko srijeće na slikarskim platnima.
Na nekim autorovim radovima kao na primjer “Sloboda igre” apsolutno je upečatljiv motiv kružnih vrtloga ili što mene lično asocira na zbirku rano preminulog ukrajinskog pjesnika Vasilja Stusa (Vrtlozi života) boje prošarane sa nitima života, simbolizujući zatvorenu komunikaciju i balans različitih boja, razigrani, a opet ograničeni pokret i težnju ka povezivanju neočekivanog duhovnog i životnog umjetničkog doživljaja jer sloboda je najveći domet. Želja da se spozna sopstveno kreativno biće, njegove mogućnosti i granice, unutrašnji psihološki prostor, ali i zakonitosti materije i prirode, ravnoteža i postojanosti forme, sve to nadahnjuje umjetnika pred kojim ne postoje granice, jer ih on sam ruši prlazeći iz jedne u drugu likovnu dimenziju.
Mirkova apstrakcija dolazi do jakog izražaja u ponekad veoma složenom slikarskom elementu samog umjetnika. Dragović bilježi ono spontano u njemu što je duboko sakriveno i prikriveno kako u samoj ličnosti tako i na ovim slikarskim platnima. Dragović je fizički, mentalno i emotivno u saglasju sa prirodom koja ga ispunjava i nadahnjuje. Mirko stvara u ciklusima, spajajući riječi i slike, njegove impresije predstavljaju mistične svjetove kojima mi mi često nismo dorasli ali koji itekako snažno utiču na čovjekova promišljanja.
Mirkova umjetnost nema početka, ni kraja: kroz uronjenost bića u kreativnom toku, svaki dan postaje prilika za istraživanje. Ujedno je takva umjetnost duboko refleksivna jer dolazi do igre između života i smrti, noći i dana, sunca i mjeseca, proze i poezije - to zapravo predstavlja kontemplativno vrijeme u kojemu se autor približava sebi u igri života koji je sam stvorio. Tako sinteza života i umjetnosti stalno preispituje, sebe gradeći svoj individualni put u dubinu unutrašnjosti umjetnikovog bića. Domeniko Girlandajo (1449 - 1494), italijanski renesansni slikar, jednom je lijepo zapisao: “O umjetnosti, kad bi ti uspjelo da oživotvoriš etičku vrijednost čovjekovu i njegov duh, ne bi na svijetu postojala nijedna ljepša slika!”
Akademski slikar Mirko Dragović živi i radi u Podgorici. Srednju likovnu školu Petar Lubarda završio je 1999. godine na Cetinju. Na Akademiji likovnih umjetnosti u Trebinju diplomirao je 2004. godine, smjer slikarstvo u klasi profesora Marka Musovića. Član je Udruženja Likovnih umjetnika Crne Gore od 2005. godine, takođe je član Umjetničko-likovno-književne unije “Vlaho Bukovac” iz Splita. Kolektivno je izlagao više puta u zemlji i inostranstvu, a samostalno osamnaest puta.
Mirko Dragović radi već petnaest godina kao likovni pedagog sa djecom sa poteškoćama u razvoju u Resursnom Centru za obrazovanje i osposobljavanje “1. jun” u Podgorici. U matičnoj ustanovi i Nevladinom sektoru kao profesor-mentor sa djecom i osobama sa poteškoćama u razvoju napravio je preko 30 likovnih izložbi u Crnoj Gori.
( Božidar Proročić )