Balustrada i stepenište ispred Bogorodičinog hrama biće obnovljeni zahvaljujući crnogorskoj porodici iz Berlina
Prije nekoliko godina kada se desila epidemija surlaša, prilikom uklanjanja jedne od palmi, oštećena je mermerna balustrada, i uveliko pokvarena slika stepeništa na ulazu u hram
Oštećena balustrada i stepenište ispred Bogorodičinog hrama, najveće crkve u Boki Kotorskoj, biće obnovljena zahvaljujući crnogorskoj porodici iz Berlina.
Prije nekoliko godina kada se desila epidemija surlaša, prilikom uklanjanja jedne od palmi, oštećena je mermerna balustrada, i uveliko pokvarena slika stepeništa na ulazu u hram.
Kada je crkva počela da se gradi 1789. godine po projektu Bernandina Makarućija, Prčanj je bio bogata bokeška varoš, čija je flota opsluživala poštanske potrebe cijele Venecije. Kasnije je tu bila i velika fabrika svijeća. Napoleonovim ratovima i pojavom parnih brodova, Prčanj je postepeno siromašio, pa se crkva završila tek nakon 120 godina uz velike budžetske dotacije dvora u Beču.
Stepenište je završeno 1913. godine i sa četiri visoke palme, bilo je česti motiv razglednica iz Crne Gore.
Danas Bogorodičin hram u svojoj raskoši stoji u izrazitoj nesrazmjeri sa malim i zimi slabo naseljenim Prčanjom, i svjedoči o slavnim prošlim vremenima.
Preduzetni župnik na Prčanju don Željko Pasković, poznat i kao dobrovoljni vatrogasac, stara se domaćinski o važnoj i velikoj kulturnoj zaostavštini koja mu je data na staranje na Prčanju i u Stolivu. U “donjoj crkvi” i samostanskom kompleksu svetog Nikole je, uz pomoć lokalne zajednice, organizovao renoviranje i sređivanje prostora. U sklopu samostana je otvoren i muzej, a crkva i atrijum su postali centar kulturnih dešavanja, gdje su se ovoga ljeta održavale mnoge promocije knjiga i koncerti klasične muzike.
Bogorodičin hram je ukras Boke i Crne Gore, njeno kulturno dobro, kao što su to i Ostrog i Husein Pašina džamija, što se, prema ocjeni lokalne zajednice, često previđa i zaboravlja.l
U Bogorodičinom hramu se nalazi neprocjenjiva kolekcija slika venecijanskih majstora iz 17. vijeka, ali i kolekcija umjetnina jugoslovenskih umjetnika Kokolje, Meštrovića, Rosandića i Stojanovića, Milunovića i Lubarde.
Don Željkovo zalaganje je prepoznato od mnogih, između ostalih i od strane crnogorske porodice iz Berlina, koja pomaže mnogim crnogorskim organizacijama i institucijama, bez razlike kojoj konfesiji ili etničkoj zajednici pripadaju. Oni će tako snositi troškove obnove balustrade i stepeništa u punom iznosu, kako bi Bogorodičin hram uskoro opet zasijao u svom punom sjaju.
( S.K. )