Reumatska oboljenja – kada tijelo zaboli

Reumatske bolesti su jedan od vodećih razloga za posjetu ljekaru kod osoba srednje i starije dobi. Zbog sve starije populacije i primjene savremenih dijagnostičkih i terapijskih metoda, a sa druge strane zbog gubitka produktivnosti i pojave komplikacija, reumatske bolesti postaju vodeći problem u svijetu. Medjutim, reumatološke bolesti su u porastu ne samo kod ljudi u godinama nego i kod mlađih , zbog pogoršanja uslova rada i života, loših navika, nekretanja, gojaznosti, ishrane itd. U porastu su degenerativna oboljenja kičme i zglobova kod svih uzrasta.

Reumatske bolesti uglavnom napadaju zglobove, tetive, ligamente, mišiće, kosti a neke zahvataju i unutrašnje organe. Nekim reumatskim bolestima su sklonije žene kao što je slučaj kod lupusa, reumatoidnog artritisa, skleroderme i fibromijalgije, dok su muškarci skloniji gihtu.

Najčešći simptom mišićno-koštane bolesti je bol. Drugi česti simptomi u reumatskim bolestima su ukočenost i smanjena funkcija zglobova. Najkarakterističniji znak reumatskih bolesti je oteklina zglobova. Svaki simptom bolesti treba evaluirati individualno, ali tek kada se dobije cjelokupna slika može se postaviti dijagnoza. Najizraženiji simptomi i znaci mišićno-koštane bolesti su: bol, ukočenost i slaba pokretljivost, otok, deformacija, nestabilnost, smanjena funkcija, umor, depresija, strah i poremećaj spavanja.

Liječenje bolesnika s reumatskim bolestima zahtijeva individualni pristup u postavljanju dijagnoze, procjeni aktivnosti bolesti i odabiru terapijskih tretmana, uvažavajući godište, pol i psihosocijalne aspekte bolesnika.

Reumatske bolesti su hronične, s fazama smirivanja i aktivacije, nepredvidivog su toka na koji pozitivno ili negativno utiče mnoštvo faktora i zato tretman liječenja zahtjeva trajnu procjenu funkcionalnog statusa i reakcije bolesnika na bolest.

Ove bolesti se često javljaju i kao posledica autoimunih poremećaja, čiji rezultat je stvaranje antitijela protiv struktura sopstvenog organizma.

Pri postavljanju dijagnoze i u razlikovanju upalnih od degenerativnih bolesti zglobova ljekar se koristi različitim dijagnostičkim sredstvima i metodama. "Rutinski" laboratorijski nalazi uobičajeno podrazumijevaju određivanje stepena upale, krvne slike i standardnih biohemijskih parametara kako bi se između ostalog procijenila i funkcija bubrega i jetre.

Dalja obrada uključuje specifične laboratorijske testove i radiološke slikovne metode na koje se bolesnik upućuje, zavisno od kliničke slike (specifični imunološki laboratorijski testovi, ultrazvuk, magnetna rezonanca, kompjuterska tomografija itd) koji nam pomažu u postavljanju tačne dijagnoze kod bolesnika s ranije postavljenom sumnjom na artritis ili upalnu bolest kičme. Od specifičnih laboratorijskih testova potrebno je izdvojiti reuma faktor (RF) i antitijela na cirkulirajući citrulinski protein (anti-CCP) koji osim u postavljanju dijagnoze reumatoidnog artritisa imaju značenje i u procijeni toka bolesti.

U Poliklinici Konzilijum, u okviru reumatološke ambulante, ordinira Mr sci.med Milan Ćirković. Nekadašnji načelnik Specijalističke poliklinike VMA, član Srpskog lekarskog društva, Udruženja reumatologa Srbije, Lekarske komore Srbije. Doktor koji je napisao i objavio 40 stručnih radova iz oblasti reumatologije, 3 monografije koje su od nacionalnog značaja. Dr Ćirković može pomoći u liječenju zapaljenskih i degenerativnih reumatskih bolesti, sistemskih bolesti vezivnog tkiva, metaboličkih bolesti i osteoporoze, gde primjenjuje sve savremene terapijske procedure, uključujući i periartikularne primjene ljekova.

Poliklinika Konzilijum, Skadarska 2, Podgorica

020/650-660; 067/650-670

( Promo sadržaj )