Neizbrisiv trag Ljubomira Đurkovića

Danas svi ćute i svi se boje, rekao je jednom prilikom “Vijestima” Ljubomir Đurković, jedan od najznačajnijih savremenih regionalnih dramskih pisaca, a koji je tokom svog života bio upravo suprotnost tome, uvijek jedan od rijetkih koji je glasno kritikovao stanje u crnogorskoj kulturi, društvu, zemlji.

Istaknuti stvaralac u oblasti kulture, istinski umjetnik i kulturni poslenik, osobenog izraza i stila, kako u profesiji tako i u životu, preminuo je juče u Podgorici u 70. godini. Ta vijest izazvala je tugu među kolegama koje su evocirale njegov doprinos i crnogorskoj kulturno-umjetničkoj sceni i individualnom razvoju umjetnika.

Kraljevsko pozorište “Zetski dom” saopštilo je da se s osjećajem velike tuge, poštovanja i zahvalnosti oprašta od nekadašnjeg direktora, kolege i prijatelja, dok je Crnogorsko narodno pozorište, uz riječi tuge i poštovanja, podsjetilo da se radi o autentičnom intelektualcu koji je u pozorišnom životu Crne Gore ostavio neizbrisiv trag, što su naglasili i iz Zetskog doma.

”Ljubomir Đurković, posebno će biti upamćen po nemjerljivom doprinosu i reafirmaciji Kraljevskog pozorišta “Zetski dom”, dok je svojim stvaralaštvom ostavio neizbrisiv trag u pozorišnoj i književnoj sceni Crne Gore i šire”, istakli su iz cetinjskog pozorišta u saopštenju.

Rođen je 13. novembra 1952. godine na Cetinju, gdje je završio osnovnu školu i Gimnaziju. Diplomirao je na Odsjeku za komparativnu književnost i teatrologiju na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Sarajevu. Bio je direktor Kraljevskog pozorišta “Zetski dom” na Cetinju, dramaturg Crnogorskog narodnog pozorišta u Podgorici, urednik u Redakciji za kulturu Televizije Crne Gore...

Napisao je drame: “Pisac porodične istorije”, “Peti čin”, “Petronije ili metuzalemi uživaju vječito proljeće”, “Tobelija”, “Otpad”, “Presvlačenje”, “Kasandra, klišeji”, “Tiresijina laž” i “Medeja”, koji su objavljeni i izvođeni u pozorištima, na televiziji i radiju, prevođene na više svjetskih jezika i izvođene u pozorištima u Crnoj Gori, regionu, inostranstvu.

Knjige drama Ljubomira Đurkovića štampane su kao posebna izdanja u Turskoj, Makedoniji i Sloveniji. Objavio je knjige poezije: “Polifemov plač”, “Poslovi i dani”, “Ipak, nešto se pomjera” i “Vseeno, nekaj se spreminja”, sabrane pjesme na slovenačkom. Kao i drame, i njegova poezija je prevođena na druge jezike.

Dobitnik je brojnih priznanja, među kojima je i Trinaestojulska nagrada 2015. godine za dramsku trilogiju “Grci”. Tom prilikom je naglasio da državno priznanje, kao ni angažman u institucijama kulture, ne mogu promijeniti njegove opravdane stavove i ućutkati ga. Svojim principima, pozorištu i umjetnosti ostao je vjeran do kraja.

( Jelena Kontić )