Budvanka izvisila za 600.000 eura
Umjesto da joj se vrati novac koji je posudila Opštini Budva za projekat desalinizacije morske vode, S. M. će po pravosnažnosti presude morati da uz prijetnju prinudnog izvršenja plati više od 23.000 eura na ime sudskih troškova...
Viši sud odbacio je žalbu Budvanke S. M. da joj njemačka kompanija WTE desalinizacija morske vode i Opština Budva isplate 600 hiljada eura, sa kamatama i više od milion, koje je prije 14 godina pozajmila lokalnoj upravi za kontroverzni projekat izgradnje postrojenja za preradu morske vode na rtu Zavala.
Time je, kako piše u presudi u koju su “Vijesti” imale uvid, potvrđena presuda cetinjskog Osnovnog suda, koji je odbacio tužbeni zahtjev Budvanke.
”Odbija se žalba kao neosnovana i potvrđuje presuda Osnovnog suda u Cetinju od 20. aprila 2022. godine”, piše u presudi i podsjeća na presudu cetinjskog suda.
”Odbija se kao neosnovan tužbeni zahtjev tužilje kojim je traženo da sud obaveže tužene da joj solidarno isplate iznos od 600.000 eura, sa pripadajućom kamatom počev od 1. januara 2009”, piše u presudi.
Umjesto da joj se vrati novac, Budvanka će, po pravosnažnosti presude, morati da uz prijetnju prinudnog izvršenja njemačkoj kompaniji na ime troškova parničnog postupka isplatiti 18.225 eura, a Opštini Budva kao drugotuženoj 5.362,50 eura.
Viši sud je nedavno presudio istovjetno i u slučaju Petrovčanina Ilije Armenka, koji je takođe tužio WTE desalinizacija morske vode i Opštinu Budva, zahtijevajući da mu se vrati 250 hiljada eura, sa kamatama 600 hiljada, koje je prije 14 godina pozajmio za gradnju fabrike za preradu morske vode na Zavali.
Projekat desalinizacije morske vode promovisan je 2008. kao spasonosan u rješavanju vodosnabdijevanja Budve, i jedna je od najvećih korupcionaških afera budvanske kriminalne grupe Svetozara Marovića, koju Specijalno državno tužilaštvo do danas nije rasvijetlilo, niti podiglo optužnicu, ali ni ušlo u trag milionima koji su otišli u privatne džepove.
Budvanka S. M. i Armenko su među grupom prevarenih mještana, koji su tada dali novac na molbu opštinskih čelnika iz reda DPS-a, kako bi se navodno pomoglo gradu i državi. Novac je, međutim, završio na računu Prve banke. Armenko je ranije tvrdio da je su tim novcem vraćani dugovi Marovićeve grupe prema Prvoj banci...
U spisima predmeta piše da je S. M. 12. decembra 2008. godine zaključila ugovor o zajmu sa pravnim licem Montenegro Osmoza DOO iz Budve, na osnovu kog je pozajmila 600.000 eura, sa rokom vraćanja najkasnije do 31. decembra 2009.
”Ugovor je zaveden kod Prve banke 18. decembra 2008. godine, te je 600.000 eura istoga dana sa njenog računa prebačeno na račun Montenegro Osmoza DOO Budva. Predmetni ugovor ni u jednoj svojoj odredbi ne navodi da je novac uzet na zajam, za potrebe desalinizacije, odnosno da Montenegro Osmoza DOO iz Budve pozajmicu vrši iz razloga funkcionisanja projekta
desalinizacije. Iz nalaza i mišljenja vještaka finansijske struke proizilazi da je istog dana Montenegro Osmoza prenijela taj novac sa svog računa na račun Prve banke, kojim je izmirila svoju obavezu po osnovu ugovora o preuzimanju duga od 12. decembra 2008. Vještak ne navodi da je novac kasnije uplaćen na račun trećih lica. Tužiteljki taj novac nije vraćen”, piše u presudi.
Osnovni sud na Cetinju, kako se navodi, odbija kao neosnovan zahtjev da se WTE i Opština Budva obavežu da vrate 600.000 eura iz razloga što se zajam odnosi na ranije tuženog Montenegro Osmoza, koji je novac iskoristio za izmirivanje obaveza prema Prvoj banci.
”I po nalaženju ovog suda, nasuprot žalbenim navodima, pravilno je postupio prvostepeni sud kada je tužbeni zahtjev odbio kao neosnovan. Naime, tužilja je pozajmila novac Montenegro Osmoza, a radi se o nenamjenskom zajmu, jer iz teksta ugovora o zajmu ne proizilazi u koje svrhe tužilja taj novac pozajmljuje. Dakle, taj ugovor proizvodi prava i obaveze samo za ugovorne strane”, navodi se u presudi.
Eskudero se omastio
Gradski Vodovod 2006. godine je raspisao tender za izbor partnera za gradnju fabrike za preradu morske vode na Zavali. Sa odabranom firmom “Montenegro Osmoza”, anonimnih makedonskih biznismena, godinu kasnije je zaključen ugovor na 20 godina. Opština Budva, odnosno Vodovod, obavezala se da po izuzetno nepovoljnim uslovima godišnje otkupljuje gotovo dva miliona kubika, po cijeni od 98 centi za litar.
Tada Regionalni vodovod još nije stigao u Budvu.
”Montenegro Osmoza” se obavezala da izgradi postrojenje i opremi ga, a Opština da dva miliona eura investira u gradnju infrastrukture - prilaznog puta, bunara, trafo-stanice…
Način trošenja tog novca, tužilaštvo je procesuiralo kroz aferu “Zavala” u okviru koje su pohapšeni i osuđeni opštinski rukovodioci i službenici...
Ubrzo, “Montenegro Osmoza” netragom nestaje iz cijelog projekta, pa od 2008. postrojenje na Zavali preuzima firma WTE desalinizacija morske vode, iza koje stoji osnivač registrovan u Njemačkoj. Riječ je o sestri firme WTE otpadne vode, koja je gradila postrojenje za tretman otpadnih voda u Bečićima, aferi teškoj stotinu miliona eura koju potpisuje budvanska krimi-grupa.
Danas u 11 časova pušteno je u rad postrojenje za preradu morske u slatku vodu na Zavali, nakon što je dobijen sertifikat Ekotoksikološkog zavoda Crne Gore o njenoj ispravnosti, glasila je udarna vijest na lokalnim medijima 2008, kada je objavljeno da su građani Budve za ovo kontroverzno postrojenje, koje praktično nikada nije profunkcionisalo, platili čak osam miliona eura.
Tokove novca, koji su išli i u džepove članova organizovane kriminalne grupe, istražitelji SDT-a još utvrđuju.
Naime, kompanija WTE zaključila je sa Hipo Alpe Adria bankom (HAAB) 7. maja 2008. ugovor o dugoročnom kreditu u iznosu od 5,3 miliona eura. Kredit je odobren za kupovinu i postavljanje postrojenja za desalinizaciju morske vode.
Međutim, u priču tada ulazi firma Mediteran WTE, u kojoj je Opština Budva imala 49 odsto kapitala, a ostatak svjetski poznati fotograf, Španac Ruben Salgado Eskudero. Otkud on u cijeloj priči, nikada nije otkriveno, ali su odbornici DPS-SDP koalicije uoči Nove 2009. godine većinom glasova podržali udruživanje Opštine sa firmom španskog državljanina.
Rubenova firma je sa HAAB i WTE zaključila ugovor o pristupanju dugu, odnosno dugoročnom kreditu od 5,3 miliona eura.
Međutim, tu nije kraj, pa Vodovod i Opština praktično kroz seriju ugovora koje zaključuju tokom 2013. i 2014. “razgraničavaju obaveze”. Vodovod 2014. zaključuje i vansudsko poravnanje kojim isplaćuje Rubenu 650 hiljada eura i otkupljuje postrojenje za desalinizaciju na Zavali. Potom Skupština opštine donosi odluku o likvidaciji firme Mediteran WTE.
Opština i Vodovod vratile su početkom 2016. i milionski kredit koji im je ostao u amanet, a za milionsku štetu niko nije odgovarao.
( Vuk Lajović )