Naučnici objašnjavaju kako poznavanje stranih jezika utiče na oporavak od moždanog udara

Latinoamerikanci koji govore engleski ili su odrasli govoreći i španski i engleski brže i bolje se oporavljaju od moždanih udara od onih koji govore samo španski, pokazala je nova studija.

Nejasno je je li bolji oporavak rezultat promjena koje učenje jezika čini mozgu ili je reč o nekim drugim razlikama u proučavanim uzorcima. Ipak, ova otkrića otvaraju mogućnost da je način na koji jezici oblikuju naš mozak mnogo važniji nego što se smatra, piše IFL Science, a prenosi N1.

Prije mjesec dana objavljeni su jaki dokazi uticaja materinjih jezika na razvoj mozga. Upoređivanjem govornika čiji je materinji jezik njemački s onima koji govore arapski otkrivene su veće spone između dvije hemisfere kod onih koji govore arapski.

Istovremeno, oni koji govore njemački imaju razvijenije jezičke veze u lijevoj hemisferi. Vjeruje se da su razlike rezultat kontrasta zahtjeva koje ta dva jezika predstavljaju mozgu.

Studija nije istraživala utiču li te razlike na kapacitete izvan onih koji su potrebni samo za jezik. Ipak, novi naučni rad navodi da bi posledice mogle biti značajne, barem za one koji jednom u životu dožive moždani udar.

Jezik igra bitnu ulogu

Prethodne studije su pokazale da su posledice moždanog udara gore za Amerikance meksičkog porijekla nego za bijelce u SAD. Za to postoji mnogo mogućih objašnjenja, od genetskih faktora do diskriminacije u ljekarskom pristupu. Doktor Luid Morgenstern sa Univerziteta u Mičigenu želeo je da testira mogućnost da jezik igra ulogu u procesu oporavka.

Morgenstern i njegovi kolege proučavale su oporavak 1.096 Amerikanaca meksičkog porijekla u gradu Korpus Kristi u saveznoj državi Teksas, eliminišući druge potencijalne uticaje.

Svi učesnici studije testirani su tri mjeseca nakon moždanog udara, a autori su upoređivali njihove rezultate u tri područja: neurološkom, gdje su proučavali snagu mišića, govor i koordinaciju, vještinama razmišljanja i prisjećanja i sposobnosti za obavljanje svakodnevnih zadataka. Testiranje su sprovodili sertifikovani naučnici koji od rođenja govore oba jezika.

“Naša studija otkrila je da Amerikanci meksičkog porekla koji govore samo španski imaju lošije neurološke posledice tri mjeseca nakon moždanog udara od Amerikanaca meksičkog porekla koji govore samo engleski ili oba jezika,” rekao je Morgenstern.

Nije bilo značajnih razlika u druga dva mjerenja, no neurološke razlike bile su značajne. Oni koji govore španski jezik u prosjeku su imali sedam bodova na skali od maksimalno 44, a oni koji govore engleski ili oba jezika oko četiri boda.

Iako je populacija odabrana za studiju relativno homogena, grupe nisu bile identične. Oni koji su govorili isključivo španski bili su stariji i manje obrazovani od onih koji govore engleski. S druge strane, rjeđe su pušili cigarete. Nakon što su autori modifikovali rezultate uzevši u obzir te razlike, razlika u neurološkom oporavku smanjila se na 1,9 bodova, no i taj rezultat je značajan.

Šta nije uzeto u obzir?

Autori studije naglašavaju da bi veća studija na boljem uzorku isključivo španskih govornika donijela bolje rezultate. Takođe, postoji mogućnost da ima i nekih razlika koje nisu uzete u obzir poput finansijske situacije, što nije tema koja se može provjeriti u nasumičnim testiranjima.

“Sproveli smo raniju studiju u istoj zajednici i otkrili da jezik koji ljudi govore nije povezan s kašnjenjima u odlasku u bolnicu nakon moždanih udara, što znači da nam je definitivno potrebno više informacija kako bismo shvatili šta pridonosi razlici u oporavku u ove dvije grupe,” kaže Morgenstern.

Španski i engleski jezik međusobno su sličniji od nemačkog i arapskog – ako razlika zaista ima veze s promjenama u mozgu izazvanih jezikom, postoji potencijal za još veće varijacije u oporavku između izvornih govornika nemačkog i onih koji govore arapski.

( Mi.Ra. )