Refleksije odnosa čovjeka, prirode i kulture: Vajarka Ivana Radovanović na izložbi skulptura "Terra"
"U skulpturi, za mene je najdragocenije upravo ono što se dešava nakon završetka rada, odnosno skulpture. A to je trenutak kada ona osvaja svoju slobodu, onako nesputana i nezavisna"
Crnogorska vajarka Ivana Radovanović seriju radova “Tabula rasa” predstaviće na godišnjoj izložbi skulptura u terakoti velikog formmata “TERRA”, koja će biti otvorena danas u Kikindi, na platou ispred galerije “Tera” na glavnom gradskom trgu. Postavka obuhvata radove nastale tokom prošlogodišnjeg 41. Internacionalnog simpozijuma skulpture, a istovremeno će biti otvoren i 42. Simpozijum.
Pored Radovanović, na godišnjoj izložbi svoje radove će izložiti i Julija Klem iz Njemačke, Bernar Ridiger Francuska/Italija, kao i Aleksandar Bunčić, Lazar Marković i Bogdan Vukosavljević iz Srbije. Kustoskinja je istoričarka umjetnosti Verica Nemet, koja je i autorka teksta u katalogu koji prati postavku.
“Tokom jula 2022, na 41. Internacionalnom simpozijumu ‘Terra’ gostovalo je sedmoro umjetnika iz Crne Gore, Srbije, Njemačke, Francuske i Ukrajine a njihova ostvarenja u ovom sazivu pružaju jedan od mogućih odgovora na pitanje šta je skulptura danas”, piše Nemet...
Organizatori izložbe primjećuju da skulptorski scenariji kojima pristupa crnogorska vajarka predstavljaju otvorenu pozornicu koja reflektuje ambivalentni odnos čovjeka, prirode i kulture.
“Umjetnica iz Crne Gore, Ivana Radovanović svojim skulptorsko-prostornim zahvatom poseže za samim jezgrom monumentalne, naslojene forme koja nas vezom sa drugim prirodnim materijalom, drvetom, dovodi u tačku sadašnjeg trenutka, danas i ovdje. Njena propitivanja u seriji radova pod nazivom ‘Tabula rasa’ usmjerena su, po pravilu, na topos ličnog mikrokosmosa i svijeta na koji reaguje. Artistička zamisao sublimirana je prvenstveno u procesu rada, pri čemu je tema pozicionirana u odnosu prema konkretnom mediju - skulpturi u glini. Skulptorski postupci u saglasju su sa mjerom autorkine umjetničke istine koja se na djelima ispoljava i na njih prenosi uz pomoć emocija ali i osmišljene duhovne akcije koju može oblikovati nova stvarnost, zasnovanu na uzročno-posljedičnim odnosima, prirodno sklonim degradaciji”, objašnjen je rad i pristup Radovanović.
Ona kaže da je za nju ipak najznačajnija etapa od svih u procesu - sami kraj rada, odnosno početak života djela.
“U skulpturi, za mene je najdragocenije upravo ono što se dešava nakon završetka rada, odnosno skulpture. A to je trenutak kada ona osvaja svoju slobodu, onako nesputana i nezavisna”, naglašava Radovanović.
U tekstu nazvanom “Terra - Iskustvo prostora i materijala” Nemet je podsjetila da Simpozijum “Terra”, na čelu sa svojim osnivačem, akademskim vajarom mr Slobodanom Kojićem, više od 40 godina njeguje, brani i podržava odnos mikro i makro istorije i umjetnosti, koristeći vremensko i prostorno preplitanje artefakata, lokacija i publike.
( Jelena Kontić )