Višeslojnost elegične atmosfere

KotorArt je jedan od rijetkih festivala u regionu koji je od svog osnivanja uvideo važnost razvoja publike korišćenjem raznovrsnih akustičnih ambijenata, kako u samom Starom gradu, tako i izvan njega.

S tim u vezi, u subotu 15. jula, u monumentalnom Bogodičinom hramu na Prčanju nastupio je Gudački orkestar Zagrebački solisti na čelu sa koncert majstorom Sretenom Krstićem.

Repertoar Zagrebačkih solista je stilski veoma raznorodan i, inače, uključuje barokna, klasicistička, romantičarska i savremena djela. Međutim, na KotorArtu umjetnici su se fokusirali na romantizam.

Izuzev Divertimenta za gudače, br. 1, op. 20 Lea Vajnera, autora prve polovine 20. vijeka, kompozicije su prikazivale različite stepene razvoja epohe: od poznog romantizma sa modernističkim tendencijama Gustava Malera, preko zaokreta ka ranoromantičarskom lidu Franca Šuberta, do poznoromantičarske poetike Petra Ijiča Čajkovskog.

Interpretacija Vajnerovog Divertimenta bila je puna živopisnih melodija i igračkih karaktera: od čardaša preko valcera do čurgendelea, mada su umjetnici odlučili da jedan od stavova, verbunkoš, ne izvedu. I dok su u kompoziciji Lea Vajnera bili izraženi različiti stilovi mađarske plesne muzike, središnji dio koncerta privukao je pažnju zbog osobitog načina predstavljanja jednog simfonijskog i jednog vokalno-instrumentalnog djela. Naime, četvrti stav iz Simfonije br. 5, Adađeto, Gustav Maler je napisao za gudački orkestar (sa harfom).

A, kako je riječ o komercijalno najeksploatisanijem Malerovom ostvarenju, i u maretingu, i u filmskoj i televizijskoj industriji, interpretacija Zagrebačkih solista izazvala je oduševljenje publike. Pod vođstvom koncert majstora Sretena Krstića, ansambl je ekspresivnom interpretacijom istakao višeslojnost elegične atmosfere djela. Interpretacija Serenade u C-duru Petra Iljiča Čajkovskog donijela je stilski pluralizam u kojem se prepoznaju ideal klasične ljepote (prvi stav u formi sonatine), tipično romantičarska estetika iskazana kroz motive života i smrti (treći stav, Elegija) i plesni žanrovi – valcer (drugi stav), konstituisan u zapadnoevropskoj kulturi, naspram ruske igre (finale), kao odjeka ideologije nacionalnog stila u muzici 19. vijeka.

U godini u kojoj obilježavaju sedam decenija postojanja, Zagrebački solisti su prošli dug put razvoja, svirajući više od četiri hiljade koncerata na svim kontinentima. Sada su se upisali i u istoriju KotorArt Don Brankovih dana muzike.

( Boris Marković )