Pablo Galdo: Ponekad ima previše pijanista, a najvažnije je biti umjetnik

Španski pijanista Pablo Galdo prvi put će gostovati u Crnoj Gori i to u svojstvu pedagoga, pa će 28. i 29. jula održati majstorske radionice na Cetinju, u multimedijalnoj sali Ministarstva kulture i medija, a u organizaciji nevladine organizacije “Asocijacija klasične muzike Crne Gore” (MCMA). U razgovoru za “Vijesti”, tim povodom, Galdo ističe da ima visoka očekivanja.

“Pa, moja očekivanja su uvijek najveća, jer gdje god da odem ja dajem sve od sebe i volim da svoje znanje prenosim studentima koji dođu na moj majstorski kurs. Uvijek je posebna odgovornost edukovati druge, posebno kada govorimo o obrazovanju i tome da svoje znanje prenosite dalje”, kaže on na početku.

Sa Crnom Gorom, njenom kulturom i muzikom, ne krije Galdo, uopšte nije upoznat. No, to će se sada možda i promijeniti...

“Do sada nijesam bio u Crnoj Gori, tako da nijesam imao priliku da upoznam kolege iz Crne Gore, a ne poznajem ni crnogorsku muziku ili kompozitore. Imam samo jednog studenta koji je iz Crne Gore koji je ove godine u mojoj klasi”, priča pijanista koji je i pedagog, profesor klavira na Superior Conservatori of Music in A Coruna (Galicija, Španija), u Superior Centru Katarina Gurska, kao i na “Alfonso Ks the Vise Universiti”, oba u Madridu...

Iako je veoma angažovan u pedagoškom segmentu, Galdo ne zapostavlja i izvođačku i koncertnu djelatnost...

“Tako je, praktikujem razne koncerte i trudim se da nađem vremena za vježbanje i za samostalno sviranje i učešće u koncertima. Oba ta aspekta mog rada se međusobno dopunjuju... Ipak, smatram da neko može biti veoma dobar pijanista generalno, ali ne i dobar pedagog, a obrnuto, ukoliko je neko zaista dobar pedagog, uvijek je kao tako dobar pedagog on i dobar muzičar i dobar instrumentalista... Osim ukoliko ima neke povrede ili probleme sa rukama ili ako je već u penziji i slično... U svakom slučaju, dobar pedagog je sasvim sigurno u nekom trenutku svog života bio i dobar muzičar i instrumentalista”, tvrdi Galdo i ističe komplementarnost pedagoškog i izvođačkog dijela njegovog posla.

“Dakle, obje strane se apsolutno dopunjuju. Tako da, što je bolji pedagog, to je bolji i muzičar. Svakako, svaki pedagog može i da uči od svojih učenika, a onda, smatram, što više kao umjetnik budete napredovali, bićete spremniji da svojim učenicima pružite više znanja”, poručuje on.

Na pitanje postoji li neka lekcija, vještina ili pak sitnica koju smatra posebno važnom, pa čak i najvažnijom, a na osnovu svog iskustva i lične percepcije umjetničkog poziva, te da na tome posebno insistira da studenti usvoje, kaže da je mnogo toga...

“Mislim da je ovo veoma veliko, važno i kompleksno pitanje u smislu da zahtijeva i veoma dug odgovor, zato što je svaki pijanista drugačiji. Mislim da je ipak najvažnija jednostavnost, ali i duboko razumijevanje muzike, tu je prisutna i važnost povezivanja, upoznavanja, značaj koreografije, važnost emocija i osjećanja, važnost prakse i vježbanja na dobar način i, uz sve to, veoma je važno vjerovati u sebe”, naglašava Galdo.

Da li je i koliko sve to moguće postići i sačuvati u eri ubrzanog tehnološkog razvoja i vještačke inteligencije koji preuzimaju primat nad brojnim oblastima ljudskog djelovanja i umijeća, Galdo kaže da ne strahuje, te da istinsku umjetnost i kvalitetnu muziku ništa ne može poljuljati u njenom trajanju i vrijednostima...

“Položaj klasične muzike, kao i ostalih domena muzike, trenutno je isti kao što je bio i ranije, ali hajde da ostavimo prostora da vidimo kako će se to odvijati u budućnosti, sa svim promjenama... Nadam se i mislim da će se tradicija nastaviti i njegovati, a uprkos tome što se stvari veoma brzo odvijaju, satram da su to istovremeno i novi pomaci za klavir - korak po korak. Rekao bih da to znači da je u pitanju neki dobar znak ili povoljno vrijeme, jer ponekad ima previše pijanista, a najvažnije je istinski biti muzičar i umjetnik”, ističe Španac.

Za kraj razgovora, Pablo Galdo poručuje i da u umjetnosti, prvenstveno u muzici, svako treba da spozna sebe...

“Dodao bih da svako treba da pokuša i da se potrudi da pronađe sopstvenu istinu - o kompozitoru, kompoziciji, umjetnosti... Takođe bih dodao i da svako treba da bude posvećen stvaranju kvalitetne muzike, makar kada su u pitanju ljudi koji se bave ovom umjetnošću i svijetom muzike kakva je klasična”, zaključuje Galdo.

Klavir je moj život, saputnik i kontinuitet

“Klavir je moj život”, kaže Pablo Galdo koji je, može se zaključiti, za pijanistu bio i predodređen.

On dalje otkriva kako se upoznao s klavirom, ali i kako je odlučio da baš klavir bude njegov život...

“Moja sestra je prva počela da svira klavir. Ona je sedam godina starija od mene, tako da sam kasnije i sam počeo da imam svoje prve časove s njom, s obzirom na to da smo imali klavir kod kuće. Mogu reći da sam ja sam izabrao ovaj instrument, ali se to u isto vrijeme prirodno nametnulo - da nešto naučiš i uradiš, a kasnije i nastaviš to da radiš i iz razloga jer je cijela tvoja porodica to radila ranije... Tako da je klavir za mene neka vrsta nastavka, kontinuiteta, ali i saputnika kojeg mnogo volim”, naglašava pijanista...

Pablo Galdo je studirao na “Vigo Superior Conservatoire”, gdje je i diplomirao sa najvišim ocjenama, a potom se usavršavao na Univerzitetu Alcala de Henares, Institutu “Zoltan Kodali”, Akademiji “Franz Liszt” u Budimpešti, na “Mozarteumu” u Salcburgu gdje je stekao diplomu postdiplomskih studija, i na Konzervatorijumu “Čajkovski” u Moskvi.

( Jelena Kontić )