FOTO Održana premijera filma “Živko Nikolić – Nedosanjani san”
Omaž jednom od najvažnijih sineasta ovdašnje kinematografije, zasniva se na epizodi njegove antologijske serije “Oriđinali” iz 1995, zamišljene kao TV film koji je počeo da snima u produkciji RTV Crne Gore, i novom, nedavno snimljenom materijalu.
Nakon 28 godina, sinoć je, u okviru pratećeg programa 36. FFHN – MFF-a održana svečana premijera posljednjeg filma najvećeg reditelja u istoriji crnogorske kinematografije “Živko Nikolić – Nedosanjani san”, u režiji Senada Šahmanovića, prenosi agencija CGNews.
Omaž jednom od najvažnijih sineasta ovdašnje kinematografije, zasniva se na epizodi njegove antologijske serije “Oriđinali” iz 1995, zamišljene kao TV film koji je počeo da snima u produkciji RTV Crne Gore, i novom, nedavno snimljenom materijalu.
"Živko je snimio oko šezdeset odsto materijala za taj televizijski film, dio materijala se u brojnim seljenjima, presnimavanjima izgubio, pa je bilo važno sve sastaviti, rekonstruisati i nakon toga krenuti u dalji istraživački rad", kazao je ranije Šahmanović.
"Obavljeni su razgovori sa najbližim saradnicima, analizirane knjige snimanja, napravljen plan i strategija, pa smo krenuli u realizaciju. Nakon nekog vremena materijal je počeo da dobija svoj oblik, ali ga nije bilo dovoljno za igrani film, pa je odlučeno da se ide u pravcu ideje pravljenja filma o filmu. Poslije dvije godine rada, film “Živko Nikolić – Nedosanjani san” izlazi pred publiku u gradu u kojem se on školovao, i gdje je završio čuvenu hercegnovsku Umjetničku školu", objašnjava Šahmanović.
Kroz film publiku sprovodi Živkov sin Petar, koji je otkrio više detalja o njegovom odnosu sa ocem, njihovim razgovorima, snovima, željama, sanjanim turbulentnih devedestih godina.
"Ja sam prvi put sada gledao film u cjelosti i moja percepcija je da je prijem filma bio izuzetno emotivan. Ono što nisam imao i što mi je falilo to je da osjećam dosluh Živkovog duha i njegove publike, i to je za mene najveća satisfakcija što je bila puna sala, i što sam vidio da je publika reagovala i da je dijelila tu emociju, i da je mislila zajedno sa Živkom, to je neponovljiv doživljaj", priča Petar Nikolić.
On kaže da je zbog dugog vremena dobar dio materijala izgubljen i da se onaj narativ nije mogao pratiti.
“Onda se producent opredijelio za ovu dokumentarnu varijantu, da mi ne domišljamo, dorežiravamo Živkovo, nego da to Živkovo bude inkorporirano u ovaj film i da budu jasno odijeljeni ti djelovi. Tako da publika može da dosanja taj Živkov san, i da vidi kakve su reakcije bile svih tih ljudi i da vidi kako oni izgledaju poslije 30 godina”, objašnjava Petar Nikolić.
“Ovo je bio jedini film, odnosno mogućnost da realizuje film. On je ulazio u pripreme nekoliko projekata, ali ovaj su snimali, tako da je ovo ostalo kao artefakt, kao ono tri tačkice iza Živka, znači ta neka priča se nastavlja. Živko je živ, i vidi se u svakom kadru koliko on voli Crnu Goru, ne samo Živko, nego i ti glumci kojih više nema, koji su tu, pogotovo Ljilja Kontić koja je postala crnogorska ikona, prepoznatljiv lik, i svi ostali glumci koji su učestvovali”, dodaje on.
Publika u Dvorani Park je emotivno reagovala.
“Mislim da smo to svi osjetili u sali, i to je bila jedinstvena nijema ocjena. Vjerujem, i iz tog razloga ću insistirati da se taj film da narodu, odnosno da ide u bioskopsku distribuciju. Mislim da je ovo jedno čudo neviđeno, u smislu jedinstvene emocije kakvu ne može čovjek doživjeti od nekog drugog filma. Možda sam subjektivan, meni znači, ali čini mi se da i narodu znači”, poručuje Petar Nikolić.
Film je snimljen po scenariju Dragana Koprivice, a u glumačkoj ekipi su Dijana Marojević, Svetlana Cemin, Mirko Vlahović, Milutin Karadžić, Dubravka Drakić, Ivana Mrvaljević, Jelena Mila, Bojana Kovačević, Marina Bukvički, Vesna Vujošević, kao i Ljiljana Kontić, Dragomir Felba, Vera Crvenčanin Kulenović.
Glumica Dijana Marojević kaže da je imala jači emotivni udar kada je prvi put vidjela ove scene.
“To je nešto što nikada ustvari nisam vidjela i bilo je prilično potresno, posebno što su ti njegovi kadrovi čista poezija. U stvari to osjećam, da su ti kadrovi čista poezija. Tu je dominantna priča koju je on pričao u tim slikama i to što je on vidio u svima nama. Ja ovdje nešto svoje posebno ne vidim, iskreno da vam kažem, koliko vidim njegovu dušu kroz sve nas. Sve te slike, sve te priče, sve te boje, svu tu beskrajnu lkepotu, vidite i sami, koja je to ljepota. Tužno mi je, neću da budem patetična, ali baš je nekako tužno”, kazala je Marojević.
Film je sniman u Nikšiću, Podgorici, Beogradu i Njujorku .
( B.R. )