Kopači

Kopači i potkopači...

Bilo ih je šest, ne nego devet, bila je tu i jedna dama, ona je pregovarala, a kopači, definitivno, “nisu odavle”...

Odmah je rečeno da su kopači stranci - a razlog tome je ili drevni kliše iz viceva da su Crnogorci lijeni, ili savremeni kliše da su su - “raspričani”, pa bi se, da su domaći izvodili radove, za tunel saznalo i prije promaje i spasonosno osjetljivih krsta sudske službenice.

Možda je trebalo da se oglasi i kakvo nacionalno udruženje kopača i uloži protest prema NN investitoru zbog ignorisanja domaće radne snage?

Mora da je taj iznajmljeni stan par mjeseci izgledao kao neka kopačka komuna... Dolaze, kopaju, odnose, onda dolazi druga smjena, neko je morao pokupovati i građevinski materijal koji je korišten tokom kopanja, pozdravljaju se, kao rudari sa “Srećno” (na kom jeziku?), ali bez suvišne priče, i koliko god bili stranci moralo im je biti jasno da ovo nije konvencionalni posao, najblaže rečeno. Ali, kopači su kopači - kao legendarni fudbaler Miloš Šestić, kome bi prije utakmice samo pokazali gdje je gol protivnika, a on bi već našao put.

Ovo je izgleda vrijeme kopanja i potkopavanja. Pravo pitanje je - što donosi ozbiljnije posljedice - iskopani tunel ili potkopano pravosuđe?

Traga se za kopačima (samo što nisu), ali o “investitoru” se nagađa. Kao i o mogućem “saradniku” iz samog Višeg suda.

Radnici suda, pak, oglasili su se ljuti što dio javnosti sumnja u nekoga “iznutra”, odnosno da su kreatori akcije Tunel imali svoga čovjeka među ljudstvom ove časne pravosudne institucije. Odlučno, i ljutito, gotovo sa stanovitom indignacijom oni odbijaju, kako vele, neosnovane špekluacije javnosti ili pojedinaca, o “pomagaču” iz Višeg suda.

Naravno, ovo je slična budalaština kao ona izjava odmah nakon otkrivanja tunela da gotovo ništa ne nedostaje. Odakle, najjednostvnije rečeno, sudski sindikalci znaju da niko nije pomagao iznutra? Plemenito je njihovo uvjerenje da je takvo što nemoguće, ali da li je baš i razborito?

Čekajte, gdje žive, u kojoj zemlji obitavaju autori ovoga saopštenja? Izvjesno, ne žive u Crnoj Gori. Jer, da žive ovdje nema šanse da se ne bi sjetili ponečega što bi moguće narušilo njihovu idiličnu sliku digniteta i integriteta profesije koju, ovako, na slijepo, brane.

Recimo, da je višedecenijska “prvosveštenica” crnogorskog pravosuđa dopala zatvora zbog svog nestandardnog odnosa prema pravdi i pokroviteljstva kriminalnih kombinacija svoga sina. I korupcije. Da se nekoliko sudija koji su bili medijske zvijezde tokom vladavine prethodnog režima ukazuju kao najordinarniji korumpirani prevaranti. Da ste imali sudije sa cjenovnikom za oslobađanje čak i u slučaju najtežih zločina.

Malo je prostora na kojima je ideja pravde i pravičnosti tako ponižena kao u savremenoj Crnoj Gori. Refleks iz totalitarizma nije nestao - pravosuđe i politika funkcionišu po principu spojenih sudova. Tako da autori saopštenja iz suda definitivno nemaju veze sa CG. Da nisu i oni - stranci?

Dritanova izjava da mafiji ranije nisu trebali tuneli da završe mahinacije sa dokazima u depou, već da su tada iste poslove završavali konvencionalnije, dolaskom na vrata uglednih institucija, vjerovatno je sasvim tačna.

A što bi onda značilo da je iskopavanje ovoga tunela dokaz da mafiji kod nas ne ide baš dobro, da im je svrnulo? Treba da se radujemo, koliko shvatam?

To je političar za ovo vrijeme - i kad je beznadno nađe optimistički ugao gledanja na stvari.

Na juče održanom i gromopucateljno najavljenom presu saznali smo - da su istražitelji na korak bliže otkrivanju nalogodavaca i da se istraga zahuktava. Ma, je li moguće!

Tunel je uvijek put u središte tame. A ova tama pregusta je za jeftini politički žongleraj.

( Balša Brković )