Porodica Božidara Tadića poklonila kino projektor Obrazovnom centru u Plužinama
Direktor Obrazovnog centra u Plužinama Goran Gojković, zahvalio se porodici Božidara Tadića na vrijednoj donaciji, ističući da im je jedan ovakav savremeni uređaj bio potreban
Milka Tadić Mijović i njen brat Radmilo Tadić odlučili su da Obrzovnom centru u Plužinama uruče vrijednu donaciju, kino-projektor najnovije generacije, u znak sjećanja na njihovog oca, prof. dr Božidara Tadića, koji je preminuo prije dvije decenije.
„Porodica je odlučila da umjesto dvadesetogodišnjeg pomena, poklonimo ovoj školi nešto što bi u svakom slučaju unaprijedilo kvalitet nastave. Zaista nam je drago što smo na neki način pomogli školi u savremenom obrazovanju učenika”, kazao je prilikom uručenja donacije, Radmilo Tadić.
Direktor Obrazovnog centra u Plužinama Goran Gojković, zahvalio se porodici Božidara Tadića na vrijednoj donaciji, ističući da im je jedan ovakav savremeni uređaj bio potreban.
Prof. dr Božidar Tadić (1931 – 2003) rođen je u pivskom selu Smriječno. Poslije završene gimnazije u Nikšiću, nastavio je školovanje na Cetinju gdje je završio Višu pedagošku školu. Bio je nastavnik srpskohrvatskog jezika i direktor škole na Goranjsku, zatim direktor osnovne škole i sekretar Opštinskog komiteta Saveza komunista (SK) u Plužinama. U Podgoricu se seli 1966. godine kada je raspoređen na mjesto savjetnika u Centralnom komitetu SK CG. Prethodno je vanredno završio Visoku školu političkih nauka u Sarajevu, magistrirao je na Fakultetu političkih nauka u Beogradu, a doktorirao na Filozofskom fakultetu u Zagrebu.
Decenijama je bio angažovan na Univerzitetu Crne Gore, gdje je stekao zvanje vanrednog profesora – predavao je na gotovo svim tehničkim fakultetima i Pravnom fakultetu u Podgorici, kao i na Nastavničkom, odnosno Filozofskom fakultetu u Nikšiću.
Objavio je veliki broj naučnih radova, udžbenika i knjiga iz oblasti sociologije i političkih nauka. Posljednjih godina života pisao je interdisciplinarnu studiju “Smriječno selo u Pivi”, koja je, zahvaljujući Tadićevim prijateljima i Udruženju Pivljana iz Podgorice, posthumno štampana 2004, godinu nakon njegove smrti.
Uporedo sa naukom, decenijama se bavio politikom.
„Između ostalog, bio je član predsjedništva Saveza sindikata Jugosavije, potpredsjedik Izvršnog vijeća Crne Gore, potpredsjednik Skupštine Crne Gore, a u vrijeme 'događanja naroda' (1989), vršio je dužnost predsjednika crnogorskog parlamenta. Zbog svojih političkih stavova i posebno stava prema bivšim komunističkim prvacima, svojim kolegama i prijateljima koje je štitio od odmazde mladog rukovodstva, bio je kažnjen sklanjanjem sa Univerziteta i prijevremenom penzijom“, stoji u Tadićevoj biografiji.
Penzionerske dane najvećim dijelom provodio je na imanju u Smriječnu, a od sredine devedesetih godina prošlog vijeka bio je ponovo angažovan na Univerzitetu Crne Gore, gdje je na Filozofskom fakultetu u Nikšiću predavao sociologiju.
Tokom političke karijere trudio se, i uspijevao, da pomogne svom kraju, posebno kada je riječ o preseljenju Pivskog manastira, izgradnji magistralnog puta Nikšić-Plužine, razvoju drvoprerade na Breznima...
( Svetlana Mandić )