Ajmo svi ruke gore...
Pored toga što je izvrsno upućen u problematiku, Leković ima spremne čitave serije vrlo lucidnih pitanja, na koje niko u ovoj nesrećnoj državici nema - ili ne želi da ima - konkretne odgovore
Konačno su urodili plodom bolni vapaji moji, povodom (navodnog) Rješenja kojim Odovićevo Ministarstvo (prostornog planiranja urbanizma i državne imovine) - citiram: “zabranjuje” - drugu Šaju da gradi hotel - ako ne posred kružnoga toka na bivšoj raskrsnici ulica Meše Selimovića i Blaža Jovanovića, pomeđu Bloka V i Bloka VI u Podgorici, onda odmah poviše tog kružnog toka - povodom (navodnog) Rješenja koje, ponoviću još jednom, nijesam uspio da iskopam na Netu, uprkos natčovječanskim naporima koje sam ulagao potonjih nedelja ne bih li ga iskopao...
Ne velim, molim vas, da mi je proslijeđeno (navodno) Rješenje, daleko od toga - proslijeđen mi je link na post, koji je objavljen 16. novembra na Facebok-stranici naslovljenoj “Janko Odović” (kojoj je cover photo u stvari profile picture Facebook-stranice Odovićevog Ministarstva - MPPUiDI) - pa kaže:
“Urbanističko-građevinska inspekcija je izvršila inspekcijsku kontrolu dopune dokumentacije prijave građenja hotela privrednom društvu DOO “Šajo” iz Podgorice i na osnovu novog činjeničnog stanja, građevinske i upotrebne dozvole kružnog toka, izdate od strane nadležnog Sekretarijata Glavnog grada Podgorice, utvrdila da revidovanim glavnim projektom hotela, nisu umanjeni indeksi izgrađenosti za nedostajući dio urbanističke parcele, nakon čega je donijeto rješenje o zabrani građenja.”
Da li to znači da je sad na drugu Šaju - pitamo se mi, kao, bez znaka pitanja na kraju - da revidira glavni projekat svog ako-bog-da hotela, na način što će umanjiti indekse izgrađenosti za dio urbanističke parcele koji se (već) nalazi pod kružnim tokom - a nalazio se, istini za volju, pod kružnim tokom i u trenutku kada je Stevke naš pustio šaricu preko Idejnog rješenja nesuđenog Šajovog hotela i udario pečat - a i u trenutku, istini za volju, kada je neznani junak - revident - puštio šaricu i udario pečat na revidovani Glavni projekat Šajovog hotela - kojega bi Šajo da gradi - ako ne baš posred pomenutog kružnoga toka, a onda odmah uz taj kružni tok...
Šalu na stranu, sve je to, veli Odović (Otke naš, od milja), na “dobrobit stanovnika tog dijela Podgorice, kao i kvalitetnije organizacije plansko-urbanističkog plana” - i još veli da je “ponosan na donijeto Rješenje”.
Kvalitetnije, veli, organizacije plansko-urbanističkog plana...
Ponosni smo i mi na Otketa našega, podrazumijeva se...
Ajmo svi ruke gore: Otke! Otke! Otke!
***
U pretprošli petak, 8. tekućega mjeseca, opet je bilo veselo kod gospodina Lekovića - i brata i sestre svakoga poštenoga Crnogorca i svake poštene Crnogorke - u emisiji “Okvir”, RTCG.
Gosti su bili - pored neizostavnog Otketa, ministra (nije smiješno) - drug Barela, dipl. prostorni planer (bivša desna ruka bivšeg gradonačelnika Vukovića i aktuelna lijeva ruka gospođe Injac, aktuelne gradonačelnice - ako je vjerovati adresi podgorica.me - s tim da Barela u Lekovićevoj emisiji nije nastupio u svojstvu sekretara, ispred Sekretarijata za planiranje prostora i održivi razvoj GGPG, već u svojstvu predsjednika Odbora za prostorno planiranje Zajednice opština CG) - i drug Šajo mali (desna ruka gospođe Injac, gradonačelnice) - a raspravi je nesebično doprinijela i gospođica ta i ta - jedna od sedam Kanica, arhitektica mladih (NVU Ko ako ne Mica Kana i sedam Kanica, arhitektica mladih) - putem video linka...
Uz opasku da bi mi draže bilo da sam umjesto Barele, Šaja maloga i gospođice Kanice u Lekovićevoj emisiji vidio gospođu Injac - gradonačelnicu - konstatovaću da je ovoga puta povod za okupljanje bio notorni problem legalizacije nelegalne gradnje - u svjetlu Nacrta novog ako-bog-da zakona - a nije falilo ni tzv. programatskih digresija, na razne traumatične teme, nebrojeno puta prežvakavane u medijima potonjih mjeseci i godina - što je kod prosječnog konzumenta informativnog programa RTCG moglo da izazove i određenu dozu konfuzije...
I ne bih, ruku na srce, pominjao tu emisiju - da ne osjećam obavezu da pohvalim gospodina Lekovića, vrsnoga novinara opšte prakse - u državi u kojoj (skoro pa da i) nema specijalizovanih novinara - Lekovića koji nikako ne uspijeva da suspregne svoju iskrenu fasciniranost vrlo bizarnim temama koje spadaju u okvire opšteg diskursa o prostoru - o prostoru koji smatramo svojim, molim vas. Pored toga što je izvrsno upućen u problematiku, Leković ima spremne čitave serije vrlo lucidnih pitanja, na koje niko u ovoj nesrećnoj državici nema - ili ne želi da ima - konkretne odgovore - i upravo je u tome, u tim pitanjima i u Lekovićevom upornom ispucavanju čitavih serija tih najnevjerovatnijih pitanja koja se tiču prostora ove nesrećne državice - osnovni kvalitet Lekovićevog pristupa temama koje je odnose na naš prostor(čić)...
Samo naprijed gospodine Lekoviću!
***
U subotu pak, 9. tekućega mjeseca, opet se, što bi se reklo - desio narod...
Podno brda Gorica, ovoga puta, sa južne strane. Ustali su nezadovoljni stanari zgrada sa sjeverne strane Bulevara Ivana Crnojevića - jer između dva kraka Beogradske ulice, paralelno pomenutom bulevaru, baš iza Hotela Ziya, sa zapadne strane, investitor taj i taj planira na gradi objekat - u obliku slova “L” u osnovi, tri nadzemne etaže - koji će, kako reče jedan od stanara u prilogu koji je emitovan na TV Vijesti - onemogućiti dotok svježeg (i ljekovitog, dodao bih) vazduha sa Gorice ka zgradama upravno na bulevar, pogotovo u ljetnjim mjesecima.
I što sad reći...
Ništa, sačekaćemo da Kanice, Ko ako ne arhitektice mlade, prelistaju tzv. plansku dokumentaciju, a odmah zatim i tzv. tehničku dokumentaciju, u pokušaju da pronađu dlaku u jajetu - pa će onda da se bistri na tu temu diljem tzv. medijskog prostora - pa će drug Čarapić (koji očigledno baštini tradiciju predratnoga SKOJ-a) da priprijeti krivičnim prijavama, a onaj drugi... kako li se zvaše... on će da uputi informaciju Skupštini glavnog grada - koju će Skupština da usvoji, podrazumijeva se - pa ćemo da brojimo moćna stabla koja mrski nam investitor namjerava na posječe kako bi na njihovom mjestu gradio svoju zgradu - i biće tu povuci-potegni, sve do trenutka kad Otke isuče sablju i posječe Gordijev čvor svih naših nedoumica i strepnji - poslije čega će Otke biti ponosan na sebe - a i mi na našega Otketa...
Ajmo svi ruke gore: Otke! Otke! Otke!
( Borislav Vukićević )