Neprekidni razgovor sa Andrićem
Glumci Narodnog pozorišta iz Beograda nastupili na Sajmu knjiga sa kabareom “Ivo Andrić”
Kabare koji osvjetljava Iva Andrića kao pjesnika, čovjeka koji je volio muziku i koji je duboko promišljao svijet, narode, politiku, državu i kulturu, starost i mladost, ljubav i smrt, pred podgoričkom publikom izveli su glumci Narodnog pozorišta u Beogradu, Vjera Mujović i Aleksandar Srećković Kubura, kao i kompozitor Rade Radivojević.
Oni su zatvorili peti dan 18. Međunarodnog podgoričkom sajma knjiga i obrazovanja svojim poetskim kabareom “Ivo Andrić” koji predstavlja svojevrstan omaž velikom piscu.
“Želimo da ovaj program podijelimo sa vama kao jedan neprekidni razgovor sa Andrićem”, kazao je Srećković obraćajući se publici tokom večeri.
Taj razgovor tekao je prijatno i prirodno, kao ponovni susret starih prijatelja koji i nakon dugo vremena komuniciraju kao da nije prošao ni tren da nijesu bili prisutni u životima jedan drugog. Najzaslužniji za to su upravo izvođači, glumci, koji su publici približili jednog nesvakidašnjeg i manje poznatog, ali svevremenog i uvijek bliskog Iva Andrića.
“Cilj je i potreba da ljudima približimo Andrića kao pjesnika, jer je to, iako kvalitetna, uglavnom nepoznata percepcija njega. Zato treba sa njega skinuti stigmu dosade govorenja o njemu, životu i radu”, kazao je Srećković nakon kabarea.
On je istakao da su napravili program koji ozbiljno govori o tome šta je Andrić radio u životu, šta je pisao, kakvi su mu bili pogledi na svijet, ali je program i emotivan, istovremeno zabavan i nostalgičan...
“Čuju se neke stare pjesme koje generacije koje ih znaju sigurno nisu čule decenijama, a to su sve pjesme za koje smo iz njegovih spisa saznali da je Andrić volio. Napravili smo program od nepunih sat i po vremena u kojima Andrića približavamo onima koji su se udaljili od njegovih izuzetno pametnih i britkih misli, a i želimo malo da im pokažemo da je pisao i neku ljubavnu poeziju, iako kad se pomisli na njega, pomisli se na neku hladnu kamenu bistu, a ne na čovjeka koji je ispod te svoje uzdržanosti bio izuzetno emotivan i pun strasti, pogotovo prema Milici Babić, svojoj supruzi”, ispričao je glumac.
Posebne zasluge idu i kompozitoru Radivojeviću koji je otkrio kako je tekao proces kreacije...
“Povodom 50 godina od uručenja Nobelove nagrade Ivu Andriću, obratio mi se naš veliki pisac Milovan Vitezović i tražio da za tu priliku komponujem za Andrićeve stihove. Niko se do tada nije usudio da uopšte komponuje za Andrićeve stihove, niti je to uopšte bilo poznato. Od desetak njegovih stihova, odabrao sam prvo dva, a zatim još dva, i za njih komponovao muziku. Vjera je bila glumica koja je ih je govorila i pjevala. Sve ovo što govorimo su Andrićevi tekstovi, a Vjera je oblikovala taj dramski sadržaj u koji sam ubacio četiri kompozicije koje sam komponovao po Andrićevim stihovima. Ove druge pjesme koje smo stavili su kompozicije koje je on volio da sluša i koje su njemu pjevali u Stokholmu na dodjeli Nobelove nagrade”, objasnio je Radivojević.
On je istakao i da je zadovoljan reakcijama publike, ali i gostoprimstvom organizatora.
( Jelena Kontić )