Ako se Vlada pita do 300 miliona, šta ostaje Skupštini?

Demokrate tvrde da bi trebalo uraditi analizu koja bi pokazala koliko bi i da li bi Skupština uopšte bila u poziciji da odlučuje o državnoj imovini ako se cenzus za to odlučivanje podigne na vrijednost imovine od najmanje 300 miliona eura sa sadašnje granice od 150 miliona eura.

Poslanik ove partije Momčilo Leković kazao je “Vijestima” da ako se izmjene i dopune Zakona o državnoj imovini sagledaju iz ugla Vlade, onda se on može tumačiti kao korak ka ubrzanju procedura i donošenju bržih odluka koje su neophodne za realizaciju velikih infrastrukturnih projekata i investicija.

“Međutim, isto tako važno je osigurati da povećanje ovog praga ne dovede do smanjenja transparentnosti i odgovornosti u upravljanju državnom imovinom. Kada se cijeni osnovanost ovakve izmjene Zakona o državnoj imovini posebno se mora povesti računa da se ne uđe u zonu obesmišljavanja ustavnog određenja odnosno ustavne nadležnosti Skupštine propisane članom 82 tačka 19 da Skupština odlučuje o raspolaganju državnom imovinom iznad vrijednosti određene Zakonom. Ovo dalje znači da je potrebna ozbiljna analiza i procjena koliko bi i da li bi Skupština uopšte bila u poziciji da vrši ovu Ustavnu nadležnost ako se cenzus za takvo odlučivanje podigne od sadašnjih 150 miliona na vrijednost imovine od najmanje 300 miliona eura”, istakao je Leković.

Vlada premijera Milojka Spajića je predlog zakona o izmjenama i dopunama Zakona o državnoj imovini utvrdila tokom neradnog dana, u nedjelju 9. juna, na elektronskoj sjednici Vlade.

Dizanjem ruku za odredbe koje predviđaju da se isključivo Vlada pita za raspolaganje državnom imovinom do 300 miliona eura, poslanici se odriču odgovornosti i kontrole u slučaju da izvršna vlast želi da proda ili da u zakup, na primjer, kompaniju poput Aerodroma Crne Gore, Instituta Igalo, Luke Bar... Aktuelni zakon obavezuje Vladu da traži dozvolu od državnog parlamenta za valorizaciju imovine vrijedne do 150 miliona.

Iz Ministarstva za državu imovinu tvrde da promjena vrijednosti od 150.000.000 eura na 300.000.000 eura za raspolaganje stvarima i drugim dobrima u državnoj imovini, ima za cilj racionalizaciju i efikasnost u procesu odlučivanja i time se smanjuje administrativno opterećenje.

Iz ovog resora su istakli da se ovim ne dira transparentnost u postupcima za raspolaganjem stvarima i drugim dobrima u državnoj imovini, već se “odgovara jednoj novoj eri munjevitih ekonomskih dešavanja, u kojima Crna Gora mora biti spremna da na najbolji način i najvišem iznosu valorizuje državnu imovinu”

Leković je naglasio da se postavlja pitanje da li nam je ta vrsta rizika potrebna i može li se to opravdati razlozima racionalnosti i efikasnosti, pri čemu priznajem da on u ovom trenutku najblaže rečeno, ima dilemu.

“U konačnom, siguran sam da se možemo saglasiti da je rasprava na Skupštini i odlučivanje od strane 81 poslanika, a sve to pred licem cjelokupne javnosti, garancija više za eliminisanje rizika od mogućih zloupotreba i korupcije prilikom donošenja akata raspolaganja o ovako vrijednoj državnoj imovini. Mislim da sve ovo sugeriše prije svega potrebu za vrlo ozbiljnim i odgovornim pristupom koji će naš Klub poslanika svakako imati i u ovom konkretnom slučaju”, zaključio je Leković.

Građanski pokret URA je juče, kritikujući predložene izmjene Zakona o državnoj imovini,pitao sprema li se “rasprodaja Crne Gore da bi se vraćali enormni dugovi Spajićeve Vlade”.

“Nakon što nas je u rekordnom roku zadužio skoro milijardu eura i najavio nova zaduženja, Spajić ne prestaje sa politikama koje su štetne po državu, pa se sada sjetio da suspenduje zakonodavnu vlast i bez saglasnosti Skupštine rasprodaje državno blago Crne Gore”, saopštila je URA, dodajući da mu je “parlamentarna većina u decembru 2023. godine kroz Zakon o budžetu za 2024. godinu dozvolila da se zadužuje bez saglasnosti Skupštine”.

Iz SD-a su ranije za “Vijesti” ukazali da se o ovom predlogu mora konsultovati stručna javnost. Sa ovom ocjenom se slažu i u NVO “MANS” iz koga poručuju da je upravljanje državnim resursima do sada bilo plodno tle za korupciju i zloupotrebe službenog položaja bez ikakvih posljednica, zbog čega se ovom pitanju mora prići sa mnogo više pažnje, prvo osnažiti mehanizme kontrole, pa tek onda razmisljati o povećanju diskrecionih ovlašćenja Vlade.

( Marija Mirjačić, Mirko Kotlaš )