Nesavjesno postupali prema firmi braće Ban

Privredni sud u Podgorici presudio je u korist kompanije “Pomorski saobraćaj” iz Herceg Novog u sporu koji je po tužbi Javnog preduzeća “Morsko dobro” vođen protiv te firme u vlasništvu podgoričkih biznismena Dušana i Dejana Bana i Željka Mihailovića, a zbog navodnog neplaćanja finansijskih obaveza prema “Morskom dobru” za zakup obale u Lepetanima i Kamenarima.

Sutkinja Privrednog suda Radmila Šerović 14. juna donijela je presudu kojom je odbačen tužbeni zahtjev “Morskog dobra” da “Pomorski saobraćaj” tom državnom preduzeću isplati iznos od 50.784,58 eura sa zakonskom zateznom kamatom, na ime navodnog “preostalog duga po osnovu naknade za korišćenje morskog dobra za period od 1. 7. 2020. do 1. 6. 2021. godine.

Međutim, odlukom Suda, “Morsko dobro” je obavezano da kompaniji braće Ban i Mihajlovića isplati iznos od 3.634 eura za nadoknadu troškova parničnog postupka.

“Pomorski saobraćaj” koji je do februara prošle godine na osnovu ugovora o zakupu obala na trajektnim pristaništima Lepetane i Kamenari bio operater jedine trajektne linije u državi, za to je, prema ugovoru koji je s “Morskim dobrom” potpisan još februara 2004. godine, kada je “Pomorski saobraćaj” bio u većinskoj državnoj svojini, plaćao naknadu od četiri odsto prihoda ostvarenog prodajom trajektnih karata.

“Pomorski saobraćaj” je tu nadoknadu, koja se godišnje zavisno od ostvarenog prometa na liniji, kretala od 200 do 300 hiljada eura, redovno plaćao. Međutim, kada je 2020. izbila pandemija koronavirusa, a s njom i mnogobrojne negativne ekonomske posljedice pogotovo za turističku i saobraćajnu privredu, Vlada Crne Gore je donijela odluku da “Morsko dobro” radi podrške privredi, sve svoje zakupce i korisnike mora i obale, oslobodi 50 odsto vrijednosti naknade koju su uobičajeno do tada plaćali za zakup.

U odluci Vlade “Pomorski saobraćaj” tada ni kasnije nije na bilo koji način izdvojen od svih ostalih zakupaca obale - poslovnih partnera “Morskog dobra” kojima je tada omogućeno da plate upola manju zakupninu, u sklopu “Mjera za podršku građanima i privredi za saniranje posljedica koronavirusa” donijetih u julu 2020, a koje su kasnije produžavane u januaru i aprilu 2021.

Stoga je “Pomorski saobraćaj” “Morskom dobru” uplatio naknadu koja je umanjena 50 odsto u odnosu na ugovorenu, odnosno iznos od 2 posto ostvarenog prometa tokom tih 11 mjeseci korona krize.

Nakon političkih promjena 2020. na čelo “Morskog dobra” su početkom 2021. došli predsjednik Odbora direktora Blažo Rađenović (URA) i izvršni direktor Mladen Mikijelj (Nova) koji su tvrdili da tako postupanje menadžmenta “Pomorskog saobraćaja” “nije u duhu” zaključaka Vlade koji su se odnosili na sve zakupce obale.

Oni su tvrdili da firma braće Ban navodno ne plaća formalno naknadu za korišćenje obale, već koncesionu naknadu, iako u vrijeme sklapanja osnovnog ugovora iz 2004. i njegovog ankeksa iz 2019. trajektna linija u Boki nije bila predmet koncesije.

Menadžment “Morskog dobra” je uprkos zaključcima Vlade i odlukama sopstvenog Upravnog odbora koje je zaključke Vlade implementirao na sve ostale zakupce obale, “Pomorskom saobraćaju” za prvo polugodište 2021. obračunao i fakturisao naknadu u nesmanjenom iznosu od 4 odsto ostvarenog prometa, tvrdeći da je firma braće Ban s njima morala potpisati aneks ugovora kako bi joj se obračunalo eventualno od Vlade odobreno umanjenje, te naknade za 50 odsto.

S druge strane, menadžment “Pomorskog saobraćaja” je saopštio da mu od “Morskog dobra” kao zakupodavca, takav aneks ugovora tada nije ni ponuđen na potpisivanje, pa su i oni postupili u skladu sa zaključcima Vlade i dotadašnjim odlukama UO o umanjenim naknadama za zakupce.

Nakon sagledavanja dokumentacije i nalaza vještaka ekonomsko-finansijske struke, Privredni sud u Podgorici je odbacio tužbeni zahtjev “Morskog dobra” da mu “Pomorski saobraćaj” plati preko 50.000 eura navodnog duga za naknadu za korišćenje obale za period od 11 mjeseci 2020-2021.

U presudi piše da je “Pomorski saobraćaj”, redovno plaćajući naknadu umanjenu 50 odsto za taj period, postupio u skladu s mjerama i zaključcima Vlade, odnosno odlukama samog UO “Morskog dobra”.

“Iz navedenog proizilazi da tužilac (‘Morsko dobro’) kao javno preduzeće koje djelatnost obavlja u cilju zaštite vitalnih interesa države, a čija je obaveza bila da realizuje zaključke i mjere Vlade Crne Gore u odnosu na sve korisnike i zakupce morskog dobra kako bi se umanjili negativni efekti i posljedice na privredu izazvanih pandemijom koronavirusa, u odnosu na tuženog (‘Pomorski saobraćaj’) nije postupao u skladu s načelom savjesnosti i poštenja, načelom dužnosti saradnje i dužne pažnje jer naknadu za korišćenje morskog dobra nije obračunao u skladu sa zaključcima i mjerama Vlade, kao i odlukama svog Upravnog odbra, već je tuženom spornim računima, naknadu obračunavao u iznosu od 100 odsto naknade za korišćenje morskog dobra koja je definisana ugovorom”, navodi se pored ostaloga, u odluci sutkinje Radmile Perović, uz napomenu da činjenica da “Morsko dobro” i “Pomorski saobraćaj” tada nisu zaključlili aneks ugovora “nije od uticaja na drugačiju odluku suda”.

( Siniša Luković )