Stara i nova lutanja

U međuvremenu je raspisan Konkurs o kojem se - ima tome nekoliko - razmjenjuju informacije u mračnim kuloarima ovdašnjih sljedbenica i sljedbenika kulta Mamona (što se lažno izdaju za sljedbenice i sljedbenike kulta Prečiste djevice Arhitekture) -punim imenom i prezimenom: “Konkurs za idejno arhitektonsko rješenje adaptivne prenamjene robne kuće “NAMA” u Podgorici​“ - što je činjenica koju ću ipak iskoristiti, sve ostalo na stranu, kao povod za rezime potonjih dešavanja u vezi sa objektom RKBG/NAMA, zaključno sa odlukom o raspisivanju pomenutog Konkursa - i toplom preporukom, u slučaju da ste riješili da uzmete učešća na Konkursu - da se manete ćoravog posla ...

***

Presudom Višeg suda u Podgorici - GZBR 3759/18, od 3. septembra davne 2019. godine - odbijena je žalba Preduzeća “Robne kuće Beograd” i potvrđena presuda Osnovnog suda u Podgorici - PBR 5330/16, od 13. aprila prethodne, 2018. godine - čime je stavljena tačka na parnični postupak koji je trajao više od 18 godina - i Glavni grad Podgorica je konačno, fanfare molim: postao vlasnik objekta bivše RKBG/NAMA na uglu ulica Slobode i Novaka Miloševa - u kompletu sa pripadajućim mu zemljištem.

Vlada gospodina Markovića pak, sa svoje strane, usvojila je Inicijativu Ministarstva kulture za izgradnju Muzeja savremene umjetnosti Crne Gore u Podgorici još u februaru davne 2018. godine - dva mjeseca prije presude Osnovnog suda u Podgorici - da bi, nakon što je Vlada usvojila Inicijativu, gospoda Bogdanović, ministar kulture u Vladi gospodina Markovića, i Vuković, gradonačenik Glavnog grada Podgorice u to vrijeme, pokušali, u barem dva navrata, da ukažu javnosti na važnost te Inicijative - prvi put u novembru te iste, 2018. godine, kada su zdušno pozdravili otpočinjanje aktivnosti na realizaciji pomenutog projekta, “koji će”, ocijenili su Bogdanović i Vuković tada, “predstavljati važan segment crnogorske umjetnosti, očuvanja kulturnog identiteta crnogorskog naroda i biti mjesto susreta savremenih umjetničkih izraza” - i opet u martu naredne, 2019. godine - kada je prioritet ipak dat realizaciji projekta rekonstrukcije i revitalizacije kulturnog dobra Tamnica Jusovača u Podgorici - projekta koji, istini za volju, do dana dašnjega nije odmakao dalje od koncepta, odnosno od nazovi-idejnog rješenja - ali je pomenut i MSU CG.

“Podgorica nije glavni grad u punom kapacitetu”, klikovali su Bogdanović i Vuković u martu 2019. godine, “bez sadržaja kao što je MSU. Taj objekat, ali i programski sadržaji kojim će biti ispunjen, daće snažan pečat našoj namjeri da Podgorica bude grad kulture i umjetnosti”.

Moja je procjena da Podgorica neće biti grad kulture i umjetnosti - barem ne u dogledno vrijeme - čak i u slučaju da u dogledno vrijeme bude podignuta zgrada MSU - niti će biti grad sporta i razonode, čak i kada bi bio podignut stadion (barem 50.000 sjedišta) na Ćemovskom polju - upravo iz razloga što građevine - nijesu zalog da će se nešto desiti.

U srećnim zemljama, u pravilu, strpljivo čekaju da se nešto desi - kultura i umjetnost, sport i razonoda, bilo što - i tek onda, kad se to nešto desi, tzv. donosioci odluka uzimaju u razmatranje potrebu da se to nešto što se desilo i udomi.

A kako se ovdje, u ovoj našoj žabokrečini, malo što dešava na polju kulture, odnosno svih umjetnosti redom - ali se zato gradi za sve pare - jer graditi se mora - onda me ne bi čudilo kada bi nekome palo na pamet da se u Podgorici (a ne na Cetinju) gradi i ta već pominjana zgrada opere...

Ako li pak uzmemo da se u pomenutoj Inicijativi insistira na novom objektu od cca 4.000 m2 za potrebe budućeg MSU CG - i to na lokaciji u parku pored bivšeg vojno-medicinskog centra, južno od zgrade Hitne pomoći u Podgorici - otprilike na mjestu gdje se u ovom trenutku nalazi velelepna nezavršena višespratnica, prvobitno namijenjena CANU - te činjenicu, sa druge strane, da objekat bivše RKBG/NAMA ima 1.017 m2 u osnovi - te četiri nadzemne i jednu podzemnu etažu (Po+P+3) - što je, kad se sve sabere, cca 4.000 m2 tzv. korisnog prostora - onda je smiješno, u najmanju ruku, to što se gospodin Vuković, gradonačelnik GG PG, u martu 2019. godine zalagao za novu zgradu MSU, da bi nam u novembru iste te godine - obećavao da će “nekadašnja Robna kuća Beograd u centru grada dobiti novo ruho” - a Podgorica, pazite sad: “modernu galeriju”.

Dakle, Vuković je u novembru 2019. godine u zgradi bivše RKBG/NAMA - zamišljao modernu galeriju - a ne Muzej savremene umjetnosti - što će reći da je preko onih 4.000 m2 iz priče o MSU - iza kojih je stala Vlada - Vuković zamislio još cca 4.000 m2 moderne galerije u zgradi bivše RKBG/NAMA - u vlastitoj režiji - tj. u režiji GG PG - kojom prilikom je ugasla, u mome velikom srcu, i potonja iskra nade da je Vuković pametan i dobar momak.

“Mi smo načelno odlučili”, uvjeravao nas je Vuković u novembru te 2019. godine, “da taj prostor (RKBG/NAMA - op.a.) pretvorimo u novu modernu galeriju, ako se ispostavi da postoje tehnički uslovi za to” - i dodao da će GG PG, “ako se ispostavi da mi možemo da dobijemo jedan takav sadržaj, koji nedostaje Podgorici i Crnoj Gori, pokušati da to finansijski uobliči” - te da se do kraja te, 2019. godine, “očekuje mišljenje struke”.

Sredinom oktobra naredne - 2020. godine - saznali smo da je od strane GG PG angažovana renomirana agencija - nije rečeno ni ko je angažovao renomiranu agenciju, ni kad, ni koja je to renomirana agencija - ali veli da je renomirana agencija izradila “detaljnu Studiju”, u kojoj je konstatovano “da se objekat nekadašnje Robne kuće nalazi u veoma lošem stanju i da je u njegovu rekonstrukciju i opremanje neophodno uložiti najmanje 10 miliona eura (! - op.a.), zbog čega je gradska uprava odustala od prvobitne ideje da ovaj prostor prostorno adaptira i pretvori u savremenu galeriju”.

Muzej savremene umjetnosti, savremena galerija...

Pozivajući se na rezultate Studije - koju nijesam uspio da iskopam, ni uz natčovječanske napore, te sam stoga vrlo sklon da zaključim da ta Studija, ako postoji - što je isto pod znakom pitanja - nije data na uvid javnosti - GG PG je odustao od rekonstrukcije i revitalizacije prostora bivše RKBG/NAMA, “posebno”, veli, “uzimajući u obzir aktuelnu situaciju vezanu za koronavirus, kada su sve privredne aktivnosti limitirane i kada je ugroženo poslovanje mnogih privrednih djelatnosti” - i riješio da “zanteresovanim kompanijama ovaj prostor ponudi na prodaju, kako bi mu se što prije vratila originalna namjena i u najkraćem roku stvorile pretpostavke za nova zapošljavanja naših sugrađana, a samim tim i oživljavanje centra grada”.

OK, ispucah za danas - nastavak u narednom broju ART Vijesti...

( Borislav Vukićević )