Lirske ispovijesti koje teže poetskoj metafizici
Nikšićanin Miljan Mijušković nedavno je objavio svoj pjesnički prvijenac, zbirku poezije “Visine Tien Šana”
Kako da napišeš pjesmu? “Potrebno je da postanemo bliski”, da su iza nas dvije neprospavane noći i avantura “kada emocije naviru”. Dodaš tu još poneki “začin”, dodire, poljupce, stisak, prijeko potrebno “ludilo”, nastajanje i nestajanje i - eto pjesme. Tako makar savjetuje Nikšićanin Miljan Mijušković koji je nedavno objavio pjesnički prvijenac - zbirku “Visine Tien Šana” u kojoj je sakupio oko 60 pjesama.
“Svaka od pjesama je lična i duboko proživljena, nastala iz unutrašnje egzistencijalne potrebe da se određeni događaji, procesi i zbivanja u duši zabilježe, da se objasne sebi i drugima. Ponajviše je u njima fine slikovitosti, topline i ljubavi, ali istovremeno, te male lirske ispovjesti kao da spontano nadilaze svoje svjetovne povode, kao da mahinalno teže i onom kompleksnijem, višem smislu - poetskoj metafizici”, zapisao je recenzent knjige, književni kritičar i publicista Želidrag Nikčević.
Svjestan je Mijušković da je teško dosegnuti visine planinskog masiva u srednjoj Aziji, Tien Šana, a posebno je teško primaći se “nebeskim” ili “božanskim” planinama (prevod naziva Tien Šana). Međutim, dok god “olovkom novo vrijeme stvara” i dok god zna da “što dublje ide”, to se “sve više penje, tražeći onu misao koju je na rođenju znao i odmah potom zaboravio”, zna i da od pjesnika može naučiti da “sagleda kosmos u sebi i da u kosmosu pronađe čovjeka”. Tada, možda, i stigne da “nebeskih planina”.
“On očigledno smatra da je poezija slično kao i religija, a više od filosofije - središte čovjekovog duha, duše i životnog smisla”, zapisao je recenzent knjige.
Kako je Nikčević istakao, Mijušković težnju poetskoj metafizici doživljava ne samo kao službu, služenje riječi, ljepoti i umjetnosti, već i kao jedan vid zaštite duhovnog integriteta.
I dok tako “padaju pokošene riječi, poneka krikne, poneka se grči malo duže”, dok se divi djeci sunca, Mijušković uspješno savladava “azbuku dodira”. I živi “svoj život, kao da je stvaran”.
Zbirku pjesama su objavile izdavačke kuće “Štampar Makarije” iz Beograda i “Obodsko slovo” iz Podgorice.
Knjiga Mijuškovića, nakon promocije u okviru “Septembarskih dana kulture” u Nikšiću, nastaviće da putuje po zemlji i regionu.
Mijušković je diplomirao filozofiju na Filozofskom fakultetu u Nikšiću. Za eseje je više puta nagrađivan na međunarodnim seminarima i takmičenjima. U časopisima objavljuje esejistiku, kritiku i druge tekstove. Član je Književne zajednice “Vladimir Mijušković” iz Nikšića.
( Svetlana Mandić )