Lirske ispovijesti koje teže poetskoj metafizici

Nikšićanin Miljan Mijušković nedavno je objavio svoj pjesnički prvijenac, zbirku poezije “Visine Tien Šana”

2734 pregleda0 komentar(a)
Foto: Svetlana Mandić

Kako da napišeš pjesmu? “Potrebno je da postanemo bliski”, da su iza nas dvije neprospavane noći i avantura “kada emocije naviru”. Dodaš tu još poneki “začin”, dodire, poljupce, stisak, prijeko potrebno “ludilo”, nastajanje i nestajanje i - eto pjesme. Tako makar savjetuje Nikšićanin Miljan Mijušković koji je nedavno objavio pjesnički prvijenac - zbirku “Visine Tien Šana” u kojoj je sakupio oko 60 pjesama.

“Svaka od pjesama je lična i duboko proživljena, nastala iz unutrašnje egzistencijalne potrebe da se određeni događaji, procesi i zbivanja u duši zabilježe, da se objasne sebi i drugima. Ponajviše je u njima fine slikovitosti, topline i ljubavi, ali istovremeno, te male lirske ispovjesti kao da spontano nadilaze svoje svjetovne povode, kao da mahinalno teže i onom kompleksnijem, višem smislu - poetskoj metafizici”, zapisao je recenzent knjige, književni kritičar i publicista Želidrag Nikčević.

Svjestan je Mijušković da je teško dosegnuti visine planinskog masiva u srednjoj Aziji, Tien Šana, a posebno je teško primaći se “nebeskim” ili “božanskim” planinama (prevod naziva Tien Šana). Međutim, dok god “olovkom novo vrijeme stvara” i dok god zna da “što dublje ide”, to se “sve više penje, tražeći onu misao koju je na rođenju znao i odmah potom zaboravio”, zna i da od pjesnika može naučiti da “sagleda kosmos u sebi i da u kosmosu pronađe čovjeka”. Tada, možda, i stigne da “nebeskih planina”.

“On očigledno smatra da je poezija slično kao i religija, a više od filosofije - središte čovjekovog duha, duše i životnog smisla”, zapisao je recenzent knjige.

Kako je Nikčević istakao, Mijušković težnju poetskoj metafizici doživljava ne samo kao službu, služenje riječi, ljepoti i umjetnosti, već i kao jedan vid zaštite duhovnog integriteta.

I dok tako “padaju pokošene riječi, poneka krikne, poneka se grči malo duže”, dok se divi djeci sunca, Mijušković uspješno savladava “azbuku dodira”. I živi “svoj život, kao da je stvaran”.

Zbirku pjesama su objavile izdavačke kuće “Štampar Makarije” iz Beograda i “Obodsko slovo” iz Podgorice.

Knjiga Mijuškovića, nakon promocije u okviru “Septembarskih dana kulture” u Nikšiću, nastaviće da putuje po zemlji i regionu.

Mijušković je diplomirao filozofiju na Filozofskom fakultetu u Nikšiću. Za eseje je više puta nagrađivan na međunarodnim seminarima i takmičenjima. U časopisima objavljuje esejistiku, kritiku i druge tekstove. Član je Književne zajednice “Vladimir Mijušković” iz Nikšića.