Bezbjednost Izraela i njemački „državni razlog“

„Nema sličnih odnosa između bilo koje dvije zemlje svijeta“, kaže Norbert Lamert (75), vedeta njemačkih Demohrišćana (CDU) i raniji predsjednik parlamenta. Iz tih riječi je jasno – odnos Njemačke i Izraela je poseban, jedinstven.

Danas je Lamert prvi čovjek Fondacije „Konrad Adenauer“. Ta fondacija bliska CDU je, par dana pred prvu godišnjicu Hamasovih terorističkih udara na Izrael, sa oko 1.200 mrtvih i više od 230 talaca, posvetila toj temi jedan studijski dan. Čule su se jasne kritike na račun njemačke vladajuće koalicije.

Dio njemačke istorije je uništenje šest milione Jevreja u vrijeme nacizma. Posebnu odgovornost Njemačke za Izrael, koji je postao domovina preživjelih, njemačka politika pakuje u dvije reči – „državni razlog“ ili „državni rezon“.

Sintagma potiče od francuskog raison d’ état, i u novije vrijeme se često „prevodi“ i kao „nacionalni interes“.

Te reči se pak nigde ne pojavljuju u njemačkom Ustavu, ni kada je riječ o Izraelu.

Nasljeđe Angele Merkel

U martu 2008. je tadašnja kancelarka Angela Merkel (CDU) bila prva strana šefica vlade koja je govorila pred Knesetom, izraelskim parlamentom:

„Svaka savezna vlada i svaki kancelar prije mene bili su privrženi posebnoj istorijskoj odgovornosti Njemačke za bezbjednost Izraela. Ta istorijska odgovornost je dio državnog razloga moje zemlje“, rekla je Merkel.

Kako je pojasnila, to znači da za nju bezbjednost Izraela „nikada ne može biti predmet rasprave“.

I u koalicionom ugovoru aktuelne njemačke Vlade, koju predvodi socijaldemokrata Olaf Šolc, stoji: „Bezbjednost Izraela je za nas nacionalni interes.“

O terora od 7. oktobra, koji je uzdrmao Izrael do srži, sve se češće u Njemačkoj pominje taj „državni razlog“ ili „nacionalni interes“.

„U ovom trenutku za Njemačku postoji samo jedno mjesto. Mjesto na strani Izraela“, rekao je Šolc jednom pred parlamentom. „Na to mislimo kad kažemo da je bezbjednost Izraela njemački nacionalni interes.“

Ali, i prije i poslije tih riječi, u Izraelu su se često ljutili na političke poteze Berlina, recimo na glasanje o rezolucijama UN uperenim na Bliski istok.

Jozef Šuster, predsednik Centralnog savjeta Jevreja u Njemačkoj, na zasjedanju Fondacije „Konrad Adenauer“ otvoreno je rekao šta o tome misli. Kaže, „državni razlog“ ne treba primarno da bude vojna pomoć Izraelu, „već da se digne glas u prilog Izraelu“.

Dodao je da to polako nestaje iz njemačke politike, te da se sve češće čuje „da, ali…“ Imenom je kritički pomenuo današnju šeficu diplomatije Analenu Berbok (Zeleni).

„Ne opet“

Šuster dugo važi za čovjeka koji upozorava njemačku politiku i to sve oštrije. Kad su, posle 7. oktobra i eksplozije antisemitizma u Njemačkoj, vodeći njemački političari ponavljali mantru „nikad više“ – koja se odnosi na antisemitizam i holokaust – Šuster je suprotstavio drukčije riječi – „ne opet“.

Kad je početkom jula govorio u Potsdamu, na otvaranju nove sinagoge, Šuster je kritikovao što se poslaničke grupe u Bundestagu ne sporazumiju o rezoluciji o zaštiti jevrejskog života i protiv antisemitizma. Među slušaocima je tada bila i Berbok. Trebalo je i Šolc da bude tamo, ali je otkazao zbog drugih obaveza.

Šuster je sada rekao da je „sramotno“ što takve rezolucije nema ni skoro godinu dana nakon Hamasovih napada. Upozorio je i na druge pokazatelje – rast broja antisemitskih napada, proteste, grafite protiv Izraela, ankete prema kojima njemačko stanovništvo sve manje podržava Izrael.

Na istom skupu, Jevreji su pričali o svojim iskustvima. Upečatljiv je bio razgovor s Rikardom Louk, čija su ćerku Šani Louk teroristi Hamasa oteli, ubili i paradirali sa njenim tijelom.

Rikarda Louk je govorila o stanju u Izraelu, strahovima i nadama. Rekla je da želi da se ljudi sećaju slike njene ćerke dok je bila živa i dok se radovala životu.

Ko je tog ponedeljka (30. septembar) htio da uđe u zgradu Fondacije, morao je da se progura pored dvadesetak propalestinskih demonstranata od kojih su se neki privezali lancima i učesnike konferencije nazivali „nacistima“ i „ubicama“. Nekoliko sati kasnije, privremeno su privedeni.

Neki jevrejski studenti su o tome kasnije rekli da su u Njemačku došli kao djeca s roditeljima iz Belorusije i Ukrajine – a sada ih ovde psuju kao „naciste“.

„Državni razlog Hamasa“

Izraelski ambasador Ron Prozor bio je među onima koje je policijska pratnja morala da uvede u zgradu. Taj diplomata je govorio jasno protiv kursa njemačke politike. Rekao je još da Hamas za „državni razlog ima uništenje jevrejske države“.

Njemački „državni razlog“ je pak lijep kao izraz, nastavio je on, ali ga treba konkretizovati podrškom prijateljima na međunarodnim forumima koji „stalno demonizuju“ Izrael.

Prozor je podsjetio Šolca na njegove riječi o tome da je mjesto Njemačke samo na strani Izraela, i rekao da poslije reči treba da slijede djela. Kritikovao je njemački kurs u okviru tijela Ujedinjenih nacija i pri rezolucijama koje kritikuju Izrael. Rekao je, „naši prijatelji“ u Berlinu su uvek uzdržani.

„Uzdržanost nije držanje“, dodao je Prozor.

( Deutsche Welle )