Popović redovno u kontaktu sa Čumetom, probao da oslobodi "zemunce"

Neformalni savjetnik bivšeg crnogorskog premijera Mila Đukanović i aktuelnog srpskog premijer Aleksandra Vučića, Vladimir Beba Popović, redovno je bio u kontaktu sa vođom surčinskog klana Ljubišom Buhom Čumetom, piše u povjerljivom izvještaju Bezbjednosno informativno agencije, koji objavljuje "Blic".

Operativci BIA su tako prisluškivanjem razgovora i terenskim radom došli do saznanja o kontaktima Popovića i Ljubiše Buhe Čumeta iz surčinskog klana.

U izvještaju BIA iz 2004. godine se konstatuju mnogobrojni kontakti Buhe i Bebe Popovića, za koga se navodi da je bivši šef Biroa za komunikaciju Vlade Srbije i direktor preduzeća za propagandu i reklamu “Ogilvy & Mather”.

Kontakti sa Branom Mićunovićem i Džigijem Grbovićem

"O posebno dobrim odnosima koje ima sa Branom Mićunovićem, Buha je u više navrata informisao Vladimira Popovića Bebu, napominjući da mu njegova podrška otvara mogućnost realizacije velikog broja poslova. Osim toga, Buha je u kontaktu i sa Savom Grbovićem Džigijem, rođakom i jednim od najbližih saradnika Mićunovića, posredstvom koga je stupio u kontakt sa Daliborom Babićem iz Budve i Miroslavom Malobabićem, radnikom MUP-a Srbije. Oni su svojim lažnim iskazima doprinijeli oslobađanju iz pritvora pripadnika grupe Dušana Spasojevića, osumnjičenih za otmicu Miroslava Miškovića, vlasnika ‘Delte‘„, navodi se u izvještaju BIA.

Za drugi pravac djelovanja Buhe, osim dobrih odnosa za vođama drugih kriminalnih organizacija, u izvještaju se navodi, takođe, da je posredstvom kuma Dragoljuba Markovića stupio u kontakt sa “nekim političkim liderima” i da je bezrezervnu podršku imao od Vladimira - Bebe Popovića.

„Usluge koje je ponudio su se uglavnom sastojale u posredovanju u uspostavljanju kontakta sa tadašnjim komandantom JSO Miloradom Ulemekom Legijom, kao i uslugama surčinskog klana u pružanju fizičkog obezbjeđenja opozicionim liderima. Kontakte sa političkim liderima Buha je iskoristio da se što bolje pozicionira među pripadnicima novih političkih struktura s ciljem da firma čiji je vlasnik postane nosilac nekih od najprofitabilnijih poslova u Srbiji. U odnosu prema Dragoljubu Markoviću, Buha, koji je inače samouvjeren, prek i nagao čovjek, ispoljavao je veliki respekt i poštovanje prihvatajući i uvažavajući bez pogovora njegove instrukcije i savjete“, piše u izvještaju.

Popović i Jovanović oslobađali Spasojevića i zemunce

Konstatuje se da su Buha i Beba Popović u “permanentnom kontaktu” još od petooktobarskih promjena 2000.

"Popović je upoznat sa poslovnom strategijom koju primjenjuje Buha i s tim u vezi mu pruža političku podršku i dostavlja informacije koje su od značaja za njegovo dalje poslovanje, što se uglavnom odnosi na asfaltiranje određenih dionica puteva širom Srbije, kao i na privatizaciju određenih firmi. Iz navedenih razloga se ne isključuje mogućnost da Popović ima udio u profitu koji ostvaruje Buhino preduzeće", konstatuju u BIA.

Dodaje se da je Buha ponudio Popoviću da ga poveže sa predstavnicima jedne austrijske firme koja je maja 2001. bila zainteresovana za kupovinu cementara u Beočinu i kod Jagodine, kao i da mogu da podjele višemilionsku proviziju. Takođe se navodi i da je Buha sugerisao Popoviću da se raspita o nestanku 1,5 tona zlata iz borskog rudnika jer su neke neimenovane osobe ponudile da omoguće prodaju zlata u inostranstvu.

Konstatuje se i da se Buha, pored toga što se bavio “naizgled legalnim poslovima”, nije potpuno distancirao od kriminalnih poslova. Navodi se i da se početkom maja 2001. intenzivno angažovao na puštanju Dušana Spasojevića i njegovih saradnika iz pritvora u CZ-u, gdje su bili zbog otmice Miroslava Miškovića.

„Buha je vršio konstantan pritisak na Bebu Popovića da se pomenutim licima, u to vrijeme još uvek pripadnicima surčinskog klana, što prije dozvoli da se brane sa slobode. Postupajući po želji Buhe, Popović je uz konstantne dogovore i konsultacije sa Čedomirom Jovanovićem vršio pritisak na pravosudne organe, kao i na samog premijera (Zorana Đinđića), koji se protivio njihovom puštanju na slobodu. Iz navedenih razloga Popović i Jovanović su animirali i Radeta Terzića, okružnog tužioca, ali uprkos svim pritiscima sudija Okružnog suda Gordana Božilović nije donijela rješenje koje su pomenute osobe od nje zahtjevale, već je predmet vratila u Četvrti opštinski sud“, stoji u dokumentu.

Kako se dalje navodi, nakon toga su Popović, Jovanović i Terzić pokušali da postignu dogovor sa tužiocem ovog suda Biljanom Radovanović i sudijom (Milenkom) Cvijovićem, kako bi se osumnjičeni što prije našli na slobodi, ali im to ni ovaj put nije uspjelo.

Milo Đukanović je nekoliko puta optuživao lidere opozicije zbog njihovih navodnih veza sa zemunskim klanom, a nije se libio da Popovića uprkos njegovim intenzivnim kontaktima sa brojnim kriminalnim klanovima postavi za neformalnog urednika nekoliko glasila sa čijeg mjesta je bio inspirator brojnih kampanja protiv opozicije, nezavisnih medija i nevladinog sektora.

Popović rekao Buhi da ga Tapi namješta

Navodi se i da je Buha prijetio Popoviću da će javno objaviti navodne fotografije gdje se vidi da su Spasojević i njegovi saradnici pretučeni, te je tražio smjenu policajaca Mileta Novakovića i Dragana Karleuše.

U izvještaju se konstatuje da se Popović nalazio Buhi kada su mediji objavljivali negativne tekstove protiv njega.

„Povodom članka objavljenog u ‘Politici ekspres‘ 8. septembra 2001, u kojem se negativno govori o Buhi i surčinskoj mafiji, Popović je informisao Buhu da, prema njegovim saznanjima koje je dobio od izvjesnog lica koje oslovljava nadimkom Vatrogasac inače pripadnika MUP-a Srbije, iza napada na Buhu stoji Dragan Malešević Tapi. Popović je istakao da Malešević, koji uživa zaštitu Željka Maksimovića Make, predvodi i koordinira aktivnosti jedne grupe lica. Tu grupu, između ostalih, čine Slobodan Vuksanović (tada lider Narodne demokratske stranke), Dušimir Zabunović (biznismen i vlasnik ‘MPS grupe‘ i ‘Zomeksa‘), Spasoje Vulović, pripadnik SAJ-a, novinari Momčilo Kovačević i Milomir Brkić, kao i izvjesna lica iz vojne službe bezbjednosti čiji je cilj da diskredituju Vladu Srbije, odnosno pojedine službenike. Uprkos tome što je Buha dobio uvjeravanja Maleševića da on nije inicijator objavljivanja pomenutog članka, Popović je insistirao da su njegove informacije tačne i provjerene, optuživši Maleševića da laže“, u izvještaju BIA se prepričavaju razgovori Buhe i Bebe Popovića.

U osovini i komandant OVK

Izvještaj počinje konstatacijom da je kriminalna organizacija surčinski klan formirana početkom devedesetih godina i da su na njenom čelu bili Zoran Šijan i Ljubiša Buha. Nakon ubistva Šijana, 27. novembra 1999, lider kriminalne grupe postao je Buha. Navodi se da su se u samom početku pripadnici ovog klana bavili krađom i preprodajom vozila, iznudama, utjerivanjem dugova.

Međutim, nakon sticanja većih finansijskih sredstava, kao i značajnih veza u kriminogenim sredinama Srbije, Crne Gore i zemalja u okruženju, kao i nekih zapadnoevropskih država, započeli su sa daleko unosnijom trgovinom narkoticima.

Glavnu osovinu ovog veoma dobro organizovanog međunarodnog krijumčarsko-distributerskog lanca narkotika, kako se navodi, sem Ljubiše Buhe (53), činili su i Dragoslav Kosmajac (64), Ismet Osmani Curi (55) i Agim Jelići Burko (56). Za Kosmajca se navodi da u tom trenutku gradi izutetno luksuznu vilu u Beogradu, a da je u mlađim danima osuđivan pet puta zbog nasilja, nanošenja povreda, tuča... U izvještaju se za Osmanija konstatuje da je jedan od komandanata OVK, porijeklom iz Kosovske Mitrovice, koji važi za organizatora ilegalne trgovine oružjem i da je 2003. bio u Češkoj. Za Jelićija, koji je takođe iz Kosovske Mitrovce, samo stoji da je inženjer mašinstva.

- Osim što je bio učesnik jednog od najbolje organizovanih kanala za krijumčarenje droge iz Turske i Albanije u zemlje zapadne Evrope, Buha je znatnu količinu narkotika distribuirao i na teritoriju Srbije gdje je posedovao razgranatu i veoma dobro organizovanu mrežu sitnijih dilera narkotika. Poslovima neposredne distribucije narkotika na teritoriji Srbije za račun surčinskog klana koordinirao je i rukovodio Dušan Spasojević, jedan od njegovih najbližih saradnika u tom periodu - piše u izvještaju.

Konstatuje se da je unutar surčinskog klana postojalo i više drugih grupa, koje su bile specijalizovane za određena krivična djela.

- Tako je grupu čija je specijalnost bila krađa motornih vozila predvodio Dragan Nikolić Teča, dok su ilegalnu trgovinu cigaretama kontrolisali Milan Narančić Limun i Predrag Ranković Peconi, Zoran Ćopić Ćopa, Slobodan Resimić i Dejan Milenković Bagzi. Za transport cigareta koristili su usluge preduzeća za špediciju "Milšped", čiji je vlasnik Nebojša Ivković, bliska prijateljska veza Buhe, dok im je jedan od ključnih inostranih partnera bio Ekrem Luka, Albanac iz Makedonije - stoji u izvještaju.

Za Ekrema Luku (58) se u fusnoti navodi da postoje indicije da se bavi trgovinom cigaretama, oružjem i drugom robom i da je poslovno povezan sa Stankom Subotićem Canetom. Kao što je poznato, Luka je svih ovih godina pod nadzorom policije i označen je kao šef mafije koja kontroliše transport droge od Prištine do Beograda. Njegovo preduzeće za mobilnu telefoniju „Mobikos" bilo je u centru afere u srpskoj javnosti u decembru 2003, kada je potpisao ugovor o poslovno-tehničkoj saradnji sa „Mobtelom" Bogoljuba Karića.

( Vijesti online )