Na prostoru bivše kasarne, na početku Zagoriča tik uz Moraču gradi se kompleks zgrada. Biće to novo naselje, kakvo priliči gradu u zaletu. Podgorice, raširi svoje ruke novom orjentiru, blistavim fasadama i skladu koji će taksisti i narod rado koristiti u komunikaciji i (ne)snalaženju. Nedaleko od tog novog milionski vrijednog rezidencijalnog kompleksa čiji je investitor kompanija iz Omana, nalazi se stara klanica, kožara i prve tri moderne zgrade u Zagoriču koje su zbog lokacije i nosile naziv „Tri junice“. Prije njih, u Zagoriču su postojale samo jedne socrealističke „zgrade“ i jedan „superkarmet“ te se gorovilo „kod zgrada“ i bilo je sve jasno.
Preko puta kancelarija SNP-a koje su uz Moraču toliko da nemaju kud bliže, na potpornom sivom zidu pisalo je: „Zagorič se širi“. Duboka je to poruka, višeznačna. Šire se momci, širi se uticaj, širi se ideja Zagoriča. Širi se Zagorič kao naselje. Ništa sporno, kad se neko širi, red je da se neko drugi pomjeri. Odnosno, kad se ekipa širi, mora se širiti „na uštrb“ nekoga drugog.
Biće Zagorič divan „melting pot“, što bi u prevodu predstavljalo harmoničnu zajednicu sačinjenu od različitih komponenti društva. Biće fuliranih investitora, diplomata, bedema i obezbeđenja, biće kriminalaca u povoju, osvjedočenih kriminalaca, poštenih ljudi, sportista, ali na drugom kraju Zagoriča je neka sasvim druga priča.
Divlje naselje, koje je DPS uslužno i uzročno posljedično puštao da raste i žmurio na jedno oko, niklo je na području park šume uz prugu. Tu su ljudi, uglavnom pritisnuti nemaštinom i nuždom dizali kuće koje su uglavnom ostajale „pod pločom“, a mnogo je i onih koji su se u međuvremenu snašli, sagradili fine kuće i prodali iste izgrađene nelegalno, na državnom zemljištu.
Prikačeni ilegalno na sve što može, struja, voda, posjekli šumu, digli kuće i garaže, ethok formirali naselje, ljudi tamo žive kao u gradovima Brazila. Bogati i siromašni su jasno podijeljeni i ne miješaju se. Divlje naselje sada se graniči i sa grobljem u Zagoriču, pa ima i kuća kojima prozor od toaleta ili sobe kad se otvori zadire preko ograde groblja. Takva je situacija, što da se radi, nikome živome to ne smeta.
Sad u Zagorič stižu Arapske vile, tako da će naselje imati dva kraja. Stanovnici Zagoriča od sad će sigurno uvijek dobijati i propratno pitanje: „A odakle iz Zagoriča?“ kako bi se saznalo iz kog su dijela, plemenitog ili divljeg.
Ako je mjera vlasti neko naselje, onda bi to bio Zagorič, kao batina koja ima dva kraja. Jer ako bi skenirali vlast i predstavili kao osobu, bio bi to momak koji se uredno zaliže kad izlazi, fino se zakiti garderobom, vozi skupa kola, smiješi se kako treba, ima skup sat, puši najskuplje cigarete, ali čim popije koju, počne da divlja, dernja se, raspojasan je, čapava sve što se kreće kao kakav manijak, i dokazuje onu izreku da: „Može otić’ iz svog naselja, ali ne i naselje iz njega“. Srećan vam novi Zagorič!
Bonus video:
