U lopovskoj državi najbolje prolaze lopovi.
U lopovskoj državi i društvu, partije i izbori su njen odraz i slika: što partija i njeni čelnici više kradu, to im je bolji izborni rezultat.
Da bi neka država bila pravo lopovska, premijer i njeni ministri moraju biti primjer lopovluka.
Lopova u lopovskoj državi ne smiješ nazvati lopovom da te ne bi tužio, stoga ga moraš zvati “kontroverznim biznismenom“. Najveći lopovi propisuju norme kulture i pristojnog ponašanja, te donose zakone, zato lopova ne smiješ nazvati lopovom. Pravilo ne važi jedino za sitne, suštinski bezazlene lopove.
U lopovskoj državi i sistemu, kada uhvate prave i velike lopove, onda lopovske, sudsko – tužilačke “institucije“ sa njima prave pogodbe i nagodbe: lopovi ponude lopovskoj državi i lopovskim “institucijama“ koliki dio lopovskog novca da vrate i koliku zatvorsku kaznu da odleže. Posrednici u ponudi između lopova i lopovske države budu lopovski advokati.
Najveće lopove u lopovskoj državi, pred zatvorom, a po kratkotrajnom boravku u njemu, na izlasku obavezno čeka najbjesniji automobil, a kolege sa posla mu spreme tortu u kabinetu iz kojeg je krao – u čast povratka i dobrodošlice.
U lopovskoj državi za predsjednika važne komisije se izabere lopov koji je na ratištu krao dječije patike, za ministra lopov koji je ukrao radijator, a za ostale ministre npr. lopov koji je kolegama na skupovima krao mobilne telefone ili lopov koji krade tuđe naučne radove; a za tužitelja se izabere sitni lopov koji krade pomade u prodavnici.
U lopovskoj državi lopov od ukradenih para za sitan novac kupi zgradu, zatim tuži lopovsku državu tražeći odštetu na ime te zgrade – višestruko veću od cijene za koju je tu zgradu kupio, da bi na kraju lopovski sud, lopovske države, donio presudu u njegovu, lopovsku korist .
U lopovskoj državi i društvu najviše se cijene lopovi, a to se najbolje vidi na sahranama, jer kada umre neki lopov, sav svijet dođe da se pokloni sjenama takvog lopova i drže mu se najveličanstveniji govori i opela.
Bonus video:
