Španska armada je sve velike armije natjerala da se brane

Od sunca Berlina drugog dana Evropskog prvenstva do krunisanja u prijestonici Njemačke samo jedna reprezentacija je ostavljala bez daha, živjela za gol više, samo jedna je pobijedila sve - i to najtežim mogućim putem.

Evropa se četvrti put u istoriji naklonila fudbalskom majstorstvu Španije, a treći u posljednjih 16 godina.

I dok je 2008. i 2012. cijeli svijet znao da “la roha” igra najbolji i najljepši fudbal, ovog ljeta “Španska armada” je u istoriju uplovila iz sjenke, kada nije bilo puno onih koji su vjerovali u nju.

27

finala velikih klupskih i reprezentativnih takmičenja (EP, SP, Liga šampiona i Liga Evrope) od 2001. godine odigrali su španski timovi i nacionalna selekcija te zemlje - dobili su svako

Krenula je iz “grupe smrti” pobijedila je finalistu i polufinalistu sa posljednja dva Mundijala Hrvatsku (3:0), pa u tom trenutku šampiona Evrope Italiju (1:0), da bi Albaniju “odradila” i sa kombinovanim timom (1:0).

“Vatromet” protiv Gruzije (4:1) bio je najava najtežeg i najljepšeg puta do trona.

Sve do srebrnog pehara ispred momaka Luisa de la Fuentea stajale su velike armije, selekcije koje su prije Eura bile mnogo veći favoriti - domaćin Njemačka, moćna Francuska i po mnogima glavni pretendent za krunu Engleska.

Španija ih je sve dobila. I ne samo to - Rodri, Niko Vilijams, Lamin Jamal i drugovi sve su ih natjerali da se brane, iako u svojim redovima imaju mađioničare svjetske klase.

Super šampion

Čuvena “Marka” je na svojoj naslovnici “furiju” nazvala upravo “španskom (nepobjedivom) armadom” povezujući finale sa istorijom i ratovima na moru sa Engleskom.

“As”, drugi poznati sportski list iz Madrida, piše o slavi Španije, dok su u euforiji bili i katalonski mediji.

“Šampioni”, naslov je “Mundo Deportiva”, koji je povezao uspjeh fudbalera i novi trijumf na Vimbldonu teniserka Karlosa Alkarasa.

“Super šampion”, naglasio je “Sport” i podsjetio na dominaciju “la rohe” u Njemačkoj.

Don Luis

Sedam utakmica, sedam pobjeda, a nijedna nije otišla do penal-ruleta... Možda bi jedini prigovor na titulu Španije mogao da bude meč sa Njemačkom u četvrtfinalu kada u produžecima nije sviran po mnogima čist penal za domaćina, ali praktično da ne postoje oni koji će reći da “furija” na kraju nije zasluženo slavila u Štutgartu.

Sada na Pirinejima sve ponovo izgleda idilično nakon velikog pada od treće evropske titule osvojene 2012. u Kijevu, a sve zahvaljujući mirnom i za mnoge do skoro ne baš poznatom gospodinu Luisu de la Fuenteu.

“Don Luis”, kako ga je nazvala “Marka”, nikada nije vodio veliki klub, a karijeru je počeo da gradi kroz mlađe selekcije Španije - sa mladom furijom bio je šampion Evrope u uzrastima do 19 i 21 godine, dok je U23 selekciju doveo do srebrne medalje na Olimpijskim igrama u Tokiju.

Na klupu seniorske reprezentacije stigao je u decembru 2022. poslije neuspjeha Španije na Mundijalu u Kataru, a njegova biografija možda i najbolje govori zbog čega danas bezgranično vjeruje u mlade igrače poput Vilijamsa ili Jamala.

Na krilima mladosti i karakter Baskije

Upravo je pomenuti tandem i “trejdmark” De le Fuenteove Španije... Nekada su to bili mađioničari na sredini terena Ćavi Ernandes, Andres Inijesta i Ćabi Alonso, danas su to dva supersonična krila - Jamal sa desne i Vilijams sa lijeve strane.

Senzacija iz Barselone, koja je dan prije finala napunila 17 godina, upisala je četiri asistencije i (super) gol, dok je maestro Atletik Bilbaoa završio Euro sa po dva pogotka i dva namještena gola. Osim toga konstantno su bili napast po bekove rivalskih selekcija.

Komandant Španije bio je Rodri, “mozak” ekipe koji je na kraju izabran za najboljeg igrača Eura, dok će ostati da se pamti da su dva možda i najvažnija gola na putu ka kruni postigli Baskijci iz Sosijedada - Mikel Merino u 119. minutu četvrtfinala sa Njemačkom (2:1) i njegov imenjak Ojarzabal na četiri minuta prije kraja velikog finala sa Engleskom (2:1).

I Englezi kažu - zasluženo

Da je Španija zasluženo na vrhu priznaju i iz zemlje koja je poražena u finalu Engleske.

“Često su u fudbalu podijeljena mišljenja, ali svi su ujedinjeni da je trijumf Španije na Euru 2024 potpuno zaslužen”, piše BBC.

Sličnu poruku imao je i legendarni engleski fudbaler Gari Lineker.

“Kao Englezima teško nam je da podnesemo poraz, ali na neki način ovo je bila pobjeda napadačkog fudbala”.

Pirineji ponovo podrhtavaju, “fiesta” je u svim gradovima Španije - do 2028. srebrni pehar će ponovo stanovati tamo gdje je i najviše puta kroz istoriju bio.

A, onda će se fudbal vratiti kući - Velika Britanija i Irska organizovaće 18. Evropsko prvenstvo, biće to nova šansa za Englesku, ali i za Španiju da odbranom krune pokaže da je ovog ljeta u Njemačkoj rođena nova velika priča.