U Crnoj Gori se još ne koristi pepeo, koji nastaje prilikom sagorijevanja uglja u Termoelektrani "Pljevlja", iako ga razvijene zemlje odavno upotrebljavaju u građevinarstvu za gradnju puteva, proizvodnju blokova, keramike, suvog maltera i izolacionih materijala.
Balkanske države su na posljednjem mjestu u Evropi po korišćenju tog materijala, dok je u Evropskoj uniji njegova iskorišćenost visoka.
U Termoelektrani Pljevlja godišnje sagori oko 1,5 miliona tona uglja, od čega ostane oko 25 do 30 odsto pepela . Taj pepeo se, zajedno s vodom, transportuje cijevima na deponiju Maljevac, jednu od crnih ekoloških tačaka u opštini Pljevlja. Ako bi se iskoristio, stručnjaci procjenjuju, da bi Termoelektrana od pepela godišnje mogla da prihoduje oko milion eura, s obzirom na to da je cijena pepela na tržištu oko dva eura po kilogramu.
Leteći pepeo korišćen je prilikom izgradnje mnogih velikih građevina u Evropi, zgrada Kastor i Poluks u Frankfurtu, oblakodera Pikaso u Madridu, velikog mosta između ostrva u Danskoj, Visoke brane u Francuskoj i zgradi "Burž kalifa" u Dubaiju, gdje je upotrijebljeno oko 50.000 tona . U Elektroprivredi CG “Vijestima” su kazali da sa postojećim tehnologijama nemaju uslova za korišćenje pepela u građevinskoj industriji.
“U pitanju je složen tehnološki postupak koji funkcioniše tako što se na poseban način izuzima pepeo, odvodi u silose i omogućuje se za industrijsku upotrebu. To je vrlo skupa tehnologija koja još nije na pravi način zaživjela ni u okruženju. U Evropi se pepeo iskorišćava poslije odsumporavanja, a tu mogućnost mi trenutno nemamo, a ona će se stvoriti nakon izgradnje drugog bloka TE Pljevlja. Suština je u tome da je nus produkt odsumporavanja gips, koji je vrlo interesantan za građevinsku industriju”, naveli su u odgovoru na pitanje “Vijesti” iz informativne službe EPCG. U toj kompanji su saglasni da je moguća komercijalna upotreba pepela u cementnoj industriji i putnoj privredi, ali ističu da u Crnoj Gori i bližem okruženju nema cementne industrije.
„Ukupna količina pepela , koja se godišnje odloži na deponiju Maljevac je oko 300 hiljada tona, a tehnološki upotrebljivo je oko 70 hiljada tona takozvanog letećeg pepla, što vjerovatno nije dovoljno da bi taj nusprodukt imao svoju upotrebnu vrijednost, tržište i cijenu. Poređenja radi, količina pepela koja se proizvede u termoelektranama Srbije iznosi preko 6 miliona tona. Do sada nije bilo ozbiljnog interesovanja investitora za ulaganje u ovu tehnologiju, osim što je prije nekoliko godina jedna hrvatska firma iskazala interesovanje za korišćenje pepela sa deponije Maljevac kroz poslovnu saradnju, ali nijesu bili dovoljno finansijski moćni, a nije ih podržao nijedan investitor, pa je sve ostalo samo na razgovorima, slično kao i u BiH, gdje su, takođe, pregovarali o korišćenju pepela iz TE u Tuzli“, navode u EPCG.
Bonus video:
