Reagovanje na tekst “Jubilej Grad teatra: Đe su pare?”, autora Nebojše Redžića, Vijesti, 14.09.2016.
Podstaknuti novinskim objavama kojima se tokom posljednja dva dana ponovo nastoji senzacionalističkim sadržajima predstaviti Grad teatar u negativnom kontekstu, obraćamo se javnosti ovim reagovanjem.
Kao prvo, odgovorno tvrdimo da je malo koja javna institucija u našem gradu i državi toliko pod konstantnom lupom javnosti kao što je to JU „Grad teatar”. Tokom trideset godina njenog postojanja, optuživana je za razne nedokazane stvari, od finansijskih malverzacija, nenamjenskog trošenja novca, preko ratnog huškaštva, do toga da se sama ne može izboriti za svoje prostore i tišinu. Pa ipak, kada se god treba pohvaliti nečim u kulturi, rado se prisvajaju, a nerijetko i doslovno kopiraju, i koncept, i učesnici, i programi, i značaj i uticaj ovog festivala. Kada god treba odabrati mjesto gdje se želi nastupiti, počinje se od Grada teatra kao vrhunske manifestacije. Kako to, ako je riječ o manifestaciji o kojoj se samo najgore može čuti i pročitati na Google-u. Uostalom, ukucajte riječi Grad teatar na pomenutom Google-u i prosudite sami.
Kada je riječ o saradnji sa Multimedia grupom, tokom ukupno 6 godina koliko je ona trajala, a završena je 2012. godine, a odnosila se samo na dramski program, iznijećemo neke od podataka. Za to vrijeme publika je vidjela preko 100 dramskih programa, festival Grad teatar je stvorio 20 svojih produkcija među kojima: „Kaligulu”, „Don Krsta“, „Skočidevojku“, „Kanjoša Macedonovića“, “Kontea Zanovića“, „Ogovaranje“, „Gloriju“, „Višnjik“, „Ribarske svađe“, „Božanstvenu komediju“, „Otelo“, „Prokletu avliju“ i brojne druge koje su do danas osvajale nagrade, učestvovale na festivalima i ostavile snažan trag na kulturnoj sceni Crne Gore i regiona. Molim javnost da samo uporedi novac koji je ukupno potrošen na ovu saradnju, sa budžetima drugih srodnih festivala sa sličnim obimom produkcije u zemlji, regionu pa i u Evropi, neka se obavijesti o tome koliko ovakvi projekti zaista koštaju, pa onda neka nastavi da sudi. Siguran sam da bi jedan takav uvid bio bolji demanti ovakvim optužbama od ičega drugog.
Konačno, ne zaboravite da je problem buke danas na festivalima koji se održavaju u gradskim jezgrima na otvorenom, problem sa kojim se bori većina festivala. A borimo se i mi kao ustanova, i konstantno tražimo nova rješenja. Pitanje saradnje sa agencijama je takođe uobičajena praksa festivalskog poslovanja, svuda u svijetu, pa tako ni saradnja sa Multimedija grupom nije nikakav incident, kako se želi prikazati. Pošto je očigledno da se u vezi ovoga novinari često stavljaju u ulogu istrage i suda, pa sami donose i „presude“, bilo bi dobro da provjere i ovo. Kompletna procedura zaključivanja ugovora sa Multimedija grupom obavljana je uz potrebnu saglasnost državnih organa i u skladu za zakonom. Kako Zakonom o javnim nabavkama, tako svim ostalim zakonskim normama.
Zbog svega ovoga, molim predstavnike javnosti koji sebi dozvoljavaju ulogu i tužioca, i porote i sudije, da sa više odgovornosti pristupe objavi tekstova koji ozbiljno ruše ugled jedne značajne intitucije koja je bori sa dovoljno realnih problema, i uprkos njima uspjeva da se izbori i opstane. Imajte u vidu da zlonamjernost i konstrukcija bez pravih dokaza, te manipulacija javnim mišljenjem, takođe predstavljaju prestupe, makar moralne.
Bonus video:
