Nije slobodarskom Crnom Gorom prošao ni jedan rat, a da pod barjakom slobode nijesu učestvovali njeni građani. Jedan od takvih iz Pipera, bio je Vladimir-Vlado Đurov Ćetković.
Rođen je 1911. godine. Njegovo djetinjstvo je bilo teško. Rano je ostao bez majke. Imao je tri sestre i brata po ocu.
Krajem 1923. godine, njegov otac se preselio u Sombor u Vojvodini, gdje je Vlado 1930. godine stekao diplomu elektromehaničara. Kasnije se zaposlio u rudarskom pogonu u Zvečanu. Tu među rudarima je stalno predočavao njihovo teško ekonomsko, socijalno i političko stanje.
Već 1935. godine primljen je u redove Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Kasnije se opredijelio da umjesto na studije u Pariz, ide u Španski građanski rat. Kada je stigao u Španiju, stupio je u bataljon Georgi Dimitrov. Vlado Ćetković je u Španiji svojom hrabrošću predstavljao velikana o kome se svuda govorilo. U tim borbama bio je teško ranjen. Po oporavku od rana, kao hrabar i odan dobrovoljac istakao se u borbama za Madrid, Donji i Gornji Aragon i kroz svu Kataloniju.
Poslije Španije, Vlado je preko Njemačke stigao u domovinu s partijskim adresama u Zagrebu.. Odatle je dalje pošao u partizanske jedinice od Dalmacije do Like, Korduna, pa i dalje...
Partizanski borci su ga izuzetno cijenili, poštovali i voljeli. Partizani raspoređeni na Ličkoj strani bili su pod njegovom komandom. Kosta Nađ o borbi i radu Vlada Ćetkovića 1941. godine kaže "da je bio hrabar borac, istaknuti vojnički rukovodilac i inicijator pravljenja partizanskog oružja".
Decembra 1941. godine kod Korenice Ćetković je ranjen. Tu ranu liječila mu je buduća supruga, dr Slavka Očko.
U jesen 1942. godine, naredbom Vrhovnog štaba, formirana je Prva divizija na Kordunu - Osma kordunaška za čijeg je komandanta imenovan Vlado, dotadašnji komandant Ličkih odreda. Kao komandant, Vlado blista posebnim sjajem, čojstvom, hrabrošću i neopisivom dobrotom među svojim saborcima.
Maja 1943. godine, proizveden je u čin potpukovnika, decembra iste u čin pukovnika, a početkom septembra 1944. godine u čin general-majora. Pri kraju te 1944. godine, Vlado je postavljen za komandanta Osmog korpusa u Dalmaciji.
"Vlado je bio najhrabriji komandant u Hrvatskoj, mnogo cijenjen od naroda, drugova i partizana, kao i članova Vrhovnog štaba NOV-a. Pokazao je veliko umijeće i hrabrost pri komandovanju, pripremama za borbu protiv neprijatelja i samo vođenje borbe", kaže narodni heroj Veljko Kovačević.
A admiral Branko Mamula, jedan od njegovih bliskih drugova kaže da je kod "Vlada blistala principijelnost, objektivnost i strogost prekaljenog revolucionara, bio je širokogrud prema ljudima, njihovim teškoćama i greškama".
Stradao je 21. oktobra 1944. godine, kao general-major NOVJ-e, omiljeni komandant Osmog dalmatinskog korpusa. Tih dana planina Dinara je jecala i plakala. Dalmacija, Lika, Kordun i Bosanska krajina, prigrlile su revolucionara Vlada Ćetkovića kao da je njegov lik urezan u svaki kamen ove teritorije, i kao da je u dom i ognjište svakog građanina boravio.
Pored Partizanske zvijezde prvog reda, Ordena Kutuzova, Vladu je u avgustu 1945. godine dodijeljen i Orden narodnog heroja Jugoslavije.
A u Biltenu Glavnog štaba NOV i partizanskih odreda Hrvatske povodom njegove smrti piše: "Dalmacija duboko žali iznenadnu smrt junačkog sina slobodarske Crne Gore, koji je poginuo usljed avionske nesreće kod Vrdova, prilikom prelijetanja planine Dinare prema Visu".
Vlado Ćetković je ostao da živi kao legenda u narodnim pjesmama Like i Korduna, na prostoru bivše Jugoslavije, u svojim Piperima i voljenoj Crnoj Gori.
Bonus video:
