Svjetska zdravstvena organizacija (SZO), kao organ Ujedinjenih nacija, nema mehanizme (niti neko “NKT”) kojima bi moćne i nemoćne ekonomije svijeta primorala da svoje zdravstvene sisteme razvijaju i pripremaju za krize poput aktuelne pandemije korona virusa. Velikom broju moćnih država naoružanje i ratovi na tuđim teritorijama imaju primat nad javnim zdravstvom, dok Crna Gora decenijama krpi zdravstveni sistem naslijeđen iz vremena SFRJ.
Siromaštvo, loša preventivna zdravstvena zaštita, zagađena životna sredina, starenje stanovništva i drugi faktori uslovili su napredovanje malignih, kardiovaskularnih i mentalnih bolesti, te dijabetesa i mnogo toga što zahtijeva razvijen i uređen javni zdravstveni sistem. Tranziciona Crna Gora je decenijama zapostavljala svoj zdravstveni sistem, izuzimajući desetogodišnju reformu, koja je ljekare “udaljila od pacijenata”.
Naši medicinski radnici, nezadovoljni svojim malim platama i statusom u društvu, od kojih su se mnogi spremali da napuste javno zdravstvo, nijesu uzmakli pred epidemijom korona virusa, čak i kada su morali da “vape” za zaštitnom opremom, koja je, srećom, nabavljena.
Svi ih nazivamo herojima, od predstavnika Vlade i Nacionalnog koordinacionog tijela (NKT) do građana. Oni su heroji bili i prije epidemije korona virusa, samo neko nije želio da to primijeti, poput “salonskih” poslanika koji se ne slažu da se zdravstvenim radnicima povećaju zarade. Dok oni predano rade u kovid centrima, hiruškim salama, domovima zdravlja, domovima za stare itd., njihove zasluge preuzimaju oni koji ih hvale.
Smatram da smo, konkretno mi u Nikšiću, nedovoljno informisani o stanju u nikšićkom zdravstvu, ako izuzmemo informacije o broju inficiranih i hospitalizovanih, koje dobijamo iz Podgorice. Da li je opštinski Operativni štab ili neko drugi uzurpirao pravo na informisanje građana Nikšića?
Iz Vlade, NKT-a i Skupštine su se zahvalili i nama, građanima, koji, poštujući preporuke i mjere, učestvujemo u borbi za spas sopstvenog zdravlja i zdravlja svih, što ne bi trebalo da bude sporno u odsudnim trenucima, ma koliko oni trajali. “Tren je ono što ti v’jekom zoveš, a v’jek biva što ti tako hoćeš!” (Nikola I Petrović Njegoš). Razumijem i one što su “nestrpljivi” da sjede u kućama, jer su mnoge porodice brojne sa više generacija, a stambeni prostori skučeni i neuslovni. Međugeneracijski jaz je predubok, i “svak brine svoju brigu”.
Oni koji kukumaču da su trpjeli “izolaciju” zbog starijih građana, valjda znaju da se starenje dešava svima i da su mnogi starci u ovim teškim danima briga hrabrih i neumornih volontera Crvenog krsta i narodnih kuhinja, bilo da imaju ili nemaju potomstvo?!
Mišljenja sam da je svako domaćinstvo u Crnoj Gori, u kome su jedan ili više članova u samoizolaciji proveli 14, odnosno 28 dana, trebalo da dobije novčanu pomoć za poboljšanje kvaliteta ishrane i obezbjeđenja higijenskih sredstava. Isto tako, svako domaćinstvo u kome su se jedan ili više članova porodice, koji su pozitivni na korona virus, oporavljali kod kuće, trebalo je da dobije novčanu pomoć za ishranu i higijenska sredstva.
Iz SZO upozoravaju da se maske čuvaju za zdravstvene radnike, što je u redu, ali bi dobro bilo da se obuzda rast njihovih cijena na tržištu, kako bi svi građani bili u mogućnosti da ih kupe. Saradnja građana u borbi protiv korona virusa može da bude nepotpuna zbog siromaštva, koje im onemogućava da kupe maske. Može, kažu, i marama. Ali, za sve treba novca?!
Bonus video:
