„Jedan od razloga zašto svi mrze političare jeste to da je istina rijetko cilj političarima. Ali zato jesu moć i izbori!“ (Cal Tomas, američki kolumnista)
Nesporna je činjenica da su crnogorski građani skloni „vođenju politike“, svi bez obzira na starosnu dob, čak i djeca školskog uzrasta. Enorman broj političkih partija u odnosu na broj stanovnika i, uglavnom, visoka izlaznost na svim parlamentarnim i lokalnim izborima idu u prilog ovoj tvrdnji. Građani mnogo komentarišu i prate ne samo rad Skupštine i Vlade, nego i brojne izjave političkih vođa, velikih i malih, u vladajućim i opozicionim strankama. Sve uz navijačke strasti!
Mi koji pamtimo prve godine višestranačja u Crnoj Gori i rođendane svih političkih partija (parlamentarnih i vanparlamentarnih), sjećamo se burnih političkih previranja u periodu 1996-1998. i raskola u Demokratskoj partiji socijalista 1997. godine. Predsjednički izbori 1997. godine za posljedicu su imali proteste i jedva „kontrolisane“ nerede. Veliki broj vinovnika tih događaja se i danas aktivno bavi politikom, sjedeći u nekoj od vladajućih ili opozicionih partija. Jedino su se sa političke scene povukle (ne mogu da kažem „nestale“) Liberalni savez Crne Gore i Narodna stranka, koje su, na parlamentarnim izborima 1996. godine, sklopile koaliciju pod nazivom „Narodna sloga“, sa idejom da se otvori prostor za „pomirenje“ Crnogoraca i crnogorskih Srba, koji bi bez tenzija promišljali o politici. Tu koaliciju birači su nagradili sa 24,91 odsto glasova, odnosno 19 mandata.
Prirodno je neslaganje između vlasti i opozicije i prirodne su tenzije i uzajamne prozivke i uvrede u toku predizbornih kampanja. Politički protivnici se uzajamno napadaju i brane više verbalnim uvredama, lažima, izmišljanjem afera i neprijatelja, nego izbornim programima za dobrobit građana i države.
Umorni od preduge vladavine jedne partije i njenih koalicionih partnera, od tranzicionih namjernih i nenamjernih grešaka u upravljanju državom i njenim razvojem, nakon parlamentarnih izbora 2020. godine većina građana Crne Gore se ponadala da će, bar na neki rok, počinuti od turbulencija na političkoj sceni, izuzimajući podrazumijevane čarke između nove vlasti i nove opozicije. Tako su pobjednici izbora obećali. Osjećaj je bio lažan, kao što je “čestitanje slobode građanima” bilo pretjerano. Nameće se pitanje da li međusobno posvađane partije, od kojih je većina bila u opoziciji decenijama, koje su se usitnjavale i koalirale, mogu promijeniti navike nakon osvajanja vlasti?! Ispostavilo se da ne, bar za sada!
Duga, teška i turbulentna predizborna kampanja, izlazak na birališta u jeku pandemije korona virusa pod posebnim mjerama, tromjesečni napeti pregovori vladajućih partija oko sastavljanja Vlade Crne Gore…, sve to je bila jedina razonoda za crnogorske građane. Mnogo je događaja u dugoj drugoj korona godini, koji opterećuju cijelo društvo. Politička scena je usijana, društvo podijeljeno, a partije na vlasti se spremaju da “remontuju” Vladu. Međusobne svađe, uvrede i optužbe učinile su da su svi mediji i društvene mreže postali “tijesni”za njihove brojne izjave. Predizborna obećanja su na čekanju, a građani zbunjeni i veoma zabrinuti. U akciji su i opozicioni političari, svakim danom sve više i sve “ubojitije”.
Pošto poštujem institucije države, vezano za učinak Vlade Crne Gore reći ću da mi je drago što se nije ostvarila premijerova prognoza “da ćemo od početka septembra imati 1.000 zaraženih korona virusom na dnevnom nivou”. Takođe je dobro da smo imali “uspješnu turističku sezonu”, ali je tužno što je profit ostvaren na uštrb zdravlja i brojnih života građana Crne Gore?!
Bonus video:
