Ponovo smo ovih dana bombardovani slučajem suđenja predsjedniku entiteta, u toj sveopštoj burleski naših dana ogleda se sva papazjanija našeg društveno-političkog života i medijskog vakuuma u kojem postojimo. Počelo je sa stranačkim protestima “Granica postoji”, koji su diljem entiteta uzeli maha činjenicom da su stranački plaćenici primorani da dođu na ovaj skup organizovani u formi “pobunjenog naroda” koji se, gle čuda, buni radi “nepravde” koja mu se nanosi. Ako ste samo ovlaš pogledali taj “narod” koji navodno brani svog predsjednika od anamo onih drugih koji ga ugrožavaju, biće vam jasno da u toj režiranoj igranci narod manifestuju samo oni koji su po diktatu vlastite uske vezanosti za predsjednika izašli da pruže podršku.
Drugim riječima, višegodišnje opetovano građeno mišljenje da je svaka problematizacija Dodika i njegovih manevara napad na narod i na entitet predstavlja jednu od najvećih podvala koju je aktuelna vlast nametnula kao svoj suštinski način postojanja i odbrane. Sve što je on u višegodišnjem svom raskrčmljavanju i nepočinstvu počinio, sve one tačke u kojima je došao do granice razumnog političkog djelovanja i vladanja, izdiže se na rang krunskog dokaza da je to želja da se poništi cijeli jedan narod i sve što on predstavlja u ovoj zemlji. Taj lažnjak na kojem bosanskohercegovački vlastodršci zasnivaju svoje dugogodišnje mrcvarenje kamen je oko vrata cijele Bosne i Hercegovine, te predstavlja jedan od ključnih momenata našeg civilizacijskog zastoja i sunovrata. Nemogućnost da se odgovorni procesuiraju u trenucima kada je očevidno da su počinili prekršaje koji ih dovode pred nadležne sudove, zatvoreni je sistem spojenih posuda u kojem se pravosudni procesi koriste kao platforma za zbijanje partijskih redova i polučivanje novih izbornih rezultata na krilima vitalne nacionalne ugroženosti.
Ispada u konačnom da je svaki sudski proces koji se odnosio na konkretne kriminalne ili protivustavne radnje ovdašnjih političkih predstavnika zapravo udar na neka od tri konstitutivna naroda. U tom začaranom krugu, u kome se suđenje pojedincu uvijek želi proturiti u javnosti kao suđenje cijelom jednom narodu, nemoguće je zapravo doći do bilo kakvog konkretnog sudskog epiloga koji je započet u ovoj zemlji protiv političara koji obnašaju najviše funkcije, a za koje postoji osnovana sumnja da su izašli van okvira svojih zakonom predviđenih nadležnosti. Jer sve ono što se nastoji sudskim putem riješiti vuče za sobom ogroman pritisak i stvaranje atmosfere međuetničke netrpeljivosti. Ipak, kada se konkretno pogleda svakodnevica i odnos građana ove zemlje prema ovakvim slučajevima, mi ćemo veoma lako vidjeti da na nivou teške i nesigurne egzistencije, u kojoj većina stanovnika ove države danas živi, odjek ovakvih sudskih procesa zapravo nema nikakvo svoje suštinsko utemeljenje. Ljudi u ovoj zemlji žive od danas do sutra, zabavljeni načinima kako da prežive, sve ono što se dešava u političkom cirkusu, samo je buka koja treperi svuda oko nas i stvara osjećaj anksioznosti i kolektivnog beznađa. Međutim, kada se iza te buke stvari razvide, većina onih koji još ostaju ovdje jasno vidi da je skrivanje političara iz fantomskog naroda samo predstava za javnost ispod koje se kriju samo lični interesi i želja da se zaštiti stečena moć.
Ono što ipak jeste suštinski problematično odnosi se na medijski odjek i davanje pretjerane pažnje onome što se u dogovorenim zatezanjima situacije od političkih predstavnika predstavlja kao krucijalno i za sve nas sudbonosno. Preplavljenost naših medija sadržajem koji popločava još jedan uzlet Dodika i njegovih pulena samo je sumorna slika našeg medijskog beznađa. Mi u svakom trenutku znamo sve o tim akterima, prate se iz minute u minutu njihovi koraci, prenose se komentari članova porodice, i kao u kakvom rijalitiju mi svjedočimo opštoj kontaminiranosti svega oko nas tim negativnim likovima i njihovim pratiteljima. Šatori su postavljeni, stranački teferiči uveliko traju, a mi pristajući na takvu podjelu karata nepovratno idemo u pravcu stvaranja uslova da se aktuelne vlasti neprestano na tom prostoru koji im ustupamo regenerišu i na manipulaciji strahom i obmanama iznova osvajaju mandate. Dok god ne razdvojimo ono što su nedvojbene bitnosti našeg nastojanja da stvorimo kudikamo pristojnije društvo od ličnih interesa uspaničenih političara, mi nećemo imati nikakve šanse da izađemo iz ovog vrzinog kola neprestane degradacije i propadanja.
Bonus video:
